نظام کنونی؛ آیینه‌ی تمام‌نمای افغانستان متحد و مستقل است
افغانستان، تقریباً ۳سال می‌شود که از چنگ اشغال، تجاوز و نابسامانی‌ها آزاد شده و گوهر استقلال خود را به دست آورده است.
افغانستان، تقریباً ۳سال می‌شود که از چنگ اشغال، تجاوز و نابسامانی‌ها آزاد شده و گوهر استقلال خود را به دست آورده است.
در این مدت، در کنار آزادی و آرامی در عرصه‌‌های بازسازی نیز کارهای بزرگی صورت گرفته است و روابط اکثر کشورها هم با نظام اسلامی و ملی مان، بهتر شده است.
بازسازی و آبادی که در این مدت صورت گرفته در دوره‌ی جمهوریت؛ باوجود سرازیرشدن دریای دالر، وجود نداشت و درآن زمان، مردم همه‌روزه از جنگ، بدامنی، چپاول‌گری و قوماندان‌سالاری رنج می‌بردند و به ستوه آمده بودند.
در رژیم قبلی، به نام حکومت همه‌شمول و فراگیر، بر طبل تعصب کوبیده می‌شد و برای چند تن تکه‌دار قومی سهم داده می‌شد و بس.
اما ملت، نه تنها که درسفره‌ی آن رژیم‌ها شریک نبودند، بلکه در محرومیت مطلق قرار داشتند و همه روزه قربانی تعصب و تقلب و تزویر کسانی می‌شدند که از امریکا، غرب، روس و بعضی کشورهای دیگری دستور می‌گرفتند و در سفره‌ی قدرت شریک می‌شدند.
ملت بیچاره افغانستان در طول چهل و پنج سال و خصوصاً در بیست سال جمهوریت امریکایی، قربانی سیاست‌های نامیمون و شوم چندتن از سیاسیونی شدند که جز خودخواهی، خاک‌فروشی، قدرت‌طلبی و دالرپرستی، وظیفه‌ی دیگری نداشتند.
اگرچه امریکا و جهان غرب به خاطر به دست آوردن اهداف خود که همانا تسلط بر منطقه است، پول و امکانات فروان گیچ‌کننده‌یی را در افغانستان در بیست سال اشغال سرازیر کردند، اما این پول‌ها بیشتر حیف و میل کسانی شد که تکه‌داران قومی بودند و با استفاده از نام قوم و زبان و سمت این پول های کلان و گزاف را به خود بلندمنزل ساختند و در بانک‌های خارجی به نام خود و فرزندان شان واریز کردند و انتقال دادند.
اما ملت بیچاره در زیر بم‌های چندتنی امریکا و دیگر اشغالگران خرد و خمیر شدند و خانه و کاشانه‌ی شان به باد نیستی رفت و افغانستان از نعمت آبادی و شکوفایی که توقع می‌رفت و ایجاب می‌کرد، محروم ماند.
بنابراین ملت افغانستان طرف‌دار هیچ‌گونه حکومت فرمایشی نیستند و نمی‌خواهند که به خاطر تحمیل خواهش و فرمایش خارجی‌ها در بیرون از افغانستان، نشست‌های مبهم و ناروشنی ساخته شود و نقش امارت اسلامی در آن تعریف نشده باشد تا نماینده‌ی نظام اسلامی و ملی ما در آن اشتراک نماید.
جهان باید قبل از همه، امارت اسلامی افغانستان که آیینه‌ی تمام‌نمای افغانستان متحد، مقتدر و مستقل است را، به رسمیت بشناسند و بعدازآن می‌شود روی موضوعات جزئی و غیر مهم، نشست و بحث صورت گیرد.
