برنامه‌ی ملی کنترول سرطان: در نزدیک به دو سال ۳۲ هزار تن به سرطان مبتلا شده اند

هم‌زمان با روز جهانی سرطان، مسئولان در تنها مرکز تشخیص و تداوی سرطان در افغانستان، از کم‌بود یا نبود کادر متخصص، درمان‌گاه جداگانه، دوا، تجهیزات، بستر و مشکلات مالی هم‌زمان با افزایش روزبه‌روز مراجعه‌ی بیماران سرطانی به این درمان‌گاه، شکایت دارند. محمدالله رسولی منگل، آمر برنامه‌ی ملی کنترول سرطان، می‌گوید که در نزدیک به دو سال پسین بیش از ۳۲ هزار بیمار مبتلا به سرطان نزد آنان به ثبت رسیده است.

او می‌افزاید: «مشکلاتی که ما با آن روبه‌روییم، یک تعمیر مناسب نداریم. این مرکز تشخیص در تعمیر شفاخانه‌ی صدری است. جای مناسب نیست؛ مریضان ما زیاد است. دوم بستر کم است؛ مریضان سرطان مراجعه‌ی شان زیاداست. باور کنید در بخش کیموتراپی روزها و روزها مریضان در انتظار می‌باشند. مشکلات مالی است و برای تهیه‌ی امکانات به پول بیش‌‌تر نیاز داریم.» در همین حال، حبیب‌الله آخوندزاده، معین عرضه‌ی خدمات صحی وزارت صحت عامه، می‌گوید که هم‌اکنون افغانستان در جمع کشورهایی است که بیش‌ترین مرگ‌ومیر ناشی از بیماری سرطان را دارد. با این حال، داوود پکتین، داکتر متخصص در بخش داخله‌ی عمومی و آنکولوژی در تنها مرکز تداوی و تشخیص سرطان آمریت برنامه‌ی ملی کنترول سرطان، می‌گوید که روزانه ۱۰۰ تا ۱۵۰ تن در آمریت برنامه‌ی ملی کنترول سرطان، برای تشخیص و تداوی مراجعه می‌کنند.

او می‌افزاید: «مراجعان بیماری سرطان خیلی زیاد است. روزانه ۱۰۰ تا ۱۵۰ تن در بخش اوپی‌دی مراجعه‌کنندگان است. در بخش بستر ما تمامش پر است، هم کودکان، هم زنان و هم مردان اند. در این بخش، ۴۰ مریض بستری است، ۱۸ مردانه، ۱۸ زنانه و چهار بستر برای کودکان.»

داوود پکتین، تصریح می‌کند که شایع‌ترین سرطان نزد مردان، سرطان ریه و نزد زنان سرطان ثدیه و رحم است. شماری از بیماران مبتلا به سرطان نیز از تشخیص‌نشدن به موقع مریض شان به دلیل دست‌رسی‌نداشتن به مرکزهای درمانی در مناطق شان گله‌مند اند.

سهراب‌علی، باشنده‌ی بغلان که مبتلا به سرطان ریه است، می‌گوید: «هشت ماه می‌شود مریض استم. از بغلان به این جا آمده‌ام. این جا در خانه‌ی نزدیکان آمده‌ام. آن جا شفاخانه نیست و دوا نیست. نان خورده نمی‌توانم. غریب آدم استم، پول ندارم خودم نان‌آور خانواده استم.»

فوزیه، باشنده‌ی ولسوالی شکردره‌ی کابل که مبتلا به سرطان رحم است، نیز می‌گوید: «اول هیچ نفهمیدم. در نخست کمی مشکل زنانه‌ای داشتم؛ پیش هر داکتر که رفتم و دوا گرفتم، فایده نکرد. داکتران می‌گفتند مشکلی نداری زیر تداوی ما باشی. ماه آخر نُه ماه بعد که آمدم، فهمیدم که سرطانم. داکتران می‌گفتند پاکستان برو؛ اما توانایی‌اش را ندارم.»

سازمان جهانی صحت نیز، به مناسبت روز جهانی سرطان با پخش گزارشی گفته است که از هر پنج تن در جهان، یک تن به سرطان مبتلا می‌شود که از میان هر ۱۲ زن، یک زن مبتلا به سرطان و از هر نُه مرد یک مرد، می‌میرد.