واژه‌ی رمضان که از «رمضاء یا رمض» گرفته شده، به معناى شدت حرارت و سوزانیدن بکار برده می شود، آنگونه که آتش هیزوم را می سوزاند، این ماه نیز، گناه و خطاهای انسان را نابود می کند و محو می سازد.
رمضان نام ماه نهم از ماه های قمری است، در این ماه قرآن کریم و سائر کتابهاى آسمانى از جانب الله متعال فرود آمده است.
رمضان ماه رحمت، عفو و نجات است، ماه مواسات، خواستن، دستگیری و ماه یاری بندگان الله متعال است.
در دل این ماه، شبی نهفته است، که عبادت در آن شب از هزار ماه بهتر است، این ماه را پیامبر(ص)، ماه صبر و شکیبایی می داند و چنین می فرماید:
این ماه ماه صبر است، نتیجه و پاداش صبر نیز، همان جنت و بهشت است.
از طرف دیگر پیامبر(ص) ماه رمضان را، ماه مواسات، همدردی با دیگران، ماه تعاون و همکاری با دیگران معرفی کرده است، و می فرماید : و رمضان ماه مواسات و همدردی است، در این ماه، به افراد ضعیف و نا توان توجه باید صورت گیرد،
و این ماهی است، که با رحمت الله متعال و باران فیض و سعادت آغاز می شود، این ماهی است که به گوش جان‌ها نوای مغفرت، عفو و بخشش الهی نواخته می شود، زفیر و فریاد نجات و رهایی از پرده های آتش دوزخ، از فراز الطاف الهی جان انسان ها را نوازش می کند، این جا است، که پیامبر گرامی اسلام چنین زیبا فرموده است: ماهی است که اول آن رحمت، وسط آن مغفرت و آخر آن نجات از آتش است.
رمضان برای آن است، تا از درد، گرسنگی، یاس و محرومیت انسانی محروم و سرگردان آگاهی یابیم.
رمضان برای آن است تا سنگینی بار فقر و ناداری را احساس نماییم.
رمضان برای آن است، تا عاطفه ها بیدار شود، تا لذت زیبایی های انسانی ، اخلاقی و ایمانی را درک نماییم.
رمضان برای آن است تا، از عذاب و جدان رهایی یابیم، آنانیکه از زندگی فقراء لذت بردند و در عالم بی تفاوتی بسر بردند.
راست گفته اند : اگر درد را احساس کردی، نشان زنده بودن است، اما اگر درد دیگران را احساس کنی، نشان انسانیت است و سعدی راجع به این موضوع میگوید :
توکزمحنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی
باید در ماه رمضان، عاطفه ها، بیشتر بیدار شوند، وجدان های خفته در مسیر تقوا قدم بردارند،
ماهی که دریای سعادت و برکت های الهی، در زمین دلها سرازیر می شود.
رمضان ماه اوج و شکوه ایثار و مردانگی است،
رمضان خود یک مکتب است، تا در آن درس مواسات، صله ی رحمی، عطوفت انسانی، بیداری، خیر اندیشی، حسن سلوک و مدارج علیای اخلاقی را یاد بگیریم. رمضان به این خلاصه نمی شود، که انسان مؤمن خوردن، نوشیدن و تمایلات نفسی را کنار بزند، بلکه رمضان مکتب تربیت است، تا یافته های عیاری، بیداری، ایثار، غمخواری دیگران و سایر سلوک و رفتار نیکو و حسنه را یاد بگیریم.
رمضان برای آن است، که ثروتمندان جامعه درد فقراء و تنگ دستان جامعه را، از نزدیک حس کنند، فشار گرسنگی که در طول سال، پیکر دردمند فقراء را فشار میدهد، اربابان زر و سیم نیز از آن اطلاع حاصل کنند.
گفته می شود، آنگه که یوسف علیه السلام عزیز مصر شد، همه امکانات رفاهی و آسایشی برایش فراهم بود، اما اکثر اوقات را گرسنه سپری می‌کرد و در اکثر وعده های غذایی نان نمی خورد و یا هم غذای کافی نمی گرفت، وقتیکه دلیل این کار را پرسیدند، در جواب گفت، برای آن می خواهم که گرسنه باقی بمانم، تا فقراء و گرسنه های شهر و کشور را فراموش نکنم و درد آنها را از نزدیک دنبال کنم.
رمضان همان گوهر ناب و ارزشمندی است، که نیاز شدید به شناخت و معرفت آن برده می شود و از جهات مختلف فضل و برتری آن، بر ساير ماه ها وجود دارد، ای کاش فرصت را غنیمت شمرده و از ماه خدا، بیشتر معرفت حاصل کنیم.
رمضان راه فلاح، سعادت و رستگاری است، ماهی که تیر دعا بیشتر به هدف اجابت میرسد و عالی ترین فرصت نیایش، توبه، تضرع و دعا در پیش گاه الهی است.
عزیزی
