به نفع استخبارات بیگانه اعتراض می‌کنند!

احمدشاه
زمانی که امارت اسلامی ولسوالی‌ها و ولایات را سقوط دادند، همه تبصره می‌کردند که در صورت سقوط پایتخت، وضعیت ناگواری در افغانستان حاکم می‌شود و افغانستان به قهقرا و تباهی می‌رود.
اما برعکس با شکست امریکا، ناتو و جمهوریت و پیروزی امارت اسلامی، وضعیت افغانستان بهتر شد و ناهنجاری‌ها و فتنه‌هایی‌که در زیر پای شیطان جهانی (امریکا) قرار داشت، از میان رفتند و افغانستان به صلح دایمی و به حکومت سالم و بدون فساد، دست یافت.
از جمله می‌توان از استقلال، امنیت بهتر، محو فساد، نابودی مواد مخدر، جمع‌آوری و تداوی هزاران معتاد، گردآوری‌ گداها، نظم و تنظیف شهری، بلندرفتن میزان عواید، ثبات ارزی، مدیریت و بررسی درست و دقیق معادن، آغاز کارِ شاهراه‌ها، جاده‌های بزرگ‌‌شهرها و پروژه‌های بزرگ و کوچک ملی و انکشافی در سطح کشور، نام برد.
درجمهوریتی که جهان و کشورهای استعمارگر ازآن می‌لافند، امنیتی وجود نداشت، فساد و اختلاس به اوج خود رسیده بود، کشت مواد مخدر و اعتیاد به سرطانی مبدل شده بود که در تمام وجود افغانستان ریشه دوانده بود، حکومت مرکزی وجود نداشت، جزایر قدرت در نقطه ـ نقطه کشور بیداد می‌کرد، امر و فرمان رییس جمهور اصلاً قابل تطبیق نبود، تعصب، تقلب، دزدی، خویش‌خوری و حیف‌ومیل بیت المال به وفور به مشاهده می‌رسیدند و صدها موارد دیگری که این مقاله گنجایش و حوصله‌ی یادآوری همه‌ی آن را ندارد.
اما با پیروزی امارت اسلامی افغانستان این همه خیانت و خباثت‌ از میان برداشته شدند و جای خود را به امنیت سرتاسری، شریعت اسلامی، عدالت اجتماعی و سازندگی کشور واگذار کردند.
اما متأسفانه یک‌مشت مردمی که جز خیانت‌وخباثت، کار دیگری نکردند، تمام هست‌و‌بود افغانستان را خوردند و بقیه‌اش را در بیرون از کشور انتقال دادند، حالا از بیرون مرزها از زیر بروت استخبارات کشورهای بیگانه انتقاد و اعتراض می‌کنند و نظام کاملاً اسلامی و متعهد به خدمت و تطبیق شریعت را متهم می‌نمایند و طعن و دشنام می‌دهند.
اگرچه آنان به درستی می‌دانند که حکومتِ پس از اشغال و جموریت و کارهای پس از جمهوریت به مراتب از دوره‌ی سیاه جمهوریت، برتری دارد و آزادی، آرامی و دستاوردهای بزرگ دوسال پسین، خود نشان می‌دهند که دوره‌ی فعلی نسبت گذشته، فعال بوده و کارها و دستاوردهایش قابل ستایش است.
تنها چیزی که چشم‌ حقیقت‌بِین یک عده را کور کرده است، حرص، حسد، کینه ‌توزی و توطیه ‌گری است که از اوایل تا کنون ادامه دارد و در بعدی‌ها هم ما شاهد چنین زهرپاشی‌ها خواهیم بود.
اگرچه یک عده قلم‌به‌دستان و مدافعان جمهوریت سیاه، از سنگرهای نخستین خویش عقب‌نشینی کرده اند و کم ـ کم به خود می‌آیند و بر سخنان قبلی خود، خط بطلان می‌کشند.
اما باآن‌هم تبلیغات منفی و زهراگین علیه اسلام و نظام اسلامی به پیمانه‌ی وسیعی ادامه دارد و هر از گاهی مرمی‌های زهرآلودی به سوی عقابِ بلندپروازِ نظام اسلامی، مشروع و ملی، حواله می‌شوند.
اما، خوشبختانه قاطبه‌ی ملت مجاهد و کافه مردم از امارت اسلامی حمایت قاطعانه می‌کنند و تیکه‌داران قومی و تبلیغ‌گران آنان را نفرین می‌فرستند و تجاوزات بیگانگان را وقتاّ فوقتاّ تقبیح و مذمّت می‌نمایند و جنایات آنان را در حق ملک و ملت نابخشودنی می‌دانند.
ملت افغانستان، یک ملت مجاهد و خیرخواه است و خواهان حکومتی هستند که صلح و امنیت را تٲمین کند و در محو فساد، تطبیق شریعت و بازسازی کشور توجه خاصی داشته باشد.
امارت اسلامی افغانستان، نظامی است که با انواع فساد سخت مبارزه کرده است و در استحکام نظام ناب اسلامی پیشگام بوده و برای آزادی و آرامی و تطیبق احکام الهی فرزندان ارزشمندی را قربانی کرده است.
پس ملت افغانستان هم خواهان نظامی اند و از حکومتی حمایت می‌کنند که امنیت و آرامی، تطبیق احکام الهی و بازسازی، آبادانی و شکوفایی کشور در صدر فهرست برنامه های کاری اش قرار داشته باشند.