حل مشکلات از طریق تفاهم، رأی عقل و منطق است
زمانی منطق زبان، دیالوگ وگفتگو ضرورت می افتدکه میان دوشخص، گروه ویادوکشور، روی برخی مسایل اختلاف جدی به میان می آید. این چالشها تاجایی وسعت پیدامی نمایدکه منجر به تشدیدلفظی ویا برخوردهای فزیکی ونظامی می انجامد؛ ودربرخی حالات این چالشها حتی به بن بست کشانده می شود. درنهایت هردو جانب متخاصم اجباراً راه حل مشکلات را جز مذاکره وگفت شنود، دربرنامه دیگر سراغ کرده نمی توانند.
حمید
زمانی منطق زبان، دیالوگ وگفتگو ضرورت می افتدکه میان دوشخص، گروه ویادوکشور، روی برخی مسایل اختلاف جدی به میان می آید. این چالشها تاجایی وسعت پیدامی نمایدکه منجر به تشدیدلفظی ویا برخوردهای فزیکی ونظامی می انجامد؛ ودربرخی حالات این چالشها حتی به بن بست کشانده می شود. درنهایت هردو جانب متخاصم اجباراً راه حل مشکلات را جز مذاکره وگفت شنود، دربرنامه دیگر سراغ کرده نمی توانند.
بهتراین است، هرگاه سوء تفاهمی که درمیان پیدا می شود، هردو جانب برای حل مشکلات پیش آمده نشستن دورمیزمذاکره را دراولویت قرارداده به خاطرحل اختلافات تفاهم وگفتگونمایند.
این درحالیست که چندی پیش رئیس جمهور ایران درمورد حق آبه کشورش ازافغانستان، باالفاظ رکیک وتندی خطاب به رهبران امارت اسلامی افغانستان به لفاظی پرداخت. الفاظی که شایسته زبان رهبریک کشور وعرف دیپلوماتیک میان دوهمسایه نبود. الفاظی که روز بعد مورد نکوهش علمای کشورش قرارگرفت وصراحت لحجه اش را مردم شان به باد انتقاد گرفتند.
اما درمقابل رهبران امارت اسلامی باگذشت وخون سردی تام، راه حل سوء تفاهم ویا چالشها را در فضای دیالوگ وگفتگو ازطریق عرف معقول دیپلوماتیک مطرح و مورد بحث قرار دادند.
باید یادآورشدکه جستجوی حل مشکلات از راه تفاهم ودیالوگ ازتَوهُم ویاهراس نیست، بلکه انتخاب رأی عقل و منطق است. ورنه باشدت اختلافات وگسترش آتش کینه وکدورت یاشعله ورشدن جنگ وتباهی، سرانجام حل مشکلات بازهم توسل به گزینه های رسیدن به صلح، مذاکره است؛ اما قبول گزینه تفاهم ودیالوگ دراخیر، انتخاب بجا نه بلکه اجبار زمان است. عاقلان را چنین خیال مباد!
این درحالیست که مردم عزیزکشورما دریک صده اخیردرهردو محور(درمیدان مبارزه علیه اشغالگران و منطق گفتگو درمیزمذاکره) شواهدی را پشت سرگذاشته اند که نه تنها همسایه های افغانستان بلک مردم جهان هیچ گاه نمی توانند ازان چشم پوشی نمایند.
به خصوص در دودهه اخیرکه همه درجریان هستیم؛
مبارزه مردم ما درمقابل تجاوز ابرقدرت تادندان مسلح که نظیرش درجهان دیده نمی شود.چه ازنظراقتصادی ویا ازنظرتکنالوژی نظامی، حرف اول را می زند و ازنگاه سیاسی برنیمی ازپیکر جهان حکم روایی دارد. بااین همه امکانات دست داشته اش وبیست سال ظلم وتعدی، استعمال انواع راکت وخمپاره، کروز واقسام طیاره های بی سرنشین، بمب های مختلف، حتا مادربمب ها؛ که مصایبش را تااکنون هموطنان ما بدوش می کشند.
خوشبختانه درمقابل ایثار وجانفشانی مردم متدین ومسلمان ما، راهی به جایی نبردند. هموطنان جان فدای ما که بادستان خالی اما اراده محکم وکسب راه شهادت، صحنه را برای اشغالگران ونوکران شان تنگ ساخته، توانستند زمان ادامه اشغال رابه آنان خاتمه داده و به تمکین وادارشان بسازند.
بنابرین اشغالگران درپی آن شدند که برای شکست نظامی خود ازافغانستان توجیهی بسازند تادرمیان رقبای خود آبروی برای فراراز افغانستان داشته باشند. به این لحاظ راه مذاکره ودیالوگ را پیشنهاد ومدت دوسال میان رهبران امارت اسلامی افغانستان وخلیل زاد نماینده خاص ایالات متحده امریکا در دوحه قطر، جریان داشت. بعدازانجام دوسال مذاکره ودیالوگ، ایالات متحده امریکا به شکست نظامی درافغانستان اعتراف نموده و به اخراج قوای نظامی خود ازافغانستان متعهدگردید.
این نکته بیان گراین است که افغانان چه درمیدان مبارزه بادشمن وچه درمنطق دیالوگ وگفتگو درمیزمذاکره که ذیحق اند، بُرد منطقی خودرا دارند؛ لذا درمقابل هرجهتی ویا اشخاصی که برای حل مشکلات هر راهی را انتخاب نمایند، بیم وهراسی نخواهند داشت.
تحکیم سرحدات یک مملکت وظیفه حیاتی وامنیتی مسئولان همان کشوراست. به خصوص مناطق که درین ورطه زمانی ازجانب اشخاص وافراد مخل موردآسیب پذیری قرارمی گیرد. باگسیل نمودن قوای امنیتی کشوردرمناطق آسیب پذیرسرحدی، رسانه های غربی درگزارشهای متعددخود آن را تهاجم قوای نظامی امارت اسلامی علیه سرحدات میان افغانستان وایران وانمود کرده ودامنه آتش نفاق را درمیان مردمان این دوکشور می گسترانند. این درحالیست که مسئولان نظامی هردوطرف متعهداند که به هیچ صورت خواهان برخوردنظامی بایکدیگر درسرحدات کشورشان نیستند. اما بازهم این رسانه های غربی اند که ازکاهی کوهی می سازند و دراشتیاق برهم زدن روابط معتدلانه این دوکشور بایکدیگر اند.
این درحالیست که حتا بعدازتنشهای لفظی میان رهبران این دوکشور برخی مسئولان رده های رهبری کشورایران گفته بودند که دستکم میلیونها افغان درکشورما مهاجراند چه قانونی ویا غیرقانونی زندگی می کنند؛ کارمی کنند، درس می خوانندو نزدما مهمان هستند. ما نمی توانیم به آنها بی احترامی کنیم ومورد آزار واذیت قرارشان بدهیم؛ ما ازنگاه اخلاقی مسئولیم که بامهمان خودبه گونه احسن حداقل مهمان نوازی کنیم.
بنابرین ماحسن نیت همچو شخصیت های خیرخواه ومهربان را می ستاییم وازآنان ابراز امتنان می کنیم. پیشنهادما به هردوجانب این است که باید میان دوکشورهمسایه حسن سلوک همسایه داری رعایت گردد. اشخاص وافرادمغرضی که درتحریک کردن دوجناح دخیل است تفکیک وبه پنجه قانون سپرده شود. سوءتفاهمی که گاه گاهی پیش می آید ازراه مذاکره وگفتگو قابل حل بوده لازم به اظهارات تخریش کننده ازطریق رسانه نیست.
افغانستان حداقل تجربه جنگ ۵۰ ساله اخیر را بدون وقفه درکارنامه دارد؛ اما درین مدت طولانی به این نتیجه رسیده است که یگانه راه حل مشکلات کشورها درهرشرایط زمانی فقط وفقط گفتگو ودیالوگ میان دوجناح متخاصم است وبس.
