نزدیک به 6 میلیون کودک درافغانستان مصروف کارهای شاقه‌اند

صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد(یونیسف) در افغانستان وضعیت اطفال را نگران کننده خوانده و اعلام کرده است، حدود ۱.۶ میلیون کودک افغان مصروف کارهای شاقه اند که برخی از آن‌ها تا شش سال عمر دارند.

مقام‌ها در وزارت کار و اموراجتماعی این مشکل را می پذیرند، اما می‌گویند که برای رفع این مشکل تلاش‌ها جریان دارد.

همزمان با نگرانی‌ها از میزان بلند فقر در افغانستان، فرن اکیزا نماینده صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد(یونیسف) در افغانستان گفته است که در حال حاضر حدود ۱.۶ میلیون کودک در این کشور که برخی از آن‌ها تا شش سال عمر دارند، در شرایط خطرناک کار می‌کنند تا برای تأمین غذا به والدین خود کمک کنند.

مقام‌ها در وزارت کار و امور اجتماعی این مشکل را می‌پذیرند، اما می‌گویند که امارت اسلامی تلاش دارد تا به این مشکل رسید‌گی شود.

شرف‌الدین شرف، نماینده این وزارت می‌گوید که تاکنون بیش از ده هزار کودک یتیم و یا بی‌سرپرست، از شهر جمع آوری شده‌ و تلاش‌ها برای جمع‌آوری کودکان مصروف به کار های شاقه نیز آغاز شده است.

“تعدادی  از کودکان که به کار های شاقه ویا  به کارهای دیگر مصروف اند، تحت نام گدا و یا اطفال کارگر، از شهر جمع آوری و بعدا بیومتریک هم شده‌اند.  ما با خانواده‌های آن عده کودکانی که واقعا مستحق باشند، ماهانه کمک نقدی می‌کنیم . همچنان تلاش نهایی خواهیم کرد تا هیچ کودکی مجبور به کار های شاقه نشود.”

وی در عین حال تاکید می‌کند که نیاز است تا جامعه جهانی نیز به وضعیت کودکان افغان توجه داشته باشد و امارت اسلامی را در این راستا همکاری نماید.

شماری از آگاهان امور از حکومت می‌خواهند که با استفاده از هر راهکاری به وضعیت این کودکان رسیدگی کند.

محب الله شریف، مبصر اقتصادی به این باور است که نبود یک استراتیژی ملی در بیست سال گذشته، برای رفع مشکلات کودکان کارگر یک معضل جدی بوده و باعث شده است تا رقم کودکانی که به کار های شاقه مصروف اند بیشتر شود.

“با آمدن تحول سیاسی، به اولویت‌های دیگر توجه شد و تصویر واقعی از وضعیت این کودکان داده نشد. همچنان برنامه‌ی  برای رفع این مشکل، نه از سوی ادارات دولتی و نه هم  از سوی انجوهای بین المللی روی دست گرفته شده. صدها طفل همه روزه از این وضعیت رنج می برند.”

ادامه این وضعيت برای کودکانی که مصروف کارهای شاقه اند، نیز درد آور شده است.

احمد راشد یکی از این کودکان می‌گوید:”من بوت‌های مردم را رنگ می‌کنیم. کار وبار هم نیست، یگان وقت به دلیل پیاده‌روی و گرمی هوا، از بینی‌ام خون جاری می‌شود، اما چه کنم؟ مجبو هستم که کار کنم!”

سمیع‌الله کودک دیگر که برای پیدا کردن لقمه‌ نانی سرگردان است، او می‌گوید:”صبح وقت از خانه بیرون می‌شوم و بوتل‌های کهنه را از کوچه‌ها جمع‌آوری می‌کنم، زیرا کرایه خانه به دوش من است.”

این کودکان در حالی از انجام دادن کارهای شاقه شکایت دارند که بر اساس گزارش یونیسف‎ حدود ۹۰ درصد از جمعیت افغانستان با فقر روبه‌رو می‌باشند و کودکان بیشترین بار این بحران را تحمل می‌کنند.