جوانان و باتلاقِ بی‌سرنوشتی
سال‌هاست که جوانان مملکت در باطلاق پریشانی قرار دارند و از سرگردانی‌ها و بی‌سرنوشتی‌ها رنج می‌برند.
سال‌هاست که جوانان مملکت در باطلاق پریشانی قرار دارند و از سرگردانی‌ها و بی‌سرنوشتی‌ها رنج می‌برند.
به‌ویژه برای جوانان تعلیم‌یافته و تحصیل‌کرده خیلی دشوار است که بعد از کشیدن سال‌ها رنج و زحمت در راه تعلیم و تحصیل، بازهم بیکار بمانند و از فقر و بیچارگی رنج ببرند.
در چهل و چندسال انقلاب و خصوصاً در بیست سال اشغال افغانستان توسط امریکا و ناتو، جوانان تعلیم‌یافته و تحصیل‌کرده‌ی کشور بیشترین آسیب را دیدند و بار سنگین زحمات و رنج‌ها در شانه‌های شان گذاشته شد.
حالا که آزادی و آرامی سراسری نصیب ملت افغانستان گردیده، بر نظام اسلامی ما اشّد لازم است که غم جوانان کشور را بخورد و این طبقه‌ی محروم را از باتلاق سرگردانی و پریشانی بیرون کند.
افغانستان یک کشور ویران‌شده و بربادرفته است، به اعمار و آبادی مجدد، جداً نیاز دارد.
تنها نیرویی که این کشور را از گرداب و امواج بربادی بیرون کند و به ساحل آبادی برساند، جوانان استند.
ما باور داریم اگر زمینه‌ی کار و شغل به جوانان ساخته شود، جوانان کشور می‌توانند با زمان و امکانات اندک، کارهای فراوان و بزرگی را انجام بدهند و دستاوردهای ملموسی داشته باشند.
ملت از امارت اسلامی افغانستان می‌خواهند که در این زمینه توجه و تلاش کند و جوانان کشور را برای ساختن این ملک در بخش‌های مختلفی استخدام نماید و از این نیروهای تازه و زنده، به وجه احسن استحصال خدمت نماید.
در این صورت است که هم استعدادها ضایع نمی‌شوند و هم ملک و ملت به نعمت آبادی و شکوفایی، دست می‌یابند.
