افغانستان در تولید آهن آلات به خودکفایی رسیده است

بر اساس آمار وزارت صنعت و تجارت، در بیش از ۱۸ ماه پسین، هیچ گونه آهنآلات یا مواد خام آن وارد کشور نشده و افغانستان از رهگذر تولید آهنآلات به خودکفایی رسیده و قرار است سال آینده، روند صادرات آهنآلات از جمله به آسیای میانه آغاز شود. آخوندزاده عبدالسلام جواد، سخنگوی وزارت صنعت و تجارت، میگوید که سکتور ذوب آهن، در افغانستان رشد کرده و کیفیت آهنآلات تولیدشده نیز افزایش یافته است.
در دولت پیشین، بیشتر آهن آلات به افغانستان وارد و آهن پاره های فرسوده به بیرون قاچاق میشد. گذرگاه مرزی اسپین بولدک در جنوب و گذرگاه «غلامخان» در جنوبشرق، مهمترین مسیرهای قاچاق آهن به پاکستان بودند. در همین حال، مسئولان در وزارت صنعت و تجارت، دلیل رشد سکتور ذوب آهن را بستهشدن دروازههای افغانستان به روی واردات آهنآلات و جلوگیری از قاچاق آن به بیرون از کشور عنوان میکنند و میگویند که امارت اسلامی سال گذشته به هدف توسعهی صنعتی و تولیدی، صادرات آهن پاره های کهنه را منع کرده است. سخنگوی وزارت صنعت و تجارت، میگوید: «در حکومت پیشین آهن آلات مورد نیاز را از کشورهای دیگر وارد میکردیم و آهن آلات فراوانی که داخل کشور بود، به کشورهای همسایه منتقل میشد. پس از منع شدن واردات و صادرات آهن، این سکتور رشد کرده است و اکنون بسیاری از کارخانه ها تلاش دارند میزان تولید شان را افزایش دهند.»
همزمان، مسئولان در اتحادیه ی کارخانه های ذوب آهن افغانستان، می گویند که هماکنون ۴۲ کارخانه ی ذوب آهن در سراسر کشور وجود دارد که از این میان، ۱۴ کارخانه ی آن در کابل فعال اند و نوعیت تولید در این کارخانه ها آهن گادر، انگلارن، سیخ گول، سیآیرن و چینل است. به گفته ی مسئولان این اتحادیه، نزدیک به ۶۰۰ میلیون دالر در بخش ذوب آهن سرمایه گذاری شده و هر کارخانه، روزانه قادر به تولید ۴۰ تن گونههای آهن است. عبدالنصیر رشتیا، رییس اجرایی اتحادیه ی کارخانه های ذوب آهن افغانستان، می گوید: «میزان تولید در کارخانه های ذوب آهن نسبت به یک ونیم سال گذشته افزایش یافته است. هماکنون کارخانههای ذوب آهن ۸۰ درصد مارکیت داخلی را در بخش تولید سیخ گول در اختیار دارند و در تولید انگلارن، گادر و سیآیرن به خودکفایی رسیده اند.»
آقای رشتیا، میافزاید که اکنون کارخانه های ذوب آهن مواد خام مورد نیاز شان را از آهن پاره های کهنه و فرسوده از بازار تهیه میکنند و به همین دلیل، بهای آهن آلات در داخل کشور نسبت به کشورهای همسایه و بازار جهانی کمتر است. «اکنون بهای آهن آلات فرسوده در مارکیت های داخلی و بازار آزاد، فی تن ۴۰۰ دالر به فروش می رسد که حدود ۳۰۰ دالر هزینه میبرد تا به بازار عرضه شود. به همین دلیل، فیس استندرد، نظر به مقدار بهای مواد خام و تقاضای بازار تعیین میشود.»
صنعت ساختمانسازی از مهمترین بخش های کارآفرینی در کشور است و این صنعت پیش از این به تولیدات داخلی و واردات آهن از ایران، پاکستان و کشورهای آسیای میانه وابسته بود. به گفتهی رییس اجرایی اتحادیه ی کارخانه های ذوب آهن افغانستان، اکنون با رشد سکتور آهن آلات، هزاران تن به گونهی مستقیم و غیرمستقیم سرگرم کار اند. «در این سکتور ۲۰ هزار تن به گونه ی مستقیم و هزاران تن دیگر به گونه ی غیرمستقیم فعالیت میکنند.»
از سویی هم، مسئولان اتاق صنایع و معادن افغانستان، نیز تأکید میکنند که صنعت ذوب آهن با تولید آهن آلات معیاری در دو سال پسین رشد بی پیشینه ای داشته است و میتواند با آهن آلات کشورهای همسایه و جهان رقابت کند. شیرباز کمین زاده، رییس اتاق صنایع و معادن افغانستان، میگوید: «آهن آلات تولیدشده در داخل کشور معیاری است که هم پاسخگوی نیازمندی های داخلی و هم از نظر کمی و کیفی برای رقابت با کشورهای همسایه آماده است.»