جمهوریت »ستاره افغان« ساخته بود ما باید »ستاره قرآن« بسازیم

احمدشاه

دنیا در گذر است، اما تاریخ همه رویدادها را رقم می‌زند و روزگار در حافظه‌ی خویش نگه‌می‌دارد.

در بیست سال اشغال، رژیمی به نام جمهوریت توسط امریکا، ناتو و قدرت‌های استعماری در افغانستان تسلط پیدا کرد و با بمب، راکت، توپ، تانگ و هزاران لشکر بی‌گانه بالای ملت مستضعف و بی‌چاره‌ی افغانستان هرنوع ظلم و ستم را روا داشت.

اگرچه این رژیم را خارجی‌ها «جمهوریت» نام گذاشته بودند، اما در نفس الامر به جز از حاکمیت فساد و حکومت یک مشت مفسد و معامله‌گر، چیزی دیگری نبود.

این جمهوریت به‌حدی میان‌خالی و پوچ بود که هیچ قومی از اقوام و هیچ قشری از اقشار جامعه را با خود نداشت.

امریکا فقط چندتن معامله‌گر و استفاده‌جو را از هر قوم سربه‌سر کرده بود و ازآن‌ها به شکل سمبولیک و گودی‌‌گک‌ها، به نفع اشغال و تجاوز، استفاده می‌نمود و به طغیان و بیداد خود در افغانستان، ادامه می‌داد.

از سوی دیگر، عضو مهم و اساسی مجسمه‌ی جمهوریت را ترویج فساد، دین‌ستیزی و بی‌حیایی شکل داده بود که هیچ بخشی از بخش‌های جمهوریت از فساد خالی نبود و حتی بدون فساد، چرخ امور بخش‌های رژیم اجیر فلج می‌شد و از گردش باز می‌ماند.

درآن وقت نیز وزارتی به نام اطلاعات و فرهنگ وجود داشت و پول گزافی درآن وزارت به مصرف می‌رسید.

اما کاری‌که متعلق به فرهنگ ملی و اسلامی می‌بود، انجام داده نمی‌شد، بلکه برعکس اموری را تقویه می‌کردند که با دین مقدس اسلام در تضاد بود و مرد و زن این کشور را به گمراهی سوق می‌داد.

ازین میان می‌توان از برنامه‌ی مبتذل و شرم آورِ «ستاره افغان» نام برد که به جز از ترویج فساد و گسترش بی‌حیایی و فحشا، چیز دیگری درآن به مشاهده نمی‌رسید.

دختران، با پوشیدن لباس‌های نازک و تنگ و نشان‌دادن برجستگی‌های اندام خود، درآن برنامه اشتراک می‌کردند و از طریق تلویزیون‌ها و رسانه‌ها، خود را نمایش می‌دادند و برای تحریک جوانان و نوجوانان، پاکوبی و جلوه‌افروزی می‌کردند.

از فساد دوره‌ی جموریت «ستاره افغان» را می‌توان به طور «مشت نمونه‌ی خروار» یاد کرد.

درآن عصر، فساد و فحشا موج می‌زد و بینندگان فسادپیشه نیز آن برنامه‌ها را با کف‌زدن و چک چک، استقبال می‌کردند و با غوغا و قهقه، قوت می‌بخشیدند.

اما، این امواج فساد با سیل خون شهدا، زحمات و قربانی‌های بی‌دریغ مجاهدین، گلیم‌اش از افغانستان جمع شد و جای آن را نظام خالص اسلامی گرفت.

حالا بر نظام اسلامی و زمامداران این کشور است که «ستاره‌ قرآن» را رونق ببخشند و شیشه‌ی افکار و اندیشه‌ی جوانان و نوجوانان را از غبار فسق و چِرک فساد، پاک سازند.

ما که (ستاره قرآن) می‌گوییم، منظور ما تنها «حسن تلاوت» یا «حسن صوت قاریان و حافظان» نیست، بلکه ما می‌خواهیم که اسلام و شریعت توسعه پیدا کند و چتر «دین و شریعت» تمام ابعاد زندگی ملت و امت را زیر سایه‌ و سیطره‌ی خود قرار بدهد.

وزارت‌خانه‌ها و دیگر شعبات و بخش‌های دولتی و غیر دولتی باید مجهز با سلاح علوم قرآنی شوند و فحشا و منکرات را از سرزمین اسلامی برای ابد نابود و ریشه‌کن سازند و در کنار آن فرزندان کشور باید از علوم عصری نیز مستفید شوند و آبادی و شکوفایی کشور را رقم بزنند.

ما یقین داریم اگر فسادها و ابتذال‌ها از این کشور ریشه‌کن شوند، دیگر بقایا و طرفداران امریکا و دیگر کشورهای استعماری نفس راحت نخواهند کشید و دوباره سر بلند نخواهند کرد.

یگانه چیزی که مایه‌ی امید مسلمانان است این است که؛ باید زمینه‌ی رشد تعلیمات، آموزشِ ارزش‌ها و آموزه‌های اسلامی در افغانستان مساعد شود و فرزندان و نسل آینده‌ باید همه با مفکوره‌ی پاک اسلامی و انگیزه‌ی جهادی و سازندگی قد بلند کنند و افغانستان و امت اسلامی را از پرت‌گاه ویرانی و نابودی نجات بدهند.

در غیرآن، فساد چون موریانه از درون، کالبد ملک و ملت را خواهد خورد و روزی می‌رسد که زمینه‌ی برگشت مفسدین داخلی و اشغال‌گران بیرونی بازهم مساعد گردد.

پس امارت اسلامی با تمام معنی مکلفیت دارد تا در راستای احیا، انبساط و گسترش برنامه‌های (ستاره قرآن) تلاش بورزد و زمینه‌ی راه اندازی هرگونه محافل، نشست‌ها و گردهمایی‌های علمی و قرآنی را مساعد نماید.