اجتماعی

انیس در مسیر تاریخ

به مناسبت نودوششمین سالروز روزنامه ملی انیس

به مناسبت نودوششمین سالروز روزنامه ملی انیس

 

اگر به تاریخ فرهنگی وسیاسی جهان نگاهی ‏بیفگنیم ، بدون شک با این حقیقت روبرو خواهیم ‏شد که بزرگترین عامل بیداری و رشد فکری ‏وتحول اجتماعی اقوام وملل ، مطبوعات است؛ و ‏هرعامل دیگر از لحاظ اهمیت وتاثیر دردرجه ای ‏پایین تراز آن قرار خواهد داشت و درمیان ‏اصناف مختلف مطبوعات آنچه بیشتر از همه ‏مورد توجه مردم می باشد، و تقریباً هرفرد ‏باسواد با آن سروکاردارد، نشریه های به گونه ‏ی روزنامه است که درآنها مطالب گوناگون از ‏اخباردور و نزدیک گرفته تا موضوعات علمی، ‏ادبی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، کودکانه، ‏صفحه اعلانات و … گنجانیده میشود وهرکس ‏به فراخور ذوق وسلیقۀ خویش موضوعی را که ‏بدان دلچسپی دارد، می یابد ومطالعه می کند .‏

زمانیکه بحث از رسانه و روز نامه نگاری می ‏آید، روز نامه ملی انیس به مثابه نمونه یک رسانه ‏پرمخاطب، آشنا و معرف ، بخشی از تاریخ روز ‏نامه نگاری در افغا نستان مطرح می گردد.‏ زیرا این روز نامه در تا ریخ روز نامه نگاری ‏افغانستان به مثابه یک رسانه مختلط با طرزدید ‏مردم و دولت، مبین و معرف برخی رویداد ها ‏وكار كرد های دولت ها در 94 سال پسین است.‏

چاپ نخستین نسخه های روزنامه انیس که در ماه ثور ‏سال 1306 به همت و حمایت زنده یاد غلام ‏محی الدین انیس به آذین چاپ آراسته شده ‏بود، محتوای آن شماره ها تا حدی معرف و ‏بیانگر رویداد هایی بود که در افغانستان یا اتفاق ‏افتاده بود و یاهم در حال رخ داد و اتفاق بود. ‏

اما آهسته آهسته این روز نا مه راه به خانه ها ، ‏دوایر دولتی ، مکاتب و سایر صنوف جامعه باز ‏كرد و اعتماد مردم را به دست آورد .‏

چکیده محتوای شماره نخست روز نامه انیس با ‏دید امروز بیانگر و تعریفگر برخی رویداد های ‏روز از زاویه عینیت، دقت و تعادل فقط در شهر ‏كابل بود . اما آنچه که بعد ها در صفحات انیس ‏دیزاین و چاپ شد، سرآغاز برای ترویج عناصر ‏اطلاع رسانی با روحیه دقت و تعادل با شرط ‏حفظ و احترام سیاست دولت ها بود.‏

آنچه را که غلام محی الدین انیس منحیث ایده‌‏های نخستین در مفکوره خود پرورش داده بود، ‏حوزه نفوذ و مخاطب یابی آن در شهر کابل و ‏دستگاه اداره عامه دولت بود. اما مساعدت ‏زمان، فضا و مکان برای انیس این مجال را داد تا ‏در مدتی کمی نه تنها شهروندان کابل و دستگاه ‏حاکمیت دولت را متوجه نحوه نشرات انیس ‏نماید، بلكه به اكثر و لا یا ت كشور راه پیماید ‏ومخاطب جستجو كند .‏

انیس در روز گاری به نشرات شروع کرد که، ‏جهانیان اهمیت کتاب، سواد و اطلاع رسانی را ‏شناخته بودند. در شهر کابل به ویژه در دستگاه ‏اداره عامه دولت افراد و اشخاص شاغل بودند ‏که بر اهمیت و مبرمیت اطلاع رسانی آگاهی ‏داشتند. همین آگاهی به سرعت کمک کرد تا ‏روز نامه انیس مورد حمایت یک طیف گسترده ‏اهل سواد قرار گیرد و انگیزه حمایت برای ‏تداوم کار آن تولد گردد. ‏

اهمیت اطلاع رسانی انیس

در زمان پادشاهی شیر علی خان سال ‏‏1296خورشیدی ، کم کم یک طیف محدود بر ‏اهمیت کتاب، نشرات و چاپ آگاهی پیدا ‏کردند. یکی از اقدامات به‏‏ یاد ماندنی و مدرنیزه گونه امیر شیرعلی خان ‏تأسیس كارخانه تولید و ترمیم سلاح های جنگی ‏و ایجاد مدرسه نظامی بود.‏

یكجا با این اصلاحات چاپ خانه مصطفاوی ‏دركابل ایجاد، و برخی کتاب های مفید و مورد ‏ضرورت به اضافه شمس النهار، نخستین روز ‏نامه چاپی اقبال چاپ یافتند .‏

در این زمان نخستین نمونه چاپی ، نقش ‏مهرشده در پاکت بود که در زمان دوست ‏محمد خان چاپ شده و بدلیل آنکه نخستین ‏مطبعه بنام مصطفاوی بوده، ممکن این پاکت ‏درهمین چاپ خانه تهیه شده باشد.‏

برخی منابع مدعی اند که به ادامه آن، مجله ای ‏به نام کابل نشرات داشته بود، ولی آنچه که ‏مسلم می باشد، نخستین نشریه در عصر ‏شیرعلی خان بنام شمس النهار بوده است.‏

به ادامه نشر شمس النهار، سراج‌الاخبار ‏افغانستان که در سال 1290خورشیدی تأسیس ‏گردیده بود، برخی محققان آنرا نخستین روز ‏نامه افغانستان می دانند.‏

از جانبی چاپ نشریه ای بنام کابل در حد یک نقل ‏قول بی پایه بوده، اسناد و مدارکی که دال ‏برموجودیت نمونه ای از آن باشد ، در کتابخانه ‏های کشور و آرشیف ملی نیست. ‏

البته نشر شماره های هفده و هجده شمس ‏النهار که در آن شمس النهار کابل بود، زمینه ‏گمانه زنی ها را در مورد نشریه کابل به وجود ‏آورده است .‏

از حسن تصادف درسال 1300خورشیدی آقای ‏محمد اسمعیل محشور که از طرف حکومت ‏وقت افغانستان مامورشده بود تا ازمصر یک ‏مطبعۀ مکمل برای افغانستان خریداری و وارد ‏کند ، با غلام محی الدین درمصر ملاقت کرد؛ و ‏چون آگاه شد که وی تصمیم دارد تا به ‏افغانستان بیاید، او را تشویق نمود وخود به ‏استانبول رفت .‏

غلام محی الدین که تحصیلات مقدماتی را ‏درمصر انجام داد و با زبان وادبیات عربی به ‏خوبی آشنا گردیده بود، تصمیم گرفت که بعد ‏فراغت از تحصیل به وطن باز گردد.‏

غلام محی الدین انیس در سال ۱۳۰۰ خورشیدی ‏بعد از پایان تحصیلاتش به افغانستان بازگشت و ‏نخست در شهر هرات اقامت گزید.‏

مرحوم انیس به علت دور بودن از افغانستان، ‏به زبان و ادبیات فارسی دری آشنایی زیادی نداشت ‏و ادبیات فارسی و نویسندگی به این زبان را در ‏مسجد سعدیه هرات فرا گرفت. او سپس کتابی ‏در زمینه مزایای قانون به نام «ندای طلبه ‏معارف» نوشت که در چاپخانه دانش هرات در ‏همان وقت به چاپ رسید. ‏

انیس بعد از تلاش فروان و یافتن چند همکار، ‏سرانجام موفق شد که در روز ۱۵ ثور سال ۱۳۰۶ ‏خورشیدی، نخستین شماره روزنامه انیس را به ‏صاحب امتیازی و مسئولیت خود منتشر کند. ‏ ‏

انیس در آغاز نشرات ، دو هفته نامه بود و در ‏‏۱۲ صفحه منتشر می شد. از شماره ۱۸ به بعد به ‏صورت هفته نامه و در ۱۶ صفحه به نشر می ‏رسید. روزنامه انیس در سال دوم نشرات خود ‏صاحب چاپخانه شد و در آنجا به گونه سربی ‏چاپ می شد. شماره های نخست انیس بدون ‏تصویر بود ولی بعد از شماره هشتم همراه با ‏تصویر به چاپ رسید، ولی مدتی بعد چاپ ‏تصاویر در انیس متوقف شد. ‏

توقف مؤقت

هنوز از عمر انیس دو سال نگذشته بود که ‏حبیب الله کلکانی بر کابل تسلط پیدا کرد و ‏کارهای مطبوعاتی از رونق افتاد. در آن زمان، ‏محی الدین انیس هم مجبور شد که نشرات ‏انیس را متوقف کند و به جای آن نشریه حبیب ‏الاسلام را منتشر کند. بعد از سقوط حکومت 9 ‏ماهه حبیب الله کلکانی، نشرات انیس در کابل از ‏سر گرفته شد. در سال ۱۳۰۹ خورشیدی، ‏روزنامه انیس رسما نشریه خبری دولت شد. ‏

درگذشت بنیانگذار

نشرات انیس تا سال ۱۳۱۷ خورشیدی به ‏مدیریت غلام محی الدین انیس در کابل ادامه ‏داشت. تا اینکه بنیانگذار این روزنامه، در آن ‏سال از دنیا رفت.‏

‏ اولین کسی که بعد از غلام محی الدین انیس، ‏مدیریت این روزنامه را در دست گرفت، ‏سرور جویا بود. آقای سرور جویا قبلا مدیریت ‏روزنامه اتفاق اسلام در هرات را بر عهده ‏داشت و مدتی هم مدیر چاپخانه دانش هرات ‏بود. ‏

از جمع همکاران انیس که با محی الدین انیس ‏در روزنامه همکاری داشت «عبدالرشید ‏لطیفی» بود که از ابتدای تاسیس این روزنامه، ‏یکی از نویسندگان پرکار آن به شمار می آمد. ‏آقای لطیفی به زبانهای انگلیسی، فرانسوی، ‏عربی و روسی تسلط داشت و با تجربیاتی که ‏داشت توانست بر شمار خوانندگان انیس ‏بیفزاید. او توانست در زمان مدیریت خود در ‏انیس، بار دیگر آن را از هفته نامه به روزنامه ‏تبدیل و قطع آن را نیز بزرگ (روزنامه ای) کند. ‏این شیوه تا سالیان متمادی ادامه داشت، تا ‏اینکه در اثر بحران جنگ جهانی دوم که تاثیرات ‏خود را در افغانستان هم گذاشت، انیس باز در ‏‏۴ صفحه کوچک و با حروف قلمی به کار خود ‏ادامه داد. محمد هاشم میوند وال (از ‏صدراعظم های افغانستان در دوره ظاهر شاه) ‏نیز از کسانی بود که مدتی مدیریت انیس را بر ‏عهده داشت. ‏

اعضای خانواده انیس

از جمله کارهای اساسی که در دوره آقای میوند‏وال در انیس صورت گرفت، تاسیس مجله ‏ژوندون بود که به عنوان یک مجله فرهنگی ‏سال ها به طور مرتب، به زبانهای فارسی و پشتو ‏منتشر می شد.‏

‏ انیس در ابتدای انتشار روزانه خود، روزنامه ‏صبح بود و مدتی نیزعصرها به چاپ می رسید. ‏روزنامه انیس، در یک مقطع، ویژه نامه هفتگی ‏دوازده صفحه ای برای روزهای تعطیل« انیس ‏جمعه» منتشر می کرد.‏

بیشتر مطالب این ویژه نامه ، حقوقی، اجتماعی، ‏ادبی و فلسفی بود و در کنار آن برای کودکان ‏نیز مطالبی چاپ می شد. ‏

انیس بعد از سال دوم ، آگهی نیز داشت و ‏قیمت هر شماره روزنامه، نیم افغانی بود و از ‏سال دوم به بعد، مشترک می پذیرفت که بهای ‏اشتراک سالانه آن در افغانستان ۱۰ افغانی و ‏برای اهل معارف ۶ افغانی بود. ‏

بعدها، مجله دکمکیانو انیس « انیس کودک» نیز ‏به نشرات انیس اضافه شد که هفته ی یک بار ‏منتشر می شد. ‏

نظر بر مبرمیت و موثر بودن مجله انیس ‏کودک که به هدف نهادینه ساختن بهتر فرهنگ ‏مجله خوانی و تقویت ذهن و جسم کودک ، در ‏قالب ژانر های مختلف مطبوعات ، فعالیت ‏نشراتی داشت، در هیچ مقطع زمانی نشرات ‏این ویژه نامه متوقف نشده بود، هنوز هم با ‏نام دکمکیانو انیس به گونه مجله انلاین نشرات ‏دارد و ضمنا در صفحات روزنامه ملی انیس نیز ‏مطالب آن اقبال چاپ را می یابد. ‏

ممکن سوالی نزد بعضی ازعلاقه مندان ‏مطبوعات کشور خطور کند که چرا روزنامه ملی ‏انیس را ، موسسه نشراتی انیس میگویند ؟ اگر ‏مروری بر نشرات انیس در سالیان متمادی ‏داشته باشیم ، درمیابیم که ضمن نشرات منظم ‏روزنامه ، انیس در خانواده مطبوعاتی خود ‏مجلاتی چون مجله ژوندون « مجله خانواده گی » ‏، مجله دکمکیانو انیس « مخصوص کودکان و ‏نوجوانان » ، هفته نامه مهد « ویژه بانوان » و ‏ویژه نامه هفته گی روز های تعطیل ‏‏«انیس جمعه » را داشت . به استناد نشرات یاد ‏شده ، روزنامه ملی انیس، با نشراتی ویژه یی ‏که داشت، تبدیل به موسسه نشراتی انیس ‏گردید. قابل تذکر است که از خانواده موسسه ‏نشراتی انیس ، تنها بازمانده آن فعلا ، مجله ‏دکمکیانو انیس می باشد.‏

بعد از آنکه غلام محی الدین انیس مبتلا به ‏مرض توبرکلوز گردید و بدین ملحوظ ناچار ‏شد از ادامۀ خدمت کنار برود ، مدیریت ‏مسؤول انیس به سرورجویا تعلق گرفت .‏

‏- مرحوم سرورجویا نویسندۀ فاضل، که آثار دورۀ روزنامه نویسی وی ‏گواه روح سرشار ازحب وطن دوستی وجامعۀ ‏اوست . سرور جویا درسال 1277 خورشیدی ‏درشهر کابل متولد شده بود. ‏

‏- یکی دیگر از مدیران ونگارندگان روزنامه ‏انیس که درراه پیشرفت روزنامۀ ملی انیس ‏خدمات گرانبها انجام داده است ، استاد ‏عبدالرشید لطیفی

می باشد .‏

لطیفی بیشتر ازپانزده سال نداشت که با ‏مرحوم محی الدین انیس آشنا شد وهمکاری با ‏روزنامه ملی انیس را آغاز نمود. این همکاری را ‏که تا پایان عمرش ادامه داد، چنان با علاقه ‏واخلاص کارش را انجام میداد که به قول استاد محمد ‏ابراهیم صفا درزمانی که غلام محی الدین انیس ‏مبتلا به مریضی شده بود ، آقای لطیفی ‏مردانه وار با او بازو داد ونگذاشت انیس ازبین ‏برود .‏

دورۀ خدمت مرحوم لطیفی در روزنامه انیس ‏باراول ازسال 1319 خورشیدی آغاز شد ‏ودرهمان سال موفق گردید تا آن را به شکل ‏روزنامه درچهارصفحه به قطع بزرگ چاپ ‏نماید .‏

باردوم دراواخر سال 1339 خورشیدی ‏مسئولیت موسسه نشراتی انیس به عهده وی ‏محول گردید ومدت سه سال دراین پست باقی ‏بود وتوانست ازلحاظ شکل ومضمون تحولی ‏درانیس وارد نماید .‏

‏- مرحوم محمدامین خوگیانی مدتی به صفت ‏مدیر مسئول روزنامه انیس اجرای وظیفه نمود. ‏درزمان تصدی خوگیانی شکل انیس ازجریده به ‏مجلۀ هفتگی تغییر یافت ومضامین آن نیز بیشتر ‏ذوقی بوده ومطالب سیاسی وانتقادی آن ‏کاهش یافت .‏

ازجملۀ معاونین وهمکاران فعال انیس دراین ‏دوره از میرعلی اصغر شعاع باید یاد کرد ‏که با حسن سلیقه ومعلوماتیکه با ادبیات شرق ‏وغرب داشت، انیس را پیش تر محبوب ‏ ساخته بود .‏

‏- بعدا عثمان عهده دارنگارند‏گی روزنامه ملی انیس شد . وی تغییراتی ‏درروزنامه ملی انیس به وجود آورد. از آن جمله ‏قطع آنرا بزرگترساخت ونیز درآخر هرسال ‏نشریۀ جداگانه ای به عنوان هدیۀ انیس که ‏شامل مباحث مختلف ادبی وتاریخی واجتماعی ‏بود؛ به ضمیمۀ آخرین شمارۀ انیس برای ‏خوانندگان این روز نامۀ ملی درنظر گرفت .‏

‏- محمد هاشم میوندوال بعد از آقای ‏محمد عثمان ، عهده دار مسئولیت روزنامه ملی ‏انیس گردید. از جملۀ تحولاتی که درزمان ‏تصدی آقای میوندوال درانیس به وجود آمد؛ ‏تأسیس مجلۀ ژوندون بود، که به حیث یگانه ‏مجلۀ هفتگی مصوربا نظم وترتیب معین ‏منتشرمی شد.‏ بعد ازآنکه میوند وال درسال 1328 خورشیدی ‏به کفالت ریاست مستقل مطبوعات مقرر ‏شدند، مدیریت مسؤول روزنامۀ انیس به آقای ‏محمدیونس حیران واگذار شد وآقای حیران تا ‏سال 1329 خورشیدی این وظیفه را انجام داد .‏

‏- درسال 1329 خورشیدی محمد نجیم آریا به ‏این خدمت اجتماعی موظف گردید وتاسال ‏‏1332 خورشیدی صاحب امتیاز ومدیرمسؤول ‏روزنامه ملی انیس بود. ‏

‏- متاقباً مسوولیت خطیر روزنامه انیس به ‏ محمد خالد روشان تعلق گرفت وتاسال ‏‏1336 خورشیدی دوام یافت .‏

‏- درسال 1336 خورشیدی آقای محمد قاسم ‏واجد مدیرمسؤول انیس شد وتا ماه ثور سال ‏‏1338 خورشیدی به این خدمت ادامه داد . ‏درآن وقت وظیفه نگارندگی این روزنامه به ‏عهدۀ محمد ابراهیم عباسی گذاشته شد، ودرهمین وقت بود که ‏ابراهیم عباسی با طرح و طبع مرتب کلیشۀ ‏تاریخی انیس که یادآورنام موسس وسال ‏تاسیس انیس است ، خاطرۀ محی ‏الدین انیس را احیا نمود .‏

‏- درسال 1339 خورشیدی مرحوم رشید ‏لطیفی به بار دوم به حیث آمر موسسۀ ‏نشراتی انیس تعیین گردید وآقای صباح ‏الدین کشککی مدیریت مسؤول این ‏روزنامه را عهده دار شد وپس از چند ماه ‏درجدی همان سال آقای عبدالحمید مبارز ‏به نگارندگی روزنامه ملی انیس موظف ‏گردید وآمریت موسسه کمافی السابق به ‏عهدۀ مرحوم لطیفی بود .‏

‏- درسال 1342 خورشیدی برای مدت ‏کوتاهی آقای محمد ابراهیم عباسی برای ‏دومین بار نگارندگی و مسؤولیت انیس را ‏عهده دارشد و سمت آمریت عمومی ‏موسسه را نیز داشت ، به این خدمت تا ‏سال 1344 خورشیدی دوام داد .‏

‏- در سال 1345 آقای شفیع رهگذر ‏متصدی روز نامه انیس شد .در این زمان ‏در محتوای انیس رویداد ها ی خبر ی ، ‏گزارش، مصاحبه و مقالا ت متنو ع اقبا ل ‏چاپ می یافت .

انیس در زمان شفیع رهگذر با تكنالوژی ‏‏« طبع حروفی» چاپ می شد و یکی از ‏خدمات شایان شفیع رهگذر تاسیس و نشر ‏مجله خانواد گی دکمکیانو انیس بود . در ‏یکی از یادداشت ها ، ادبیار زرینگر ‏می نویسد: ( هرگز آن زمان را از یاد نمی ‏برم که شخصیت ‏فرزانۀ مطبوعات، شاد روان استاد ‏محمد شفیع رهگذر، در سمت ریاست ‏موسسه نشراتی انیس، اولین بار که به ‏طرح و ساختار شکل و محتوای مجله ‏دکمکیانو انیس دست یازید، به همکاران ‏بخش نشراتی گفت : « ‏دکمکیانو انیس را نباید با نامی کوچک ، به ‏دور از آرمانی پنداشت . این نشریه هدفی ‏خواهد بود، که در آینده ارزشهایی را به ‏روشنی می آورد. اگر با احساس مسئولیتی ‏که سزاوار ژورنالیست با درکی است، در ‏این راستا دقیقانه گام هایی را به پیش ‏نگذاریم، حتما در گرداب تاریخ، به دست ‏مواخذه خواهیم افتاد. » ‏

به مرور زمان مسئولیت مدیریت روزنامه ‏ملی انیس به جلال نورانی، غلام ‏رسول قرلق ، شفیق ، خادم احمد حقیقی ، ‏فیض الله محتاج، سامک هروی ، سخی منیر ‏، صادقیار ، احمد شاکر ضربی و تعدادی از ‏قلم بدستان نخبه محول گردید. این ‏نشریه تاریخی اکنون نشرات خود را تحت ‏نظر و مدیریت مسئول مولوی عبدالله ‏حامد تاتار شخصیت مبتکرو پرتلاش به ‏پیش می‌برد. آقای تاتار همواره در ‏صدد تنوع مثبت مطالب در صفحات روز‏نامه ملی انیس می باشد. زحمات و پشتکار حامد تاتار، سبب شده تا ‏در قالب ژانر های مختلف مطبوعاتی ، ‏مطالب خیلی مفید و ارزشمندی را تهیه نماید تا به ‏خوانندگان روزنامه ملی انیس و اهل ‏مطالعه ، به چاپ برسد.‏

یعقوب کوهکن

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *