این وطن بالای ما حق دارد تا آن را آباد کنیم

عشق داشتن به‌وطن، میهن و ارزش‌های ملی، مهم‌ترین احساسات مردم هر کشور نسبت به سرزمین شان می‌باشد و چنانچه در هر سرزمینی این حس خوب و ناب از بین برود یا کمرنگ شود، به‌راحتی آن سرزمین نابود خواهد شد.
مردم افغانستان همیشه در مدار تاریخ حس وطن‌دوستی و حس آبادی این وطن را داشته اند و در طول تاریخ و در برهه‌های حساس با تمام وجود و هستی خود در برابر ظلم ایستاده اند و از خاک و سرزمین خود حراست و مراقبت کرده اند.
نمونه بارز و همگانی آن، مبارزه با اشغالگران و متجاوزین دنیا بود که تمام ملت کنار یکدیگر ایستادند و جانانه از خاک و نوامیس خود دفاع کردند.
این حرف نیز وجود دارد که در هر کشور و سرزمینی، کسانی‌ نیز پیدا می‌شوند که تمام ارزش‌های ملی خود را زیر پا می‌گذارند و وطن که حیثیت مادر را دارد، به‌آن خیانت می‌کنند و آن‌را به‌بیگانگان می‌فروشند.
چنین فرزندان ناخلف در هر کشوری وجود دارند و آن‌ها بر خلاف تمام موازین انسانی، تن به‌غلامی می‌دهند و زمینه اشغال و استعمار یک‌کشور را برای بیگانگان فراهم می‌سازند.
وطن عزیز ما از دست چنین فرزندان ناخلف، زخم‌های بیش‌تری بر پیکرش وارد شد و دردهای بی‌شماری را کشید.
زمانی‌که کشور ما توسط امریکای ظالم به اشغال و استعمار کشیده شد، همان فرزندان ناخلف بر سر اریکه قدرت نشستند و تا توانستند حق این ملت را خوردند، حس وطن‌دوستی را در وجود تک تک این ملت از بین بردند.
این غلامان حلقه به‌گوش، فقط منتظر فرمان امریکا بودند و هر دُولی را که امریکا می‌زدند، این‌ها به‌ساز آن می‌رقصیدند.
بند بند این وطن، مملو از حکایت‌های تلخ و دردناکی‌ست.
هرکجا که سر بزنیم داد از خرابی و ویرانی‌ست.
اما این نیز هویدا و روشن است که در هر سرزمین، فرزندان و وطن‌دوستانی وجود دارند که تا آخرین رمق حیات خود برای آبادانی و رهایی وطن خود، مبارزه می‌کنند و اجازه نمی‌دهند که زره‌ی خاک آن، به‌دست بیگانه‌ها باشد.
شما دیدید که همین حماسه آفرینان در بیست‌سال اشغال امریکا توانستند با سپری نمودن روزهای سخت‌ودشوار، پوز این غول دنیا را به خاک ذلت بکشانند و آنان را به‌وسیله زور از این خاک برون برانند.
این را نمونه‌ی از وطن دوستی و عشق و علاقه داشتن به سرزمین و ارزش‌های می‌گویند.
حال که وطن عزیز ما از وجود هرگونه اشغال پاک‌سازی شده است، برماست که این وطن دوست‌داشتنی خود را بیش‌تر دوست داشته باشیم و برای آبادانی آن، کار کنیم!
بیا هم‌وطن!
بیا تا من‌وتو این وطن را آباد بسازیم و این وطن بالای ما حق دارد تا آبادش کنیم و نگذاریم دیگر، خارجی‌ها و بیگانه‌ها به‌بهانه‌های مختلف وارد این خاک شوند.
تا زمانی ما یکی نشویم، درد یکدیگر را حس نکنیم، در غم و درد یکدیگر شریک نشویم، هیچ بیگانه‌ی و هیچ‌اجنبیی درد من‌وتو را حس نخواهند کرد و هیچ‌کسی بر من‌وتو، دل نخواهند سوختاند.
تا چه وقت ما از گذشته خود درس نمی‌گیریم و تا چه وقت ما به‌کله یکدیگر بزنیم؟
بس است اینقدر جنگ، بس است اینقدر تعصب، و بس است اینقدر نفرت و انزجار!
این وطن را فقط ما می‌توانیم آباد بسازیم و ما می‌توانیم دردهای آن‌را حس کنیم.