چشم‌داشت ملت، از حکومت
ملت افغانستان بیش از چهاردهه می‌شود که؛ در میان جهنم جنگ می‌سوزند و خانه و محیط شان به اثر جنگ‌های تحمیلی، نبردهای خونین تنظیمی و بمباردمان‌های وحشیانه متجاوزان به مخروبه مبدل شده است. افغانستان، هنوز هم به یک جسم بیمار و مجروحی می‌ماند که اشّد نیاز به توجه دارد و هر لحظه لازم است که بر زخم‌های خونین‌اش مرهم گذاشته شود.
ملت افغانستان بیش از چهاردهه می‌شود که؛ در میان جهنم جنگ می‌سوزند و خانه و محیط شان به اثر جنگ‌های تحمیلی، نبردهای خونین تنظیمی و بمباردمان‌های وحشیانه متجاوزان به مخروبه مبدل شده است.
افغانستان، هنوز هم به یک جسم بیمار و مجروحی می‌ماند که اشّد نیاز به توجه دارد و هر لحظه لازم است که بر زخم‌های خونین‌اش مرهم گذاشته شود.
اگرچه چهل‌وچندسال جنگ و پیامدهای منفی این جنگ‌ها را نمی‌شود در ظرف یک یا دوسال جبران کرد، اما حسن نیت، سعی و تلاش برای احیا، بازسازی و انکشاف می‌تواند کشور را از این مرحله‌ها عبور دهد و به مرحله‌ی درخشان‌تری برساند.
تمام کشورهای توسعه‌یافته در اوایل، مشکلاتی از خود داشتند و با گذشت زمان از مرحله‌های جنگ و بربادی عبور کردند و در عرصه‌ی آبادی، شکوفایی و تمدن، پا نهادند.
اروپا و برخی از کشورهای آسیایی پس از جنگ‌های خونین جهانی، رو به‌کار و فعالیت آوردند و با زحمت و تلاش فراوان، به ترقی و پیشرفت دست یافتند و امروز لاف از تمدن و تکنالوژی می‌زنند.
ما کشورهای زیادی را سراغ داریم که در چند دهه قبل از فقر و گرسنگی شدیداً رنج می‌بردند و از ممالک عقب‌مانده و گرسنه‌ی جهان به شمار می‌آمدند.
اما ملت شان برای آبادی و شکوفایی کمر همت بستند و حکومت‌ها و نظام‌های شان نیز با تعاملات مثبت با کشورها و جهان، تلاش ورزیدند و بالآخره با شکستاندن بن‌بست‌ها و چالش‌ها وارد عرصه‌ی آبادی، توسعه و تمدن شدند.
باید حکومت و ملت افغانستان نیز با شکستاندن ناهنجاری ها، وارد میدان کار و فعالیت برای آبادانی کشور شوند و ترقی وتعالی این سرزمین را با عرق جبین خویش رقم بزنند.
چون تا خود مان برای آبادی و شکوفایی کشور خود تلاش نکنیم و به حال ملک خود دل نسوزانیم، بیگانه‌گان هرگز غم مان را نخواهند خورد و بر زخم‌های مان، مرهمی هم نخواهند گذاشت.
پس برماست که از گودال غفلت و تنبلی بیرون شویم، با دلسوزی، همدلی و قاطعیت برای آبادی افغانستان به پا خیزیم.
در این صورت، گل پیشرفت در گلستان ما شکوفا خواهد شد و ما نیز از پستی ذلت برخواهیم خاست و گام‌های استواری را به سوی پیشرفت و تکنالوژی خواهیم گذاشت.
