حبیبی صالحی
خدای جهانیان جل‌جلاله در قرآن کریم می‌فرماید:
﴿قُلۡ بِفَضۡلِ ٱللهِ وَبِرَحۡمَتِهِۦ فَبِذَ ٰ لِكَ فَلۡیَفۡرَحُوا۟ هُوَ خَیۡر مِّمَّا یَجۡمَعُونَ﴾ (یونس: ۵۸)
ترجمه: بگو: به فضل و رحمت خدا – به همین (نه چیز دیگری) – باید مردمان شادمان شوند. این بهتر از چیزهائی است که (از حطام دنیا) گرد می‌آورند (و روی همدیگر می‌گذارند).
در تفسير فضل و رحمت در آیه شريفه بالا مفسران اسلامی، مصادیق بسیاری را بیان کرده اند. از جمله اسلام، قرآن، اهل قرآن، علم، پیامبر، علی، علم به قرآن، در این میان صحابی بزرگوار ابو سعيد خدري رضي الله عنه می‌گوید:
“{فضل الله} القرآن، [ورحمته] أن جعلكم من أهله؛ منظور از فضل، قرآن و منظور از رحمت، اهل قرآن است.”
این قول را سیوطی به طریق مرفوع از پیامبر اکرم صلی‌الله عليه وآله وسلم نیز روایت کرده است.
به‌هررو، قرآن همان‌طوری که خود فضل و رحمت الهی برای زمینیان است، اهل قرآن یعنی آنانی که با قرآن هستند و قرآن را سرلوحه زندگی شان قرار می‌دهند، نیز شامل فضل و رحمت خدای متعال هستند.
ما همان‌طوری که در بهار طبیعت قرار داریم، در آستانه‌ای بهار قرآن نیز قرار داریم؛ بهار در بهار است.
همان‌طوری که با بهار طبیعت، جسم و روان مان را رنگین و نشاط می‌بخشیم، با بهار قرآن نیز روح و درون مان را رنگين کنیم و نشاط و طراوت طاعت و بندگی ببخشیم.
بهار قرآن، «رمضان» است. رمضان ماه قرآن و اهل قرآن است. عاشقان قرآن در این ماه با دهان روزه دار پاک و دل های روشن و صفا و معطر با عطر روزه، درآستانه قرآن و تلاوت آن قرار می گیرند و با تلاوت های شان در تلاش خداجویی می پردازند.
پس مسلمانان در کنار روزه‌ای رمضان قرآن بخوانند و یا سراپا گوش شده قرآن را از دیگران بشنوند.
قرآن، کلام خدای جهانیان است و قرآن خواندن در واقع سخن گفتن با خدای متعال است؛ پس زمانی که قرآن می‌خوانید، شمرده و باتأمل و اندیشه بخوانید و خود را در محضر خدای بزرگ و برتر ببینید، کلام خدای تان را با صدای خوب، با لحن دلنشین، با آوایی حزین بخوانید.
به هنگام قرآن خوانی، خویشتن را مخاطب کلام الهی بدانید، با آمادگی قلبی و اقبال دل، و با ادب و متانت کامل قرآن بخوانید.
به تلاوت های قرآن در ماه مبارک رمضان، بیش‌تر از کمیت به کیفیت توجه کنید. شیوه تلاوت و اسلوب و صوت قرائت، شما را از معنا و پیام‌های آیات قرآن باز ندارد. بیش از محاسبه صفحات و اجزای تلاوت شده قرآن، به مفاهیم و مضامين آيات قرآن بیندیشید.
ظاهر و باطن تان حالت خضوع، دل های تان نرم و رقت بار و از سوی دیگر اندوهگین باشد و شان تلاوت کلام خدا را همانند خود خداوند متعال بزرگ بشمارید تا از گنجینه گرانبهای معارف الهی مطلع و بهره‌مند گردید؛ زیرا ممکن نیست که گنجینه‌ای معارف الهی را بگشایید، ولی آن را ننگرید و از درون آن آگاه نشوید.
این‌چنین قرآن در کنار روزه قرار گرفته و از اهل خود شفاعت و سفارش می‌کند و سفارش آن‌ها حتماً در بارگه الهی پذیرفته می‌شود.
این سفارش قرآن و روزه را پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم در لابه‌لای آموزه‌های خود بیان کرده‌اند و او صلی الله علیه وآله وسلم صادق و مصدوق است.
