از حُجره تا سنگر، از سنگر تا پیروزی

احمدشاه
طالبان کرام تحت قیادت امیرالمؤمنین مرحوم ملامحمدعمر مجاهد از حجره های مسجد و اتاق‌های مدرسه حرکت کردند و برای برچیدن گلیم ظلم و فساد در افغانستان قدعَلَم نمودند و به مبارزه‌ مسلحانه، دست یازیدند.
تمام تاریخ و چشم‌دیدها نشان میدهند که این حرکت ۲۹ سال پیش از امروز به راه افتاد و در کمترین مدت، بشترین ساحات و ولایات کشور را زیر پوشش گرفت، امن و آرامش را به مردم برگشتاند و تطبیق شریعت را در اولویت قرار داد.
این حرکت با گذشت هر روز تحت حمایه‌ی ملت و خصوصاً مورد حمایه‌ی مدارس و علما قرار گرفت و عالمان دینی، طالب العلمان را ترغیب کردند که با تحریک یکجا شوند و برای برچیدن ظلم و فساد کمرببندند و مستقیماً وارد مبارزه‌ی مسلحانه شوند.
همین بود که تحریک اسلامی طالبان افغانستان با گذشت هرلحظه قوت گرفت و طالب العلمان بیشتری وارد صحنه شدند و فتوحاتی وسیعی را رقم زدند.
اما این تحریک، خار چشم دشمنان اسلام و افغانستان شد و جهان و کشورهای غربی به تحضیض و ترغیب یک‌مشت وطن‌فروش، با امارت اسلامی درگیر شدند و با بهانه‌های واهی در افغانستان حمله‌ی نظامی نمودند.
این حملات توسط امریکا رهبری شد و کشورهای زیادی به خاطر اشغال افغانستان و منافع شان در منطقه با امریکا شریک جنگ شدند و افغانستان را برای بیست سال در اشغال خود داشتند.
در این بیست سال اشغال، جنگ‌های عجیب و غریبی به وقوع پیوست و بمب‌های مخرب و خانمان‌براه اندازی در وجب وجب افغانستان از طرف امریکا و حکومت دست‌نشانده‌اش، استعمال شد.
اما طالبان و مجاهدین، به نصرت رب العالمین و حمایت ملت مجاهد، متجاوزان و غلامان شان را چنان ضرباتی را در پیکر شان وارد نمودند که تا قیام قیامت فراموش شان نخواهد شد.
امریکا از شدت حملات مجاهدین به ستوه آمد و بالآخره تن به تفاهم داد و مجبور شد که فرار را بر قرار ترجیح دهد.
با امضای توافق‌نامه نه‌تنها امریکا و ناتو، بلکه غلامان شان نیز راه فرار را در پیش گرفتند و با سرافکندگی رهسپار کشورهای بیگانه شدند.
بعد از امضای توافقنامه در دوحه، کلید فتح و پیروزی به دست مجاهدین قرار گرفت و مجاهدین توانستند ساحات وسیعی کشور را از وجود غلامان امریکا و غرب پاک‌سازی کنند و درفش امارت اسلامی را در گام گام افغانستان در اهتزاز درآورند.
این قوت ایمان، غیرت، شجاعت و قربانی‌های بی‌دریغ بالآخره طالبان و مجاهدین را به قله های پیروزی رساند و دشمنان اسلام و افغانستان را برای ابد سرنگون ساخت.
اگرچه گروه‌های خُرد و کوچکی هنوز لاف از مقاومت می‌زننذ، اما در نفس الامر دیگر مقاومتی وجود ندارد و تنها می‌خواهند با این حرف‌ها از این ممر نامشروع از کشورهای بیگانه، چیزی را به دست بیاورند.
ما مطمیئن هستیم که جهان بر حقانیت امارت اسلامی پی برده است و باگذشت هروز پایه‌های آن استحکام پیدا می‌کند و با تمام کشورها روابط حسنه و تعاملات نیک برقرار می‌نماید.
همچنان کشورها و سازمان‌های جهانی و بین‌المللی فهمیده اند
که دیگر هیچ گروهی نمی‌تواند جاگزین امارت اسلامی شود، از این جهت است که به این نظام، دلگرمی و تمایلات پیدا کرده اند و می‌خواهند که امارت اسلامی را به رسیمیت بشناسند.
واگذاری‌ سفارت‌ها به امارت اسلامی در ترکیه و تهران، خود نشان می‌دهد که کارهای امارت اسلامی رو به بهترشدن است و حقانیت و دستاوردهای بزرگ آن، توجه جهان را به خود جلب کرده است.
ان شاءالله تعالی، به زودترین فرصت سفارت‌خانه‌های افغانستان مقیم کشورها در اختیار امارت اسلامی قرار خواهند گرفت و افغانستان از عزلت و انزوا بیرون خواهد شد.
تنها چیزی که ننگین و فضیحت‌بار است؛ بردگی شماری از افغان‌هاست که امروز با ذلت‌وخواری شب‌وروز شان را در کشورهای بیگانه سپری می‌کنند به تبلیغات ضد افغانستان می‌پردازند.
تبلیغات منفی و ضد اسلام و منافع ملی، دیگر جایی را نمی‌گیرد و آنان، هنوز هم فرصت دارند که از عفو امارت اسلامی مستفید شوند و به زندگی صلح‌آمیز، عادی و باعزت خویش برگردند.