شکایت از تفاوت بهای دوا در دواخانه‌های شهر کابل

سمیه توحیدی

شماری از باشنده گان کابل، با شکایت از تفاوت بهای دواهای یک‌سان در دواخانه‌های این شهر، می‌گویند که شماری از دواخانه ها نرخ ادویه را خودسرانه تعیین می‌کنند. آنان، از حکومت سرپرست به ویژه مسئولان اداره‌ی ملی غذا و ادویه، می‌خواهند که نرخ دواهای یک‌سان را در بازار کنترول کنند.شماری از این شهروندان که مریضان شان در شفاخانه‌های ملالی و جمهوریت بستری اند و برای تهیه‌ی ادویه به دواخانه‌های نزدیک این شفاخانه‌ها آمده اند، از تفاوت چند صد افغانی نرخ ادویه ی یک‌سان در دواخانه‌ها انتقاد می‌کنند.سراج‌الدین، باشنده‌ی «قلعه‌ی زمان‌خان»، می‌گوید: «با این مشکلات زیاد روبه‌رو شده‌ام. نسخه را که در یک دواخانه برده‌ام، ۵۰۰ افغانی است و در دواخانه‌ی بعدی ۳۰۰ است. اگر در دواخانه‌ی اولی ببریم که چرا تفاوت دارد، دلیل‌های خود شان را می‌گویند. نرخ دوا سه-چهار صد افغانی تفاوت دارد.»محمدعالم، باشنده‌ی مکروریان شهر کابل، نیز می‌گوید: «یک نسخه دوا در یک دواخانه ۱۳۰۰ یا ۱۴۰۰ افغانی؛ اما در برخی‌ جاها کم است. کسی دارد، کسی ندارد. اقتصاد مردم بسیار ضعیف است. مردم ناچار اند قرض کرده و مریض خود را تداوی کنند. بهای دوا تقریباً نصف برابر فرق می‌کند.»مریضداران، از مسئولان امارت اسلامی، می‌خواهند که نرخ دواهای یک‌سان را در بازار کنترول کنند. محمدابراهیم، باشنده‌ی بغلان که همسرش را برای تداوی به کابل آورده و اکنون در شفاخانه‌ی جمهوریت بستری است، از مسئولان مربوط می‌خواهد که به این وضعیت رسیدگی کنند.او می‌گوید: «به این وضعیت باید رسیدگی شود. وقتی نسخه را می‌بریم، در بیرون شفاخانه بسیار متفاوت است. فکر کنم کنترول نمی‌شود، هر کس به هر قیمت که دلش شود، می‌فروشد. مریض‌دار ناچار است دوا را بخرد؛ ولی این وضعیت باید بررسی شود.»

با این حال، مسئولان اتحادیه‌ی ادویه فروشان شهر کابل، تفاوت بهای دواهای یک‌سان در دواخانه‌های شهر را می‌پذیرند؛ اما کنترول‌کردن آن را زمان‌گیر و دشوار می‌دانند.

حاجی باور، رئیس اتحادیه‌ی ادویه فروشان شهر کابل، می‌گوید: «این مشکل است، ما زیاد کوشش کردیم، بارها از ادویه فروشان خواستیم که جلو این کار گرفته شود. در شهر کابل هزاران دواخانه است، جلو این کار را گرفتن کمی مشکل است. این موضوع بیش‌تر به ایمان‌داری فروشندگان ارتباط دارد.»با این همه، مسئولان در اداره‌ی ملی غذا و ادویه ی افغانستان، می‌گویند که روند نظارت بر دواخانه‌های شهر کابل جریان دارد و برای فروش ادویه ها از سوی این اداره، درصدی مشخصی برای دواخانه‌ها تعیین شده است.جاوید هژیر، سخن‌گوی این اداره، به سلام‌وطندار می‌گوید: «بهای ادویه در افغانستان به دلیل متفاوت‌بودن کمپنی‌های ادویه متفاوت است؛ ولی باز هم ما کنترول داریم. نظر به بیلی که از شرکت یا ادویه فروشی گرفته اند، محاسبه می‌کنیم. در صورتی که درصدی شان از ۱۵ درصد بیش‌تر باشد، ما مهرولاک می‌کنیم. این یگانه راه است.»گفتنی است که باشندگان پایتخت افزون بر تفاوت نرخ دواهای یک‌سان در شهر کابل، از کم‌کیفیت‌بودن ادویه ها نیز شکایت دارند. بر بنیاد آمار ارائه‌شده از سوی اداره‌ی ملی غذا و ادویه ۸۰ درصد ادویهی مورد نیاز وارداتی است و شهروندان سالانه یک میلیارد دالر را برای خرید ادویه مصرف می‌کنند.