ملل متحد، یکی از سازمان‌های جهانی است که بیشتر به حرف و فرمان امریکا و غرب، گوش فرا میدهد و پیوسته کتمان حقایق می‌کند و واقعیت‌ها را پامال خواهش‌های ناروای امریکا و مستکبران جهانی می‌نماید.
این سازمان در طول تحولات افغانستان هیچ‌گاه صدای عدالت‌خواهانه از گلویش طنین‌انداز نشده و در هیچ‌موقعی از مظلومان و مستمندان جهان و افغانستان حمایت نکرده است که نمونه‌های بارز و انکارناپذیر آن، اشغال افغانستان، جفا و جنایت در حق ملت مظلوم افغانستان از طرف قدرت‌های جهانی در چندین‌دهه بوده است.
این سازمان در چند دوره‌ی اشغال افغانستان، واقعیت‌ها را انعکاس نداده، پیوسته طرفداری ظالمان را کرده است و مظلومیت افغان‌ها و در مجموع مسلمانان جهان را نامسموع و متروک قرار داده است.
در بیست سال که افغانستان توسط امریکا و نیروهای سفّاک ناتو و غلامان پست‌همت و جنایت‌پیشه‌ی شان اشغال گردیده بود و روزانه صدها تن به اثر بمباردمان بی‌رحمانه و جنگ‌های خونینِ آنان به شهادت می‌رسیدند، این سازمان نه تنها که صدای خود را بلند نمی‌کرد، بلکه به نفع اشغال و جنایت، حرف میزد و خود را یگانه مدافع امریکا، ناتو و جنایات‌کاران جهان قرار داده بود.
این‌نهاد حالا هم دستاوردهای بزرگ افغانستان را نادیده می‌گیرد و گزارش‌های بی‌اساسی را هرازگاهی به دست نشر می‌سپارد و به پروپاگندها و تبلیغات مبادرت می‌ورزد.
این سازمان از جانب دیگر از امریکا و اسرائیل در قضیه‌ی فلسطین دفاع می‌کند و مستقیماً از جنایت روشن و آشکار نیروهای خون‌خوار اسرائیل حمایت می‌نماید.
جنایاتی که در این روزها در حق ملت مظلوم فلسطین صورت می‌گیرد، دل سنگ را به فریاد آورده است، اما سازمان ملل و نهادهای دیگر حقوق بشر همه خود را در خواب خرگوشی زده اند و دراین مورد حرفی را به زبان نمی‌آورند.
از سوی دیگر، امریکا بیش از دوسال می‌شود؛ میلیاردها دالری که حق مشروع و ثابت مردم افغانستان می شود را، منجمد کرده و نمی‌گذارد که آن پول به ملت فقیر افغانستان داده شود و ملک و ملتی را که امریکا خود، تباه کرده است، دوباره آباد گردد.
این مستکبر شکست‌خورده، همواره در پی انتقام است و چون مار زخمی بر پیکر ملت مجاهد افغانستان و ملت‌های زنده‌ی اسلامی جهان، نیش می‌زند و همیشه دشمنی خود را با مسلمانان مجاهد، مبارز و عدالت‌خواه ابراز کرده است.
اما دردا! و دریغا! که سازمان ملل متحد و دیگر نهادهایی که سنگ دفاع از حقوق بشر را در جهان بر سینه می‌کوبند نیز در گوش خود پنبه می‌گذارند و حتی جنایات علنی و آشکار امریکا و سفّاکانِ جهانی را با وقاحت تمام، توجیه می‌نمایند.
این خود می‌رساند که این سازمان‌ها، گرگان در لباس میش استند و برای غارت، تباهی، بربادی و دریدن کشورهای ضعیف و ملت‌های مستضعف، ایجاد شده اند و موظف استند که جنایات قدرت‌های جهانی را توجیه کنند و مظلومیت ملت‌های بی‌چاره را کتمان نمایند.
این سازمان، اگر طبق فرمان امریکا و مستکبران حرکت و فعالیت نمی‌کند، باید پول منجمدشده‌ی ملت فقیر افغانستان را از کام امریکا بیرون کند و همچنان ملت بیچاره‌ی فلسطین و غزه‌ی مظلوم را از چنگال خونین خون‌آشامان تاریخ نجات بدهد.
اینکه در این قضایا و جنایات، سازمان ملل، حرفی به گفتن ندارد، اظهرمن الشمس است که یک سازمان فرمایشی بوده و جلو اش هم در دست‌های شیاطین بزرگ و مستکبران جهانی می‌باشد.
پس، توقع همکاری و نجات از چنین سازمان‌ها، ساده‌لوحی‌ای بیش نیست و باید مسلمانان جهان و خصوصاً ملت مجاهد افغانستان، دندان توقع خود را از چنین سازمان‌ها بکنند و هرچه را از ذات پروردگار بطلبند و گوهر درخشان همت خود را پایمال این مستکبران استعمارگر نگردانند.
مولوی محمد رحیم
