۲۶ دلو سالروز اخراج ذلت‌بار قشون سرخ شوروى

مؤمنان فقط كسانى‏اند كه به خدا و پيامبرخدا ايمان آورده‏اند، و آن‌گاه [در حقّانيّت آنچه به آن ايمان آورده‏اند] شك ننموده اند و با اموال و جان هاي شان در راه خدا جهاد كرده‏اند؛ همانا اينان [در گفتار و كردار] اهل صدق و راستى‏اند. [حجرات: 15]

از نام نگارش پیداست که به مناسبت 26 دلو سالروز ذلت بار قشون سرخ شوری از کشور ما افغانستان است. برای اینکه سخن به درازا نکشد و زمان گیر نشود، سخن را در چهار مورد به گونه ای فشرده به عرض می‌رسانم.

1- اشغال، ظلم و وحشت روس ها

حکومت های افغانستان پس از استقلال افغانستان، با سیاست غیر حکیمانه و نادرست شان بستر ساز اندیشه کمونیزم در کشور شدند، ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﯿﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﻣﺎﺭﮐﺴﺴﺖ بود که ﺑﺎ ﺍﯾﺪﯾﻮﻟﻮﮊﯼ ﺍﻟﺤﺎﺩﯼ ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ ﻣﺎﺗﺮﯾﺎﻟﯿﺴﻢ ﻭ انکار ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ متعال، که ﺩﯾﻦ ﺭﺍ ﺍﺭﺗﺠﺎﻉ ﻭ ﺑﮕﻔﺘﻪی ﭘﯿﺸﻮﺍﯼ شان ﮐﺎﺭﻝ ﻣﺎﺭﮐﺲ ﺍﻓﯿﻮﻥ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎ ﻣﯽ‌ﺧﻮﺍﻧﺪ، ﺭﺳﻤﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۴۳ش ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﺷﻮﺭﻭﯼ ﯾﻌﻨﯽ(KGB) ﺗﺎﺳﯿﺲ ﺷﺪ. رهبران این حزب مشهور و زبان‌زد خاص و عام هستند که بعدها به شاخه خلق و پرچم تقسیم گردیدند.

اینها در ده‌سال دموکراسی پادشاهی محمد ظاهر شاه (1343-1353ش) خوب رشد کردند و پروریدند و در بدنه نظام جای گرفتند، در 26 سرطان 1352 کودتایی به رهبری داود خان و مشارکت اساسی افسران کمونیست به خصوص جناح پرچمی ها صورت گرفت، این کودتا تخته‌ خیز کمونست‌ها به قدرت سیاسی و نفوذ روس ها در افغانستان است.

حزب مارکسستی خلق و پرچم با کودتای نظامی 7 ثور 1357 به همکاری و حمایت روس ها، داود خان را با خانواده اش کشتند و قدرت سیاسی را به دست گرفتند و به تطبیق ایدیولوژی مارکسیستی شروع کردند، مخالفین فکری شان یعنی ملت مسلمان ما را قتل کردند، برخی را اعدام کردند، برخی را به زندان افگندند و شکنجه کردند، و بالآخره تصمیم داشتند که هیچ کسی را که با کمونیزم مخالف بود، زنده نگذارند، و بسیاری دیگر را مجبور به فرار و ترک وطن کردند. از همین جا جهاد مردم به صورت خود جوش در برابر ظلم و ستم و بربریت رژیم کمونیستی آغاز گردید.

روس ها برای جلوگیری از سرنگونی رژیم کمونستی ملحد که در لبه سقوط و سرنگونی قرار داشت، در 6 جدی بر افغانستان تجاوز نظامی علنی کردند و افغانستان آشکارا در اشغال اتحاد جماهیر شوری قرار گرفت.

روس ها ظاهرا برای جهان وانمود کردند که با توافق حکومت غیرقانونی کودتائی و مورد حمایت خود شان آمده اند، و حقیقتاً با زور و ظلم وحشت وارد افغانستان شدند، خیلی خشن وارد شدند، در طول ده سال جنگ شان (6 جدی 1358 تا 26 دلو 1367ش) بسیار وحشت آفریدند که زبان از بیان آن قاصر است، خیلی ظلم و ستم کردند، همه سلاح های جنگی قدرتمند شان را با تمام بی رحمی بالای مردم افغانستان استعمال کردند، روس ها با کمونست های داخلی، مرد، زن، پیر و جوان، طفل و کودک، همه مردم را کشتند، خود شان که در برابر مقاومت مردمی عاجز شدند، از کوبا شاگردان تربیه شده جنگ چریکی چه گوارا را آوردند و آنان مردم ما را سربریدند، با استفاده از سلاح‌های خطرناک و ضد انسانی، بسیاری از زمین‌های افغانستان خشک ولم یزرع شد، دوران جنگ، در آبادی‌ها انسان دیده نمی‌شد، همه فرار می‌کردند، بعضی به مغاره‌های کوه‌ها ودره‌ها، و برخی به بیرون از کشور پناه می‌بردند، حتا حیوانات فرار می‌کردند، حیوانات وحشی در جنگل‌ها دیده نمی‌شد، حتا پرندگان از وحشت و دهشت بمباردمان روس در هوا و فضای کشور پرواز نمی‌کرد، چندین میلیون هم وطن ما مجبور به هجرت و ترک وطن شدند، بیش از دو میلیون هم وطن ما را شهید کردند، چندین میلیون دیگر بیوه و یتیم و بی‌خانمان و بی‌وسیله شدند، مردمان بسیاری را به کشتار گاه ها بردند و دسته‌جمعی کشتند و یا گروه گروه زنده در گور کردند که قبرهای دسته‌جمعی آنان هنوز وجود دارد، مردم را به توپ بستند و چون گرد در هوا پاشیدند، بسیاری از مردم ما را تیل زدند و سوختاندند، و بسیاری دیگر را با خانه‌های شان آتش زدند، زیر بناهای اقتصادی کشور را از بین بردند، بنیاد نظام را فرو ریختند، و افغانستان را تباه و ویران کردند. ترور، قتل، کشتار، سربریدن، آتش زدن انسان ها، به توپ بستن، نفت ریختن و سوختاندن، همه و همه فرهنگ و محصول تجاوز روس‌ها و کمونست‌هاست.

2- هدف روس ها

روس‌ها با پلان بزرگ و خواب‌های طولانی و درازی وارد افغانستان شدند، هدف شان تنها افغانستان نبود، از این‌رو هیچ رحمی بالای افغانستان و افغان ها نکردند، هدف اصلی شان رسیدن به آب های گرم هند، و رسیدن به نفت کشورهای خلیج فارس بود، از این جهت برخلاف اشغال آمریکائی‌ها، خیلی خشن وارد شدند، افغانستان را فقط به حیث یک پایگاه می‌خواستند استفاده کنند واز این راه که نزدیک ترین راه بود، وارد کشورهای حاشیه‌ی خلیج فارس شوند، ایران، پاکستان، هند، کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس هدف اصلی آنها بود.

3- جهاد مردم افغانستان

جهاد مردم افغانستان که قبلاً به طور خود جوش در برابر حکومت کمونیستی استبدادی شروع شده بود، با اشغال روس‌ها رسماً آغاز شد، همه اقشار مردم، خاص و عام، مرد وزن، با سواد و بی سواد، تحصیل کرده و دهقان و چوپان، همه متفقانه، بدون در نظر داشت دین، مذهب، قوم، زبان و غیره در برابر تجاوز روس صف بستند، و برای دفاع از خاک و ناموس و دین بسیار جانانه رزمیدند، ملت مجاهد با رشادت و قهرمانی عجیب و باورنکردنی در برابر لشکر تا به دندان مسلح شوروی و کمونزم بین المللی مقاومت کردند، هرچند جهاد مردم افغانستان در بعد منطقوی از حمایت همسایه‌ها و کشورهای اسلامی، و در بعد اسلامی از حمایت رسمی ومردمی ملت های مسلمان، ودر سطح جهانی وبین الملل از حمایت مردم دنیا که هدف شان کوبیدن وتضعیف امپراتوری قدرتمند روس بود، برخوردار شدند، ولی در سطح ملی، دین وسرزمین محراق توجه ملت ما بود که ملت ما در این راه از هیچ چیز دریغ نکردند و بسار جانانه وقهرمانانه رزمیدند، تک تک قصه وحکایت‌های آن رزوها، در کل حماسه ورشادت‌ ومبارزه، وقربانی وجانفشانی است. دشمن خونخوار روسی وکمونیستی با تمام نیروی نظامی ارتش سرخ اتحاد جماهیر شوری، وبا تمام وحشت وبربریت، نتواست که در برابر جهاد ومقاومت ملت ما بایستد، سرانجام ظاهرا با تفاهم بین المللی وحقیقتاً با رسوائی، تاب نیاوردند وشکست خوردند ودر 26 دلو 1367ش از افغانستان اخراج گردیدند.

4- پیامدهای 26 دلو

با شکست روس در 26 دلو پیامد‌های زیر را می‌توان برشمرد:

1- اشغال سرخ کشور خاتمه یافت.

2- رژیم کمونیستی در زیر ضربات مجاهدین سربکف سرنگون شد.

3- اتحادیه جماهیر شوری سوسیالیستی از هم پاشید.

4- امپراتوری شوروی یکی از دو ابر قدرت های دنیای آن روز، سقوط کرد وفروپاشید.

5_ نه تنها افغانستان آزاد شد، بلکه بسیاری از کشور های که در آسیای میانه واروپای شرقی تحت سیطره غول کمونیستی بودند، استقلال گرفتند.

6- جهان از شر کمونیستم وماتریالسم والحاد، نجات ورهایی یافت.

7- رسیدن به آب های گرم هند وکشورهای نفتی حاشیه خلیج فارس که آرمان اتحاد شوری بود، تحقق نیافت.

8- پیمان وارسا یا پیمان ورشو که یک پیمان نظامی و پیمان همیاری اروپای شرقی، بر اساس اتحاد ایدیولوژی سوسیالیسم و رقیب تمام عیار پیمان ناتو بود، شکست واز بین رفت.

9- دیوار برلین، اصلی ترین نماز جنگ سرد که پس جنگ جهانی دوم ساخته شد و شهر برلین و آلمان را به دو منطقه شرقی و غربی تقسیم کرده و به نام پرده آهنین مشهور بود، فروریخت.

10- جهاد، مبارزه و مقاومت برحق مردم افغانستان در برابر رژیم کمونستی و اشغال شوروی سیوسیالستی باطل، موفق و کامیاب گردید.

5- نگاه ما به 26 دلو

نگاه ما به 26 دلو از این قرار است:

1- 26 دلو روز تجلی عزم واراده و مقاومت مردم افغانستان در برابر هرگوه اشغال است.

2- 26 دلو روز پیروزی مردم و جهاد افغانستان بر قشون سرخ تا به دندان مسلح شوروی است.

3- 26 دلو روز عزت و موفقیت اسلام بر الحاد و ایدیولوژی کمونیستی و سرافگندگی جهان کفر و بی‌خدایی است، و به تعبیر دیگر، شکست کمونزم در برابر اسلام است.

4- 26 دلو ثمره‌ای تلاش (10) ساله مجاهدان برحق در برابر ظلم و ستم کمونیست هاست.

5- 26 دلو متعلق به تمام ملت و همه اقشار مردم افغانستان است.

6- 26 دلو پایان یک اشغال خونین و ویرانگر است.

7- 26 دلو پایان یک جنگ مقدس و الهی است.

8- 26 دلو روز سرنگونی و رسوائی متجاوزین خارجی، منافقان و هم پیمانان داخلی آنان است.

9- 26 دلو روز پیروزی مشت بر تفنگ و خون بر شمشیر است.

10- 26 دلو بزرگترین افتخار ودستاورد ملت مجاهد است، یعنی شکست مکتب بزرگ کمونیست، همان مکتب خدا ناشناس در جهان، و برچیده‌شدن بساط مزدوران شان از سرزمین افغانستان.

خلاصه:

26 دلو از اینکه یک رویداد تاریخی در تاریخ معاصر جهان به شمار میاید، ﻣﻠﺖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﻧﺴل‌های ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭ ﻓﺮﺩﺍﯼ ﻣﺎ ﺣﻖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ دستاﻭﺭﺩ ﭘﺮ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﺒﺎﻫﺎﺕ نمایند.

همه کسانی که در این افتخار دست دارند، رهبران مجاهدین، فرماندهان جهادی، تک تک مجاهدین، آنانی که به درجه رفیع شهادت نائل آمدند، مردان و زنان که جنگیدند، قربانی دادند، همه قابل تمجید وتقدیر هستند. البته هیچ کسی به عقیده ما به جز از معصومین خالی از خطا و اشتباه نیست، ﻣﻨﻄﻖ ﯾﺎ ﻫﻤﻪ ﺳﻔﯿﺪ، ﯾﺎ ﻫﻤﻪ ﺳﯿﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻭ ﻧﻘﺪ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﭼﻬﺎﺭ ﺩﻫﻪ ﺍﺧﯿﺮ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺳﺨﺖ ﻧﺎﮐﺎﺭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮐﻦ ﺍﺳﺖ، ﻧﻪ کسی ﺑﯽ ﻧﻘﺺ ﻭ ﻋﯿﺐ است و ﻧﻪ ﻫﻢ ﺳﺮ ﺗﺎﭘﺎ ﺳﻬﻮ ﻭ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻭ ﺧﻄﺎﮐﺎﺭ، بناء اندیشمندان عزیز، پژوهشگران، اهل فضل وقلم بر آن باشند که در این زمینه تحقیقات فراوان در بُعدهای مختلف انجام دهند، ﺧﻮﺏ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺑﺪ ﺭﺍ ﺑﺪ تلقی کنند، افتخار آفرينی های ملت مجاهد برجسته کنند ﺗﺎ ﺑﻪ واقعیت‌ها وﺣﻘﯿﻘﺖ‌های صحیح ﺑﺮﺳﯿﻢ و در آینده زندگی مادی و معنوی از گذشته پند گرفته برای آینده به عزت از دست رفته برسیم.

در اخیر اتحاف دعا دارم خدمت تک تک شهیدان کشورم وتمامی شهیدان راه حق وآزادی از صدر اسلام تا کنون.

بنا کردند خوش رسمی، به خاک و خون غلتیدن

خــدا رحمت کند آن عــاشقان پـاک طینت را

حبیبی صالحی