عبادت صحیح

عابد حکومت

مسلمانان نسل اول یا مقدمین عبادت را تکمیل کننده عقيده خالص می‌دانستند.  آنها یقین داشتند که در میان ايمان به خدای یکتا و عبادت او تعالی رابطه‌ای عمیق وجود دارد؛ حتی می‌توان گفت که هر یک از عقيده، عبادت و اخلاق یکی ديگرش را تقویت می‌نمايد و با این فرق که عقيده و ايمان اساس همه امور است و آن در قلوب مؤمنین انگيزه می‌آفریند. عبادت خالص، صادقانه و آگاهانه برای انسان مسلمان می فهماند که باید هر کار نیک و خدمتگزاری به نسل انسانی را عبادت تلقی نمايد؛  اگر در مسجد قرار دارد یا در کارگاه، اگر در شفاخانه به مداوای بیماران مشغول‌ است و یا درپوهنتون مصروف تحصیل،اگر به اختراع و ابداع روی می‌آورد و یا در تطبيق قوانين سعی می‌دارد، همه‌ی آن عبادت محسوب می‌گردد. مسلمان‌های قرون اول اسلام‌ از عبادت معنی وسيع و گسترده‌‌ای برداشت داشتند؛ در نتیجه‌ی چنین برداشتی بود که آن‌ها به پيشرفت‌های چشم‌گیری در علوم مختلف دست يافتند، چندین علم را اساس گذاشتند و در گسترش چندین علم نقش مهم بازی کردند.در بسا علوم از سایر دانشمندان غیر مسلمان پیشی نمودند تا هنوز که هنوز است پیشقدم اند و هیچ امتی نتوانسته که در آن عرصه‌ها با مسلمین برابری نمايد. در تعدادی از مکتب‌های غیر اسلامی در میان عقيده و عبادت و یا دیگر جنبه‌های عملی رابطه‌ای موجود نیست و یا تیوری‌ها در حد تیوری باقی می‌مانند و به عرصه تطبيق ره نمی‌برند.مسلمانان نخستین،اسلام را به عنوان یک کل به هم پيوسته شناخته‌ بودند و آن را در عرصه‌‌های عبادت و معاملات به طور جدی و بی‌کم و کاستی تطبيق نمودند. پس می‌توان گفت: زمانی عقيده اسلامی صحت و سلامتی خود را متبلور ساخته می‌تواند که همه عبادات اسلامی را به عنوان‌ فرایض دینی به مرحله‌ اجرا گذارد.

دانشمندان‌ اسلامی در مورد عبادت گفته اند:  عبادت یعنی اطاعت و پیروی مطلق از پروردگار، تسلیمی بی‌قید‌و‌شرط او تعالی و تمسک کامل شريعت وی می‌باشد‌. به این ترتیب عبادت انسان را وامی‌دارد که جز در برابر حق که از طرف خداوند وحی شده،تسلیم نگردد، از همین رو است که بنده عابد از تسلیمی به اوهام و گمان‌ها دوری می‌گزیند و خودش را از خضوع در برابر غير الله رهایی می‌بخشد و راه‌ مستقيم بین خود و خدا را می‌جويد. نماز بزرگ ترین مظهر ایمان و عقيده به شمار می رود و آن، وسیله‌ی ارتباط دایم و همیشگی بین انسان و پروردگارش به شمار می‌رود. جوهر نماز در این نهفته است که انسان در برابر پروردگار خاشعانه ایستاده شود و ذهن خود را از تمام دل مشغولی‌های این جهان فارغ گرداند.  بلی، نماز رابطه بنده را با پروردگارش روزانه‌ پنج بار محکم‌تر می بخشد و ذهن و شعور او را از ناپاکی‌های دنیوی پاکيزه می‌دارد. وقتی انسان نماز می‌گزارد نمازش به او الهام می کند که ذکر و یاد خدا همواره‌ در قلبش زنده و تازه باشد، بناءً با دعا و تضرع به درگاه خداوند روی می‌آورد و در وجودش آرامش و تن دادن‌ به تقدیر الهی پیدا می شود، و احساس سعادت می‌کند و او را وامی‌دارد که همواره در امور زندگی خود جدی باشد و از پرودگار خود امیدوار باشد . نماز همواره‌ اخلاق مسلمان را نيکو می گرداند. وی را نافع برای جامعه می‌سازد. روزه عامل دیگر از عوامل تقویت رابطه انسان با پروردگارش است و از سوی ديگر باعث پاکی نفس می‌گردد. انسان با روزه علیه خواسته‌های نفسانی خود مبارزه می‌کند و بدن خود را از لذت‌ها به خاطر کسب رضای پروردگار محروم می‌گرداند و آن کار را به خاطر زکات جسم و وسیله صبر ادا می‌نماید. بلی، انسان روزه را به خاطری می‌گیرد تا نفسش در برابر حوادث و بحران‌ها به وسیله صبر، شکیبایی و مجاهده مقابله‌ نمايد.

همان طور زکات هم به عنوان‌ یک عبادت اجتماعی به شمار می رود که بر پایه های بخشش و تنازل از قسمتی از مال خود بخاطر کسب رضای خدا جل جلاله استوار می‌باشد. حکمت زکات در آن است که توان انفاق را در وجود انسان تقویت می کند و نفس را از بخل و سختی پاک می‌گرداند. در عین حال مراسم حج نیز به عنوان کنفرانس جهانی مسلمانان شناخته می‌شود که اشخاص قادر به ادای حج، در عمر یک بار برایش فرض است که حج نمايد تا بدین وسیله رابطه انسان‌ ها از یک سو با پرودگار شان مستحکم گردد و از سوی دیگر با مؤمنان.

از این طریق بر تمام فرقه‌هایی که از طریق رنگ و پوست و نژاد و غیره به وجود می‌آیند خط بطلان می‌کشد.عبادات اسلامی در میان خود رابطه مستحکم‌ داشته و در طول زندگی موجود می‌باشند و شبها، روزها ، هفته‌ها، ماه‌ها و سال‌های زندگی را در عبادت خداوند پیوند می میدهد و بین علم و عمل‌ و بین فرد و جامعه پيوند نا گسستنی ایجاد می نماید و در یک کلمه می‌توان گفت تمام عبادات اسلامی برمفهوم روی آوردن به خدای متعال استوار می‌باشد. چنان‌چه که اسلام در میان عقيده و عبادت رابطه ایجاد کرده‌ در میان علم و عمل نیز رابطه برقرار نموده است و آن عین ايمان است‌ .

خداوند متعال در سوره توبه آیه ۱۰۶.می فرمايد: ترجمه: بگو فعالیت کنید که خداوند و رسولش و مؤمنان عمل شما را می‌بینند.

مسلمانان صدر اسلام از اسلام چنین فهم داشتند.