ارزشمندی اربابان فکرواندیشه دروجود کتاب‌های شان متبلور می باشد

ضرابی
هفته ی اخیر ماه ثوراز(۲۴ الی ۳۰) تحت عنوان هفتۀ کتاب مسمی گردیده است.
در گرامیداشت از هفته کتاب، حرف‌های زیادی برای گفتن وجود دارد.در توصیف کتاب ، اهمیت ، ارزش و مقام والای آن در فرهنگ ، تمدن و تاریخ بشر در تمام کشور های جهان ) ، حرف‌های بکر، نغز و جستارهای سودمند از دانشمندان دنیا )بر جا مانده است .ارزشمندی بزرگان فرهنگ و اربابان فکر و اندیشه در وجود کتاب‌های شان متبلور می باشد که میراث معنوی و ارزش مشترک برای ابنای بشر پنداشته می‌شود
خوشبختانه در حوزه تمدنی و فرهنگ پرباری که افغانستان بدان تعلق دارد، از آریانا ، خراسان و تا امروز ، ستایش از کتاب و ارجگذاری به مقام آن مرتبت بلند وجایگاهی ویژه دارد کتاب معلمی است که بدون عصا و تازیانه ما را تربیت مینماید.
خوب خواهد بود تا سخنان ماکسیم گورکی را زینت بخش این یادداشت نماییم که گفته بود من خوبی‌های خود را مرهون کتابهایم می‌دانم ، من عقل و قلبم را به وسیله کتاب‌ها بال و پر می‌‍دهم ، کتابها بودند که به من کمک کردند و ازین باطلاق گندیده بیرون آمدم وگر نه هلاک می‎شدم . دریک سخن می توان گفت که کتاب و کتابخوانی، نقش به سزایی در پیشرفت همه جانبه ی جوامع دارد و مبالغه نخواهد بود اگر نهضت و بیداری جوامع را مدیون کسانی بدانیم که کتاب در دست دارند و با استفاده از کتاب جامعه را حظ می دهند و به مردم امید تازه می‌بخشند.
پیشینۀ کتاب در افغانستان :اگر به تاریخ معاصر افغانستان نظر انداخته شود، دانسته می شود که کتاب در تاریخ افغانستان فراز و فرود های را طی نموده است و حکومت های افغانستان؛ نمونه های متضادی از کتاب دوستی را به صفحات تاریخ حک نموده اند. به طور مثال تاریخ احمد شاه ابدالی نظر به اینکه علاقه مند شعر و ادبیات فارسی بوده است و فرزندانش عایشه درانی و تیمور شاه از(1772-1793) که هر دو شاعر بودند و همچنان وظیفه دادن وی به محمود الحسینی برای نویشتن کتاب ( تاریخ احمد شاهی) در بارۀ وقایع دوران حکمرانی او نشان می‌دهد که این شاه افغانی به کتاب علاقه مند بوده است.
در اواسط حکومت ظاهر شاه و دهۀ دموکراسی آزادی بهتری در عرصه فکر و فرهنگ به وجود آمد و انجمن ها و مجموعه های فرهنگی تأسیس شد و نویسندگان چون میر غلام محمد غبار ، عبد الحی حبیبی و احمد علی کهزاد برجسته ترین آثارشان را درین دوره نوشته و به نشر سپردند.
وضعیت کنونی کتاب در افغانستان: متأسفانه پوهنتون ها و استادان که باید سمبول توجه به کتاب و کتابخوانی باشند، نیزدر محدوده ی چپتر ها و کتب باقی مانده، نتوانسته اند فرهنگ مطالعه را حد اقل در محیط پوهنتون عام بسازند.
به گفته دانشمندان کشور لازم است برای رونق یابی بحث کتاب و کتابخوانی درکشور، موارد زیر را در نظر بگیریم:
وزارت تحصیلات عالی، پوهنتون های دولتی و پوهنتون های خصوصی باید جوانان را به خواندن کتاب تشویق نموده برنامه های ابتکاریی را بخاطر ترویج فرهنگ مطالعه در محیط های پوهنتون، روی دست گیرند.
والدین می توانند نقش مهمی را در پر ساختن اوقات فارغ فرزندان شان به مطالعه و روی آوردن به کتاب، بازی نمایند. هر خانه، باید حسب توان کتابخانه ی کوچکی داشته باشد که حاوی مهمترین کتب جهت تربیت معنوی و تخصصی اعضای خانواده باشد.
همچنان رسانه های کشور مسئولیت دارند که برنامه های ویژه و دوام داری را جهت تشویق به مطالعه و کتابخوانی در میان نسل جوان کشور، روی دست گیرند.
این درحالیست که برخی از باشندگان کابل اظهارمی‌دارند قبلاً که انترنت و شبکه‌های اجتماعی نبود فرهنگ مطالعه کتاب زیاد بود، اکنون این شبکه‌های تکنالوژی مانند انترنت و سایر آن به بازار آمده، بسیاری مردم به مطالعه توجه کمتر دار ند.
اما برخی از جوانان به این باور اند که انترنت و شبکه‌های اجتماعی جای کتاب را گرفته نمی‌تواند.بهترین دوست کتاب است، اگر کتاب نمی‌بود انترنت از کجا می‌شد، انترنت بسیار معلومات را ارائه می‌کند، اما جای کتاب را گرفته نمی‌تواند.