تومورهای استخوانی

(داكتر گل‌رحمن طاهری

تومور استخوانی رشد غیرطبیعی بافت در استخوان است که به طور سنتی به عنوان غیرسرطانی (خوش خیم) یا سرطانی (بدخیم) طبقه بندی می شود.  طبقه‌بندی تومورهای استخوانی توسط سازمان صحی جهانی (WHO) در سال 2020 بازنگری شد و دسته‌بندی‌ها شامل تومورهای غضروفی، تومورهای بافت همبند، رگ‌های خونی و تومورهای استخوان‌ساز است.

تومور استخوان ممکن است با یک توده، درد یا ویژگی‌های عصبی ناشی از فشرده‌سازی ظاهر شود.  ممکن است یک استخوان شکسته بدون دلیل وجود داشته باشد.  با ترومای کم یا بدون تروما  علایم دیگر ممکن است شامل خستگی، تب، کاهش وزن، کم خونی و حالت تهوع باشد.  گاهی اوقات هیچ علامتی وجود ندارد و تومور هنگام بررسی مشکل دیگری پیدا می شود.

برای بیشتر تومورهای استخوانی، علت ناشناخته است.  تومورهای سرطانی استخوان به ندرت از خود استخوان شروع می شوند و معمولاً از سرطان در قسمت دیگری از بدن مانند سرطان ریه، سینه، تیروئید، کلیه یا پروستات منشأ می گیرند.  برخی از افراد مانند مبتلایان به بیماری پاژه یا عفونت طولانی مدت استخوان ممکن است خطر ابتلا به تومور سرطانی استخوان را افزایش دهند.

تشخیص عموماً با اشعه ایکس و سایر آزمایش‌های رادیولوژیکی مانند سی‌تی اسکن، ام‌آر‌آی، اسکن PET و اسکن استخوان است.  آزمایش‌های خون ممکن است شامل شمارش کامل خون، نشانگرهای التهابی، الکتروفورز سرم، PSA، عملکرد کلیه و عملکرد کبد باشد.  ممکن است ادرار برای پروتئین Bence Jones ارسال شود.  برای تأیید تشخیص، ممکن است نیاز به بیوپسی برای ارزیابی بافت‌شناسی باشد.

درمان تومورهای استخوانی به نوع تومور بستگی دارد.  به طور کلی، تومورهای غیرسرطانی استخوان ممکن است برای تغییرات مشاهده شوند و در صورت وجود درد یا اثرات فشار بر روی قسمت‌های مجاور بدن، جراحی انجام شود.  برداشتن جراحی یا بدون داروهای سیتوتوکسیک ممکن است در نظر گرفته شود.

تومورهای استخوانی ناشی از استخوان نادر هستند و حدود 0.2 درصد از کل تومورهای انسانی را تشکیل می دهند.  شایع ترین تومور استخوان یک فیبروم خوش خیم غیر استخوانی است.  میانگین بقای پنج ساله در ایالات متحده پس از تشخیص سرطان استخوان و مفاصل 67٪ است.  قدیمی ترین تومور استخوانی شناخته شده مربوط به 1.6 تا 1.8 میلیون سال پیش است.