ریه و سیستم تنفسی

داکترسخی

قسمت سوم

ریه‌ها

نای

برونش‌ها

برونشیول‌ها

کیسه‌های هوایی

سایر قسمت‌های دستگاه تنفسی به بدن کمک می‌کنند تا ریه‌ها در هنگام تنفس منبسط و منقبض شوند. این قسمت‌ها شامل دنده‌های اطراف ریه‌ها و عضله دیافراگم که به شکل گنبدی در زیر ریه‌ها قرار گرفته، هستند.

مسیر تنفس

همان طور که در بالا اشاره شد، هنگام نفس کشیدن، هوا از طریق دهان و بینی به بدن وارد میشود و شروع به گردش میکند، این گردش شامل مراحل زیر است:

ابتدا هوا از بینی پایین رفته و به گلو و سپس به داخل نای میرود.

هوا از طریق برونش‌های اصلی سمت راست و چپ وارد ریه‌ها می‌شود.

سپس هوا به مجاری هوایی برونش‌های کوچکتر وارد می‌شود.

هوا از برونش‌ها به لوله‌های برونشیول می‌رود.

هوا در انت‌ها وارد کیسه‌های هوایی می‌شود.

هر کیسه هوایی توسط یک شبکه از رگ‌های خونی کوچک به نام مویرگ‌ها پوشانده شده است. تبادل اکسیجن و دی‌اکسید کاربن در این بخش اتفاق میافتد. قلب، خون دارای دی‌اکسید کاربن را به ریه‌ها میفرستد. این خون به جای اکسیجن، دی‌اکسید کاربن را به همراه دارد. خون با عبور از مویرگ‌ها و دیواره نازک آن‌ها، از کیسه‌های هوایی اکسیژن دریافت می‌کند. خون، دیاکسید کربن را از طریق همین دیواره‌های نازک به کیسه‌های هوایی باز می‌گرداند.

خون غنی از اکسیجن از ریه‌ها به قلب فرستاده شده و از آن جا به تمام بدن ارسال می‌شود. دیاکسید کاربن از ریه‌ها و کیسه‌های هوایی از طریق دهان و بینی در بازدم از بدن بیرون می‌رود.

عملکرد ریه ها

نقش اصلی ریه‌ها دریافت اکسیجن از محیط بیرون و انتقال اکسیژن به جریان خون است. اکسیجن از ریه‌ها وارد خون شده و از آنجا به سایر بخش‌های بدن منتقل می‌شود. به منظور انجام صحیح مکانیسم تنفس، ریه‌ها می‌توانند از ساختارهای اطراف خود کمک بگیرند. از جمله این بخش‌ها میتوان به عضله دیافراگم، عضلات بین دندهای در قفسه سینه، عضلات شکم و حتی گاهی عضلات گردن اشاره کرد.

آموزش بافت شناسی دستگاه های گوارش و تنفس

«دیافراگم» (Diaphragm) ماهیچ‌های است که در بخش بالایی خود حالت گنبدی دارد و در زیر ریه‌ها قرار گرفته است. بیشتر انرژی مورد نیاز برای مکانیسم تنفس توسط این ماهیچه تامین می‌شود. زمانی که دیافراگم منقبض می‌شود، به سمت پایین حرکت می‌کند و در این حالت فضای بیشتری در حفره قفسه سینه ایجاد شده و ظرفیت ریه‌ها را افزایش می‌دهد. با افزایش حجم حفره قفسه سینه، فشار داخل آن کاهش می‌یابد و هوا از طریق بینی یا دهان و نای وارد ریه ها میشود.

زمانی که دیافراگم منبسط شده و به حالت استراحت خود باز میگردد، حجم ریه کاهش مییابد، زیرا فشار داخل حفره قفسه سینه بالا میرود و ریه‌ها هوا را خارج میکنند.

سایر کارکردهای ریه‌ها

تنفس شناخته شده ترین نقش ریه‌ها است، اما آن‌ها عملکردهای مهم دیگری را نیز انجام می‌دهند. از جمله این کارکردها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

تعادل pH: وجود بیش از حد دیاکسید کاربن در خون میتواند باعث اسیدی شدن بدن شود. اگر ریه‌ها افزایش اسیدیته را تشخیص دهند، سرعت تهویه را برای بیرون راندن بیشتر گازهای دی‌اکسید کاربن زیاد می‌کنند.

فیلتر: ریه‌ها لخته‌های خون کوچک را فیلتر می‌کنند و در صورت بروز این لخته‌ها می‌توانند حباب‌های هوای کوچک معروف به آمبولیسم هوا را از بین ببرند.

محافظ فیزیکی: ریه‌ها در انواع خاصی از ضربه‌های فیزیکی می‌توانند به عنوان ضربه‌گیر برای قلب عمل کنند.

محافظت در برابر عفونت: غشاهای خاصی در ریه‌ها ایمونوگلوبولین A را ترشح می‌کنند.

ادامه دارد