امروز مصادف است با اول ماه مبارک رمضان.
در این ماه پربرکت تعاون و همکاری با فقیران و نیازمندان اجر و پاداش بلندی دارد و خیر و برکت بیشتری نصیب سخاوت‌مندان و کمک‌کنندگان می‌شود.
متٲسفانه امروز جامعه ما را غالباً افراد و خانواده های فقیر و نیازمند تشکیل میدهد و مردم بیشتر در تنگنای فقر، بیکاری و بیچارگی به سر می‌برند.
ملت زجرکشیده‌ی افغانستان چهل‌وپنج سال است که از جنگ، خشونت، ظلم، فقر، بیکاری و دیگر ناهنجاری‌ها رنج می‌برند و همه‌روزه پنجه‌ی توطیه‌ها و دسیسه‌هایی که از بیرون سازماندهی می‌شوند، گریبان‌گیر شان می‌گردد.
از این جهت است که این ملت، روزگار مناسبی ندارند و با دشواری‌های طاقت‌فرسایی دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
بر تاجران ملی و ثروتمندان کشور لازم است که این ملت فقیر و بی‌بضاعت را دستگیری کنند و حل مشکلات شان را در محراق توجه خویش قرار بدهند.
چو عضوی به دردآورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی‌غمی
نشاید که نامت نهند آدمی
انسانی که مشکل دیگران را درک نمی‌کند، حقا که به انسان بودنش شک است و از جوهر انسانیت بی‌بهره است.
انسان و خصوصاً مسلمان باید مشکل مسلمان دیگری را عمیقاً درک کند، برای حل مشکل برادر خود آستین بر زند و خود را شریک غم و دردش بداند.
دین مقدس اسلام، انسانی را برتر توصیف می‌کند که نفع‌اش به مردم برسد و مومنان را یاری و مدد برساند.
ازین رو، بر تمام مسلمانان لازم است که از روز و حال همدیگر باخبر باشند و در سختی‌ها و دشواری‌ها به کمک و همکاری یکدیگر بشتابند.
ازاین‌که ماه مبارک رمضان فرارسیده است، باید ثروتمندان کشور و صاحبانِ اقتصاد بهتر، برای کمک و دستگیری مستضعفان و مستمندان کشور بشتابند و از زکات، خیرات و صدقات شان برادران فقیر و درمانده‌ی خود را مستفید سازند.
تا باشد از این طریق ،مشکل فقرا و مساکین حل شود، هم مال‌ومنال تاجران کشور برکتی گردد و هم خداوند دانا و توانا اجر و پاداش بلندی را نصیب شان گرداند.
همچنان بر امارت اسلامی لازم است که فقیران و بیچارگان را به طور جدی در نظر گرفته، برای حل مشکلات شان گام‌های موثر و سازنده‌یی را بردارد.
