ما ملت تجملی باشیم یا تمدنی؟
در جهان همواره ملت‌ها متفاوت زندگی کرده اند و هنوز هم این تفاوت‌ها به طور گسترده و چشم‌گیری وجود دارند.
در جهان همواره ملت‌ها متفاوت زندگی کرده اند و هنوز هم این تفاوت‌ها به طور گسترده و چشم‌گیری وجود دارند.
برخی از ملل جهان متمدن هستند و برای ساختن زیربناهای ملک خود تلاش می‌ورزند و از این طریق خود را به ترقی و تمدن می‌رسانند.
اما برخی دیگری از ملت‌ها پیوسته در پی تقلید کورکورانه استند و بدون ساختن زیربنا و پایه‌های اقتصادی به تقلید و تجمل می‌پردازند.
این گونه ملت‌ها سخت است که به اقتصاد بهتر و ترقی و تمدن دست پیدا کنند.
چون در قدم نخست اصلاً زیربنایی وجود ندارد و در قدم دوم، اقتصاد کم و تجملات زیاد خود زندگی انسان را به باد نیستی می‌دهد و تباهی و از هم‌پاشی خانواده‌ها را به بار می‌آورد.
متأسفانه در افغانستان نیز فرهنگ تجمل‌گرایی حاکم است و حتی فرزندان فقیر این مملکت به تجملات عجیب و غریبی روی آورده اند که اصلاً اقتصاد و دارایی‌های این خانواده‌ها نه تنها که ایجاب نمی کند، بلکه شدیداً متضرر می شوند و آسیب می بینند.
این گونه تجملات تقلیدی غالباً فرزندان خانواده های فقیر را به فساد می کشاند و بنیاد دین و دنیای شان را می‌لرزاند.
مثلاً اگر یک دختر فقیر در خانه نانی برای خوردن ندارد، اما برای تجمل در جیب خود یک تلفونی بیست‌هزاری دارد، این خود سوال‌برانگیز است که این‌گونه مصارف گزاف از کجا به دست می‌آید؟.
همچنان پوشیدن لباس‌های زینتی و قیمتی، جواهرات و دیگر چیزها برای مردم فقیر و بیچاره.
روش‌های تجملی که مصرف بی حدوحصری را در پی دارد، مورد تایید احکام الهی و شریعت ناب محمدی هم نیست و شرع شریف اسراف را حرام دانسته و شدیداً تقبیح و محکوم کرده است.
بهتر این است که در قدم نخست باید زیربنا، اقتصاد و تمدن کشور را بسازیم و بعدازآن در مورد چیزهای تجملی و قیمتی فکر کنیم و می‌شود با عقلانیت تمام، تصمیم بگیریم.
در غیرآن، این‌گونه تفلیدها از دنیای غرب و تجملات و مصارف گزاف، پوچ و بی‌معنی خواهند بود و ملت را فقیرتر و بی‌چاره‌تر خواهند کرد و حتی به تباهی و بربادی خانواده‌ها، جامعه و کشور منجر خواهند شد.
