معرفی فرهنگ افغانستان از طریق فروش لباس‌ها در ایران
مهاجران افغان در ایران عمدتاَ در کارهای شاقه مصروف اند و به دلیل کمبود تعامل اجتماعی، ایرانی‌ها شناخت زیادی از فرهنگ افغان‌ها ندارند. یک بانوی افغان با فروش لباس‌های دست‌دوز افغانی، در تلاش معرفی بخشی از فرهنگ کشورش است.
مهاجران افغان در ایران عمدتاَ در کارهای شاقه مصروف اند و به دلیل کمبود تعامل اجتماعی، ایرانی‌ها شناخت زیادی از فرهنگ افغان‌ها ندارند. یک بانوی افغان با فروش لباس‌های دست‌دوز افغانی، در تلاش معرفی بخشی از فرهنگ کشورش است.
صنایع دستی زنان افغانستان به شکل سنتی تولید می‌شود که در دو دهه اخیر این صنعت رشد صعودی داشته نه تنها در بازار داخلی بلکه در بیرون از مرزها نیز خریدار یافته است.
بانو نوری، خانم ۳۷ سالهای است که با ایجاد یک مغازه کوچک تولیدات وطن و صنایع دستی زنان افغانستان را در شهر اصفهان ایران به نمایش می‌گذارد.
لباس‌هایی که در ویترین مغازه‌اش با دیزاین‌های مختلف از فرهنگ لباس متنوع افغان‌ها جلوه نمایی می‌کنند، حرف و حدیث از صنعت و فرهنگ سنتی رایج محله افغان‌ها دارند.
بانو نوری که خواست تنها با نام دومش معرفی شود، می‌گوید: «تقریبا ۷ سال پیش در کنار کارخانه و بزرگ کردن بچه‌هایم، در اوقات فراغت به فکر یک سرگرمی طبق سلیقه خود شدم و بهترین گزینه این را دانستم که لباس‌های سنتی کشور خودمان را برای همه دوستداران لباس‌های زیبای وطن ما ارائه بدهم.»
گلدوزی، سوزن‌دوزی، خامک دوزی، چرمه دوزی و تمام لباس‌های زیبای افغانی در این مغازه به فروش می‌رسد و تک تک این‌ها هنر دست و سوزن زنان افغان است که می‌توانند با سوزن و نخ زیباترین نقش‌ها را بر دل پارچه‌ها بنشانند.
بانو نوری می‌گوید: «خیلی عاشقانه این کار را دوست دارم. خیلی اهمیت خاص برای این کارم قایلم. چون در این لباس‌های زیبا، بوی وطن وجود دارد. در زیبایی هر لباس، ذوق، هنر و سلیقه زنان افغانستان نهفته است… خوشبختانه من در این کار تنها نبوده ام. همکار جوانم خانم خاوری در کارهای روزمره به خصوص در بخش آنلاین شاپ ما همکاری می‌کند.»
بانو نوری متولد ایران است و هرگز وطن‌اش را از نزدیک ندیده است. او می‌گوید این لباس‌ها به او نوعی احساس نوستالیژیک وطنی ایجاد می‌کند.
لباس‌های گند افغانی، خامک دوزی هزارگی، بلوچی، چادرهای گاچ ابریشمی با بافت دستی و کلاه‌های رایج در میان اقوام مختلف افغانستان در جمله اجناسی است که این بانوان با عشق و علاقه در ایران به فروش می‌رسانند.
در اصل تولید صنایع دستی شغل زنان افغانستان است. وضعیت اجتماعی و اقتصادی خانواده‌ها، زنان را وادار می‌کند تا در کنار مردان‌شان و یا در نبود آنان کار کنند و مخارج خانواده خود را تهیه نمایند.
خانم نوری توضیح می‌دهد: «لباس‌هایی که می‌بینید کار دست است و دوزندگی خیلی ظریف و ماهرانه شده از افغانستان وارد می‌کنیم و بیشتر این‌ها را سعی می‌کنیم با خانواده‌هایی که درآمد پایین دارند کار کنیم که آنها دوخت کنند که هم سرگرم شده و هم درآمد جداگانه‌ای داشته باشند.»
بانو نوری می‌گوید در وضیعت فعلی که فقر دامنگیر تقریباً همه خانواده‌های افغان می‌باشد او توانسته برای ده‌ها خانم در داخل افغانستان به صورت مستقیم زمینه کار فراهم کند. ۱۲ خانم در تهیه چادر گاچ و ابریشمی و ۲۵ خانم در تولید لباس‌های گند افغانی با او همکاری دارند.
فریده که برای خریداری لباس گند افغانی به مغازه بانو نوری آمده است، با ابراز خورسندی می‌گوید: «در گذشته‌ها این قسم لباس‌های وطنی در ایران خیلی کم بود و یا اصلاَ نبود، ولی سالهای آخر چند دکان انگشت شماری وجود دارد که ما افغان‌ها در ملک مهاجرت هم می‌توانیم از این لباس‌ها برای خود تهیه کنیم.»
خانم خاوری نیز ترجیح داد تنها با نام دومش معرفی شود، مسئولیت فروش آنلاین این مغازه را به عهده دارد. این خانم جوان با گذاشتن تصاویر از اجناس، صنایع دستی و لباس‌های گند افغانی در صفحات اجتماعی، مشتریان خود را پیدا نموده و از آنان سفارش دریافت می‌کند.
او توانسته است بر علاوه ایران تولیدات افغانی را در کشورهای امریکا، استرالیا، کانادا و کشورهای دیگر نیز به فروش برساند. در دو سال اخیر ظاهراً به دلیل فقر، ممنوعیت تحصیل و کار دختران و زنان، تعداد بیشتری به صنایع دستی روی آورده اند.
بانو نوری می‌گوید: «مشکلی که ما مهاجران افغان داریم، نوسانات بازار است که تهیه جنس‌ها خیلی به سختی انجام می‌شود و وضیعت افغانستان باید خوب باشد؛ چون: بیشتر کار ما از طریق افغانستان می‌شود و ما از افغانستان لباس‌ها را تهیه می‌کنیم.»
و هر لباس افغانی که توسط یک زن دوخته می‌شود، می‌تواند به عنوان یک اثر هنری منحصر به فرد دیده شود. در شرایط فعلی برای بسیاری خانواده‌ها این تنها منبع درامد ناچیز برای گذراندن روزگار است.
