چه دست‌هایی، مدال «قهرمانان جنگ انگلیس» را به سینه‌ی اشغالگران زد؟
وزیر محمداکبر خان و میر مسجدی خان دوتن از قهرمانان پرافتخار، نام دار و تاریخی کشور استند که پیوسته برای شکستاندن طلسم استعماری انگلیس تلاش ورزیدند و تا پای جان برای کوبیدن لشکر متجاوز انگلیس رزمیدند و به جهاد، فداکاری و رشادت پرداختند.
حکمت
وزیر محمداکبر خان و میر مسجدی خان دوتن از قهرمانان پرافتخار، نام دار و تاریخی کشور استند که پیوسته برای شکستاندن طلسم استعماری انگلیس تلاش ورزیدند و تا پای جان برای کوبیدن لشکر متجاوز انگلیس رزمیدند و به جهاد، فداکاری و رشادت پرداختند.
وزیر محمداکبر خان، میرمسجدی خان و صدها قهرمان دیگر کشور، حضور کثیف بیگانگان را در کشور ننگ دانستند و با نیروی ایمان، قوت، غیرت، روحیه‌ی اسلامی و انسجام ملی در مقابل سپاه مجهز انگلیس قرار گرفتند و با کمال شجاعت و متانت، پرچم پرافتخار اسلام و آزادی را برافراشتند و تن به ذلت تسلیمی و اسارت ندادند.
کارنامه‌های این شخصیت‌های بزرگ کشور، چون ستاره‌‌های تابناکی استند که در آسمان تاریخ کشور می‌درخشند و تا صبح قیامت مِن‌حیث رهگشای نور برای رهروان جهاد و نسل‌های آینده‌ی مبارزات اسلامی، تلقی می‌گردند.
اما دردا و دریغا که غلامان حلقه‌بگوش امریکا، انگلیس و ناتو در طی بیست سال اشغال، مدال این شخصیت‌های حماسه‌آفرین و تاریخ‌ساز کشور را به سینه‌ی ناپاک کسانی زدند که افغانستان را اشغال کردند و هزاران تن مجاهد ارزشمند و فرزند بی‌گناه این سرزمین را بی‌رحمانه به شهادت رساندند.
مدال وزیر محمداکبرخان و میرمسجدی خان، مجاهدان قهرمان و فرمانده‌هان نستوه جهاد پرافتخار، متأسفانه توسط دست‌های ملوث، در سینه‌های کثیف‌ترین اشغالگران معاصر زده شد که تاریخ، هیچ‌گاه آن را فراموش نخواهد کرد و درد استخوان‌سوز این جنایت هولناک تا قیام قیامت، ملت مجاهد افغانستان را آزار خواهد داد.
اعطای نشانِ وزیرمحمداکبرخان به پتریوس، جنرال چهارستاره‌ی امریکایی و قوماندان نظامی نیروهای اشغالگر و همچنان نصب مدال این شخصیت‌های پرافتخار کشور، توسط اشرف‌غنی در سینه‌ی سفیر امریکا، بریتانیا، آلمان و دیگر متجاوزین، دردی‌ست که پیوسته رگ رگ وجود مان را می‌سوزاند و مغز مغز استخوان مسلمانان را درآتش می‌کشد.
وزیرمحمداکبرخان، میرمسجدی خان و یاران شان، تن به فنا دادند، تا آزادی و استقلال زنده بماند و ملت افغانستان در پرتوِ اسلام، عزت و سربلندی زندگی نمایند.
بدبختانه، پس از ده‌ها سال رحلت و شهادت آنان، یک‌مشت فرزند ناخلف و وطنفروش کشور، روح آنان را با اعطای مدال به اشغالگرانِ خون‌آشام و باداران خود، ناآرام ساختند و لکّه‌ی سیاه و ننگینی را در جبین تاریخ کشور وارد نمودند.
اما، لطف خداوند دانا و تواناست که فرزندان مجاهد و آزادی‌خواه کشور تحت زعامت امیران مجاهد و فرهیخته، توانستند بار دیگر اشغالگران را به زانو درآورند و چون قهرمانانِ گذشته، دماغ متکبرانه‌ی آنان را به خاک ذلت بمالند.
این مجاهدمردان، نام وزیر محمداکبرخان و دیگر سلحشوران میهن را در عرصه‌ی جهاد علیه اشغال و تجاوز زنده کردند و چراغ تابناکی را با خون پاک شهدای عزت و آزادی، روشن نمودند.
ما مطمین استیم که این نور تا قیام قیامت جلوه‌افروزی خواهد کرد و در آینده‌ها، آفتاب اسلام عزیز، سرزمین‌های زیادی را تحت شعاع خویش، قرار خواهد داد.
ان‌شاءالله العظیم.
