دستگیری از نیازمندان رسالت همگان است

استوار

بي‌گمان تحميل جنگ‌هاي بيش‌تر از چهار دهه اخير بالاي ملت مسلمان افغانستان به نحوي از بعد مادي و معنوي زيان هايي را به بار آورده است که قابل نگرش مي‌باشد.

آناني که شعله‌ي جنگ را در اين کشور با مکر و تذوير روشن نمودند با درنظرداشت منافع و اهداف شوم شان با جد و جهد کوشيدند زيربناهاي اقتصادي ما را نيز ويران و از ميان بردارند که در اين راستا با گماشتن نوکران و غلامان خويش تا حدي موفق نيز بودند که پايه‌هاي اقتصادي کشور را از هم شکستند.

فقر و تنگدستي ملت، وديعه و ميراث به جا مانده‌ي همان گماشته‌گان ديروزيست که روي شانه‌هاي ملت، حکم روايي ظالمانه نمودند و خود در عيش و تنعم به سر بردند، حال برماست که اين بارگران را بر دوش بکشيم و روي زدودن اين پديده شوم جد و جهد نموده مردم فقير خويش را از اين بدبختي نجات دهيم. اين در حاليست که فصل سرما با برودت تمام بيداد مي‌کند و هزاران هموطن ما با خانواده هاي شان بدون سرپناه به زير چادر و خيمه زندگي مي‌کنند که در اين ميان نهادهاي مدد رسان پا درمياني کرده تا حدي که لازم است در رساندن کمک ها به مردم موفق نبوده اند گه‌گاهي دستبرد و حيف ميل هايي وجود داشته که بايد در زمينه تجديد نظر صورت گيرد.

بدون شک که مسئولين امور در زمينه مسئوليت دارند، اما سوال در اين جاست که ما به حيث مسلمان و هموطن چه رسالت داريم و چه اداي دين کرده ايم، اگر در يک جامعه اسلامي تمام زيست‌مندان آن، رسالت انساني و اسلامي خويش را ادا نمايند در آن جامعه فقيري وجود نخواهد داشت.

هم اکنون در مراسم تجملي عروسي‌ها به غرض هم‎چشمي و خودکامه‌گي‌ها مصارف هنگفت و غير ضروري‌اي در هوتل ها و ديگر اماکن صورت مي‌گيرد در حالي که يک تعداد هموطنان ما   از نعمت آب، نان و سرپناه محروم اند اين مشکل تنها و تنها مسئوليت نظام و دولت نيست بل، هر هموطن ما در حد توان و امکان در اين راستا مسئوليت ايماني و وجداني دارد تا با دستگيري نيازمندان اداي دين نمايد.

نهادهاي مدد رسان، دولت و جامعه جهاني تلاش هايي را در اين راستا انجام داده اند و مي دهند اما آنچه که مهم است افراد با امکانات و غني در چنين شرايط صعب و سخت در قبال هموطنان مايحتاج و نيازمند خويش چه کرده اند؟! خوب است که منحيث يک مسلمان و هموطن در اين شرايط دشوار که سرماي شديد بيداد مي کند دست هموطنان نيازمند و تهي دست خويش را گرفته و توشه‌اي براي آخرت خويش کمايي نماييم تا باشد رضاي الله(ج) و مخلوق اش را کسب نموده، آرامش ايماني و وجداني را نصيب حال خويش گردانيم.