درست بنویسیم!
فرقِ «است» و «هست»
یکی از موضوعاتی که اکثر وقت ها با آن به مشکل مواجه میشویم کار برد (است و هست) میباشد خواستیم توضیحاتی را درین باره داشته باشیم.
فرق است و هست
پیش از هر چیز باید گفت که « هست « خود یک فعل مستقل از ریشه ی( هستن )
به معنای «وجود داشتن» بنا بر این به تنهایی قابل استفاده است.
اما «است» فقط یک رابطه است در جمله ها اِسنادی و اسناد دادن چیزی به چیزی دیگر را نشان میدهد.
خلاصه ی بحث!!
«هست» بر وجود چیزی دلالت میکند. یعنی موجودیت را نشان میدهد.
و «است» چگونگی یک چیز را نشان میدهد.
مثال: آب هست .
وقتی میگوییم: (آب هست) یعنی آب موجود میباشد.
و اگر بگوییم: (آب سرد است ) دیگر بحث از موجودیت نیست دقیقا صحبت از چگونگی آب که همان سرد بودن است.
وقتی میگوییم:
«خدا هست» یعنی «خدا وجود دارد» و صحبت از بودن خدا میباشد.
وقتی میگوییم:
«خدا بزرگ است» بحث روی چگونگی است یعنی بزرگی و عظمت خداوند متعال.
مثالهای دیگر:
امروز هوا گرم است.
حمید مریض است.
تلوزیون خراب است.
میبینیم که در جمله های بالا (است) چگونگی را برای ما نشان میدهد.
احمد در خانه هست.
معلم در صنف هست.
در رستورانت غذا هست.
که درین جا میبینیم صحبت از وجود داشتن است نه از چگونه گی.
پس هر وقت خواستیم موجودیت چیزی را نشان دهیم از «هست» استفاده میکنیم.
و اگر خواستیم چگونگی چیزی را نشان بدهیم از «است» استفاده میکنیم.
