سخن انیس

فرهنگ شهرنشینی باید رعایت شود!

متٲسفانه شهرهای افغانستان در مجموع و خصوصاً در شهرکابل لایه‌های ضخیمی از غبار و آلودگی، سایه افکنده و این آلودگی به سونامی خاموش تبدیل و باعث شیوع امراض گوناگون گردیده است.

متٲسفانه شهرهای افغانستان در مجموع و خصوصاً در شهرکابل لایه‌های ضخیمی از غبار و آلودگی، سایه افکنده و این آلودگی به سونامی خاموش تبدیل و باعث شیوع امراض گوناگون گردیده است.

وظیفه هر فرد ملت می‌باشد در محیط و ماحولی که زندگی می‌کند باید بخاطر پاک نگهداشتن آن تلاش به خرج دهند و به ویژه از سوزاندن مواد دودزا جداًّ خود داری نمایند.

شهر پاک، نمادی از فرهنگ و برخوردار از شهروندان سالم و صحتمند است.

اگر شهر ما ناپاک و آلوده باشد، شهروندان ما نیز در چنگ امراض گوناگون و میکروب‌های خطرناکی گرفتار خواهند شد.

نشانه‌ی بارزِ یک‌ کشور متمدن و با فرهنگ این است که باشندگان آن، به پاکی آن اهمیت قایل باشند و بخاطر پاک‌‌نگهداشتن آن، خود را مسئول بدانند.

متاسفانه کشور ما از جمله کشورهای می‌باشد که  شهروندان آن، مسئولیت و وجیبه‌های خویش را به درستی درک نمی‌کنند و در پاک‌نگهداشتن شهر چنانی که لازم است، سهیم نمی‌باشند.

این شهروندان، فرهنگ شهرنشینی را رعایت نمی‌کنند، اشیای بی‌کاره را عوض این‌که در زباله‌دانی بیندازند، در جویبارها، سرک‌ها، راه‌های عمومی و پارک‌ها انداخته، باعث ناپاکی شهر و محیط مان می‌شوند و همچنان در سوخت، بیشتر از مواد دودزا استفاده می‌کنند که شهر را یک محیط مملو از دود و غبار مبدل کرده اند.

اگر شهر ما پاک باشد، یقینا شهروندان سالم و صحت‌مندی خواهیم داشت.

هر فردی‌که در این مملکت زندگی می‌کند، اگر مسؤلیت خویش را در قبال پاک‌نگهداشتن شهر، مصرف مواد محروقاتی و محیط خویش درک کند، به‌زودی ما می‌توانیم یک شهر عاری از کثافات، آلودگی‌ها و پاک داشته باشیم.

شرکت‌ها، بلندمنزل‌ها و حمام‌هایی که مواد غیر قابل استفاده و دودزا را می‌سوزانند و تانک‌های تیلی که تیل بی‌کیفیت را به مردم عرضه می‌کنند، نقش بزرگی را در آلودگی هوا دارند و مرتکب عملکرد جبران‌ناپذیری شده اند.

آن‌ها باید وظیفه وجدانی خود دانسته، بخاطر وطن و کشور خویش در پاکی شهر سهیم باشند و برای نجات‌ ملک خویش از چنگ آلودگی‌ها و ناپاکی‌ها احساس مسئولیت نمایند.

چه خوب است که ما در پی پاکی کشور خویش باشیم و قدر توان‌ خود مسؤلیت شهروندی را خویش را در قبال مادروطن، ادا نماییم.

شهروند، وقتی سالم و صحتمند می‌باشد که شهر آن، از هرگونه کثافات و آلودگی‌ها پاک باشد.

همچنان زمانی ما می‌توانیم به یک محیط سالم دست پیدا کنیم که همه دست به دست هم برای زدودن آلودگی‌ها و کثافات تلاش نماییم.

اگر هر شخصی بدون در نظر گرفتن مقرره‌های صحی، زباله را درهر جایی بیندازد، هوا را با سوزاندن مواد دودزا آلوده کند و اهمیتی به پاکی محیط خود ندهد، به زودی محیط زیست تخریب می‌شود و انواعی بیماری‌ها سر بلند می‌کنند.

از این‌رو، این وظیفه و مسوولیت هر فرد است تا برای حفظ و پاکی محیط و هوای کشور و خانه‌ی خود کوشش نماید و احساس مسئولیت کند.

آموختن فرهنگ شهرنشینی و ترویج آن، کاری ساده و آسانی نیست که بتوان آن را در مدت اندک و کوتاهی نهادینه ساخت.

در این ارتباط رسانه‌های جمعی، مساجد، منابر، مکاتب و همه، نقش مهم و اساسی دارند.

از این‌رو برای نهادینه‌شدن یک فرهنگ و قانونمندی و قانون‌پذیری باید تلاش همه‌جانبه صورت گیرد.

البته نکته دیگری هم در این زمینه قابل توجه است که اگر مردم نخواهند هرگز نمی‌شود به زور فرهنگی را ترویج و تطبیق کرد.

مردم باید فرهنگ شهرنشینی را بیاموزند و به آن پابند باشند، تا بتوانیم در آینده شهر مان را زیبا و شکوفا بیابیم و محیط پاک و بی‌آلایشی را نصیب شویم.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن