بر زخم‌های خونین افغانستان مرهم باید گذاشت!
افغانستان، سرزمینی است که بیشتر از چهل سال در میان آتش و باروت قرار داشته و راکت‌های مخرب و بمب‌های بنیان‌برانداز زخم‌های عمیق و خونینی را در پیکر نحیفش، وارد کرده است.
احمدشاه
افغانستان، سرزمینی است که بیشتر از چهل سال در میان آتش و باروت قرار داشته و راکت‌های مخرب و بمب‌های بنیان‌برانداز زخم‌های عمیق و خونینی را در پیکر نحیفش، وارد کرده است.
این زخم‌ها عمیقاً نیاز به تداوی و مرهم گذاری دارد و فرزندان این میهن باید برای التیام بخشدن این زخم‌ها تلاش کنند و حق فرزندی حود را در قبال مادروطن ادا نمایند.
ملت افغانستان درچهل سال انقلاب و به ویژه در بیست سال اشغال افغانستان، توسط امریکا و غلامانش زجر و زحمت فراوانی دیدند و بی‌صبرانه منتظر فتح و پیروزی بودند.
به نصرت خدای بزرگ، به برکت خون شهدا و دعای ملت مسلمان، فتح عظیمی نصیب افغانستان گردید و حکومت ناب اسلامی در این سرزمین تسلط یافت.
اما توقع ملت از نظام اسلامی این است که درد ملک و ملت را درمان کنند و بر زخم خونین این کشور مرهم بگذارند.
مسئولین حکومتی مکلف استند که دست ظالمان را از گریبان مظلومان دور کنند و عدالت اجتماعی را تٲمین نمایند، تعصب وتبعیض را از میان بردارند و تمام خواسته‌های مشروع ملت را برآورده سازند.
و همچنان برای آبادی و شکوفایی کشور کمر همت ببندند و از نیروی جوان و تجارب بزرگان و از دانش متخصصین به طور گسترده، استفاده معقول و منطقی نمایند.
واضح است، آنانی که آزادی را با خون رقم بزنند، می‌توانند آبادی را نیز با عرق خود به ارمغان بیاورند و ملک و ملت را به رفاه و آسایش برسانند.
موضوع دیگری را که باید یادآور شد این است که؛ زمینه‌ی کار نسبت به گذشته بهتر مساعد گردیده است، چون در گذشته آمار فساد در ادارات بی‌حد بالا بود و واسطه‌بازی و در نظر نگرفتن شایسته‌سالاری زیر صفر قرار داشت.
با پیروزی امارت اسلامی گلیم فساد، واسطه‌بازی و دیگر امور منفی جمع شد و حالا مسئولین و کارمندان می‌توانند نسبت به گذشته با دست باز کار کنند و با خاطر آرام برای آبادی و شکوفایی کشور تلاش بورزند.
این امر در آبادی و پیشرفت نقش مهمی دارد و میتواند برای شکوه و شکوفایی کشور مثمر واقع شود.
موضوع دیگری نیز حایز اهمیت است که است؛مردم باید در قبال کشور و خانه‌ی مشترک خود، احساس مسئولیت کنند و با حکومت خود همکار و همگام باشند.
در صورتی که ملت، در فکر پاکی، آبادی و شکوفایی ملک خود نباشند، هرگز نعمت آبادی و رفاه و آسایش به دست نمی‌آید و به قله‌های شامخ ترقی و پیشرفت نمی‌رسیم.
بنابراین بر ملت است که در کنار نظام خود به آبادی و شکوفایی بپردازند و افغانستان را از حضیض بربادی، تباهی و ذلت بلند نموده به بلندی عزت و عظمت شکوفایی برسانند.
وقتی که ملت کمر همت ببندند حقا که افغانستان آباد می‌شود و آفتابِ آینده‌ی بهتر و درخشان طلوع خواهد کرد و افغانستان، روزی به یک کشور خودکفا، متمول، مقتدر و اقتصادمندی مبدل خواهد شد.
به امید افغانستان آباد، پیشرفته و متمدن.
