مادر، رنگین‌ترین هدیه الهی‌ است

خدا را پرست‌ و پدر را ستای‌

ولی‌، جان‌ به‌ قربان‌ مادر نمای‌

مادر نخستین تجربه عشق، نخستین آغوش و نخستین نوازش است.

کسیکه بی‌منت و بی‌دریغ نهایت مهرش را تقدیم فرزند میکند، حتی اگر فرزندانش بی‌محبت باشند، و هر دفعه که فرزندان اشتباهی مرتکب می‌شوند آن‌‌ها را می‌بخشد و دوباره در آغوش می‌گیرد.

لحظه‌هایش را با دعا برای فرزندانش می‌گذراند و مدام برایشان نگران است.

بهشت در دستان مادران است، که با دست‌های مهربان شان، دست روی سرِ مان می کشند و در میان دست‌های شان قد می‌کشیم و بزرگ می‌شویم، بهشت در دل های مادران است، در دل هایی که تنها دل نیست، بل‌که دریایی پرعظمت است که هرچقدر در میان‌شان شنا کنی و هرچقدر پارو بزنی به مقصد نمی‌رسی تنها در میان خوشی و لذت غرق می‌شوی.

مادر یعنی یک بغل تنهایی، نگرانی، دلشوره، صبر و از خودگذشتگی، مادر یعنی یک خروار محبت، مادر یعنی یک جهان عشق، عشق مادر را نه می‌توان مانند کرد و نه می‌توان مثال زد، مادر یعنی هرچه بگوییم کم گفته ایم، مادر یعنی کسی که نُه ماه تو را در وجودش با تمام وجود در آغوش گرفته، راه می رود می‌خندد، به تو فکر می‌کند، غذا می‌خورد و هر لحظه نام تو را صدا می‌زند.

مادر یعنی قبل از هر کاری و هر فکری و هر تصمیمی فقط به تو فکر می کند، صلاحیت تو را بیشتر می‌خواهد و عاقبت به خیربودنت را بیشتر از همه دعا می‌کند.

مادر یعنی همیشه پشتت گرم است به کوهی محکم، یعنی همیشه دلت روشن است به خورشیدی تابان، یعنی دستانت گره خورده به دستانی گرم که هر کاری کنی و هر تصمیمی بگیری ترکت نخواهد کرد و پابه‌پای تو گام بر می دارد، دقیقاً مانند همان کودکی که راه فتن را به تو آموخت و پابه‌پای تو خندیده و گریه کرد و شاد بود.

مادر زیباترین و گران‌بهاترین هدیه الهی است که برای هرکس به ارمغان آورده است و هرکس اگر خواهان کسب رضای خداوند متعال باشد باید به بهترین صورت احترام مادر را داشته باشد.

عزیز و با ارزش بودن مادر را خدا دانست. او که بهشت را زیر پای مادر نهاد؛ و او را بزرگ و گرامی داشت و تمام وجود مارا از عشق وعاطفه مادر لبریز گرداند. بیایید از خدای متعال بخواهیم حتی ذره‌ای غم در دلش، برای لحظه ای نیندازد، هرچند همه نیک می دانیم رنج‌ها و دردهای ما را در قلب خودش جای می‌دهد تا از سبب شان اذیت به ما نرسد.  نام مقدس مادر را بر قلب های خویش حک کنیم تا همیشه مایه‌ی آرامش مان باشد.

مادر از عزیزترین مخلوقات خداوند(ج) و رنگین ترین هدیه الهی است که خورشید در مقابل گرما و فروغ مهربانی‌اش شرمنده می‌شود و ماه چهره در نقاب می‌کشد، و آن لحظات رنج بی‌خوابی را که با گریه‌های‌ شبانه فرزندش سحر نمود، تصور کنیم، آنگاه در می‌یابیم مادر به حق لایق اهمیت و ارزش والا است.

مادر این تنها امید زندگانی، زمانی‌که وجودش، گل آرزوهای فرزندان را شکوفه داد و به هر سکوت سرد و شکننده، زبان عاطفه و مهربانی یاد داد، او در لحظات تاریک و سیاه چون نور آفتاب جهت روشن ساختن ضمیر فرزندانش تابید، و مثل آب فرزندان را سیراب و سبز کرد.

مادر آن است که وجودش سراسر عشق و ایمان و دل دریایی‌اش به گستردگی آسمان است.

در نتیجه همه‌ی کسانیکه عشق آموختن از فیض وجود مادر بوده، دوست داشتن را برای او می‌نویسم چون اوست که همیشه در زندگیم ترانه امید سر داد.

و شما ای مادران گرامی، خرسند باشید که پرودگار از شما خرسند خواهد بود، به خود افتخار کنید که مادر بودن افتخار است، چرا که تمام مفاخر و علل افتخارات جهان از آنِ شماست.

در اخیر مادر ای‌کسی که از راحتی و آسایش خود بریده ای و آن را در جهت بزرگ کردن ما داده ای!

ای کسی که وجود مبارکت برای ما همه چیز است، عمر ات به بلندای عظمت و ایثار ات نسبت به فرزندت باد و صمیمانه دوستت داریم.