واقعیت‌های کنونی می‌طلبد که سازمان ملل وارد یک بحث معقول پیرامون افغانستان شود

سرمنشی سازمان ملل در پایان نشست دوحه که پیرامون افغانستان برگزار شده بود، گفته‌های داشته است که نمی‌تواند بیان واقعیت‌ها در مورد این کشور باشد.

مبصر آژانس باختر می‌نگارد؛ نشست دو روزه به میزبانی سازمان ملل در شهر دوحه قطر برگزار شد.

این نشست بیشتر یک نشست مشورتی بود و در کنار آن تلاش شد تا سازمان ملل، نماینده ویژه دیگری برای افغانستان بگمارد، درحالی که درموجودیت یوناما، گماشتن نماینده دیگر نمی‌تواند توجیه پذیر باشد.

انتظارات ازنشست اخیر دوحه زیاد بود، امید می‌رفت که این نشست بتواند، راه تعامل جامعه جهانی با افغانستان را کوتاه سازد، مگر چنین نشد، دوحه به بحثی مبدل شد که با اوضاع کنونی افغانستان برابر نبود و همچنان واقعیت‌های افغانستان در آن مدنظر گرفته نشد.

امارت اسلامی افغانستان از هر نشست و راه‌کار که بتواند، راه تعامل میان افغانستان و جامعه جهانی را کوتاه سازد استقبال می‌کند، مگر تاکید بر این دارد که بحث باید روی منافع دو طرفه باشد و هر دو به منافع یکدیگر احترام گذارند، اعمال فشار نمی‌تواند، تعریف از تعامل و همکاری باشد.

بخصوص گفته‌های سرمنشی سازمان ملل در این خصوص قابل مکث است او گفته است «امارت اسلامی برای شرکت در نشست دوحه درباره افغانستان، شروط «غیرقابل قبولی» تعیین کرده بود.» مگر او واضح نساخت چه شروطی بوده است، تاکید امارت اسلامی قبل از آغاز نشست دوحه این بوده است که امارت اسلامی یگانه نماینده مردم افغانستان و یگانه مرجع قانونی حکومت و اداره در افغانستان است، نباید با گروه‌ها مقایسه شود و نباید بخشی از تعامل و گفتگو باشد، بل طرف اصلی و یگانه، دربحث مسایل مربوط به افغانستان است.

ایراد دیگر امارت اسلامی، روی گزینش نماینده جدید از سوی سازمان ملل برای افغانستان است، دلیل هم واضح است. در موجودیت یوناما و موجودیت نماینده ویژه سرمنشی سازمان ملل، نیاز به گماشتن نماینده دیگری چه معنادارد؟

آقای سرمنشی در جای دیگری گفته است«ما خواهان افغانستانی هستیم که با خود و همسایگان در صلح باشد… مهم است که افغانستان به پناهگاه امن تروریست‌ها بدل نشود »

این گفته حرف نو برای مردم افغانستان نیست، امارت اسلامی از اولین روز های دوباره‌ی قدرت‌گیری همیشه تاکید داشته است که افغانستان مکان امن است، تهدیدی در برابر دیگران نیست، به هیچ گروه اجازه داده نمی‌شود که از افغانستان کشورهای دیگر منجمله همسایه ها را تهدید کند، امارت اسلامی به این تعهد خود استوار است، کشور های همسایه و منطقه از کارکرد امارت اسلامی راضی اند و روابط خوب میان افغانستان و همسایه ها وجود دارد، یک یا دو کشور که اتهام بسته می‌کنند، بیشتر خود دچار مشکلات داخلی اند که مشکلات شان ربطی به امارت اسلامی ندارد و امارت اسلامی هم نمی‌تواند ضامن امنیت داخلی آنان باشد، این یکی دو کشور هرگاه اتهامی بسته می‌کنند که بیشتر فرار از واقعیت‌های ناهنجار داخلی شان است و در صدد اند که به آن پال و پر دهند و افغانستان را مقصرمعرفی کنند.

بهتر است که سازمان ملل بیشتر تلاش کند که به‌عنوان یک سازمان بی‌طرف قد علم کند و جامعه جهانی را وا دارد که با واقعیت‌ها در افغانستان آشتی کند، امارت اسلامی، امنیت، همکاری، تعهد به رفاه عامه، واقعیت های کنونی افغانستان اند که از آن نمی‌توان انکار کرد و وارد یک بحث معقول پیرامون افغانستان شود.