از نیمروز تا بدخشان «باامنیت» افغانستان

محمدداود مهاجر

اگر نگاهی گذرا به چندین سال قبل و دوسالِ اخیر افغانستان داشته باشیم، حقیقتاً مواردی برجسته می‌گردد که نوشتن هر کدامش یک کتاب می‌شود.

از میان این‌همه دستاوردها و برجستگی‌ها در دوسال آخر، فقط یکی را به‌طور نمونه یاد می‌کنم تا شاید باشند کسانی که بر حقیقت چشم نبندند و آن را بپذیرند.

بنده در همین دوسال، از ولایت نیمروز (مرز ایران و پاکستان) تا ولسوالی‌های دور دست بدخشان (هم‌مرز تاجیکستان) سفر نموده‌ام و گویا افغانستان را دوری زده باشم؛ اما نمونه‌ای کامل از امنیت و امان را مشاهده کردم که مثالش در سال‌های پیش، یافت‌شدنی نیست.

در طول این سفر کدام مانعی را ندیدم؛ کدام ترسی به‌عنوان یک شهروند مرا تهدید نکرد؛ کدام دزد و راهزنی راهم راه نه‌بست؛ نه شب راهم را قطع می‌کردم و نه روز؛ شب و روز یکسان بود.

این است افغانستان؛ افغانستانی که پر از امن و امنیت شده است؛ افغانستانی که سربازان فداکارش شب‌ و روزشان را یکی کرده‌اند تا آرامش را مهمان خانه‌ها و راه‌های ما نمایند.

در گذشته‌ها امنیت و آرامش داخل پایتخت نبود؛ چه برسد به شهرهای دیگر و مسیرهای طولانی از یک ولایت به ولایتی دیگر.

در گذشته‌ها از تاریکی شب‌ها یک هیولا جور شده بود؛ هیولایی که هر آنِ ممکن مسافران و راهروان را پاره می‌کرد، می‌کشت، پول‌های‌شان را می‌قافید و هزاران بلایی دیگر.

همچنان در گذشته‌ها به‌وقت نماز صبح، مغرب و عشاء کسی نمی‌توانست پول و تلفن را به‌همراه خود تا مسجد ببرد! در سیاهی شب در کوچه‌ و پس‌کوچه‌های شهر هر یکی بر دیگری گمان بد می‌کرد و تا لحظه‌ای که از کنارش سلامت نگذشته بود، با نگاهی مشکوک و پر از اضطراب به او می‌نگریست!

گذشته‌هایی تلخ و زهرآگین که در اذهان مردم کابل، هرات و مزار حک شده است!

اختطاف و ربودن تاجران و ربودن فرزندان کوچک هم‌وطنان دارامند ما، یکی از رایج‌ترین راه‌های پول‌درآوردن شده بود!

دوستی هراتی را بیاد دارم که از ترس همین اختطاف، فرزندان خود را به مکتب روان نمی‌کرد و نهایتاً بچه‌های خود را به بیرون از میهن، به کشور ازبکستان فرستاد!

اما!

امروز امنیت سرتاسری میهن عزیزم را احاطه کرده است. امروز کسی نیست که امنیت مردم ما را اخلال کرده و تهدیدی ایجاد کند. امروز امن است؛ شادی است؛ مردم به هر جا خواسته باشند سفر می‌کنند و از زیبایی‌های طبیعی افغانستانِ زیبا لذت می‌برند.

شاکر و سپاسگزار پروردگاری هستیم که به ما این امنیت و آرامش را زیر سایهٔ درخت تنومند «امارت اسلامی» هدیه و بخشش نمود و از او می‌خواهیم تا ترقی و دوامش را بر ما ارزانی بدارد!

آمین یا رب العالمین