کمک به فقرا، سبب آرامش قلبی می‌گردد
امروزه اکثر مردم کمک به همدیگر را یک شیوه‌ی اخلاقی، پسندیده و مورد تایید قلمداد می‌کنند، اما برخی از آنها درک درستی نسبت به این کمک‌ها و فایده‌ای که بر زندگی شخصی خودشان و یا اجتماع اطرافشان می رساند، ندارند.
حمیدالله
امروزه اکثر مردم کمک به همدیگر را یک شیوه‌ی اخلاقی، پسندیده و مورد تایید قلمداد می‌کنند، اما برخی از آنها درک درستی نسبت به این کمک‌ها و فایده‌ای که بر زندگی شخصی خودشان و یا اجتماع اطرافشان می رساند، ندارند. از همین رو، گاهی در روند خیررسانی به سایرین، رفتارهایی ضد و نقیض نیز از کمک کننده به وجودمی آید. از همین رو، برای هر یک از ما لازم است تا با آشنایی با فواید و آثار فردی و اجتماعی که خیررسانی به همراه دارد، هم درک خود را نسبت به این موضوع ارتقاء دهیم و هم با حصول این درک، بر کیفیت کار خود در امر خیررسانی بیافزاییم.
هنگامی که به دیگران کمک می‌کنید، می تواند تغییرات فیزیولوژیکی مغز مرتبط با خوشبختی را تقویت کند و این احساس خوب باعث می شود در بقیۀ جنبه های زندگی با حس بهتری قدم برداریم و اعتماد به نفس بیشتری داشته باشیم. وقتی کسی کار سخاوتمندانه انجام می دهد افراد دیگر پس از دیدن این کار ترغیب می شوند که این کار را آن ها هم انجام دهند در نتیجه این کار می تواند به ده ها نفر دیگر سرایت کند و در دیگران هم باعث ایجاد انگیزه به کمک کردن شود.
وقتی به دیگران کمک کنید تاثیر مثبت دریافت می کنید . کمک کردن شما مخصوصاً به افرادی که مستمند اند باعث می شود لحظه ای به نداشته هایتان فکر نکنید و احساس خوشبختی کنید در نتیجه باعث کاهش اضطراب می‌شود. كمك به ديگران در قالب های مختلفی چون انفاق، بخشش، وام قرض الحسنه و خدمات علمی، مشورتی، قلمی، عمرانی و… به کم شدن فاصله ها کمک می کند.
در جامعه امروز ما که اختلاف طبقاتی موج میزند کمک کردن به افراد نیازمند از ضروریات است زیرا اکنون خیلی از همشهریان ما شاید خانه ی برای زندگی و نانی برای خوردن نداشته باشند. همیشه کمک کردن صرف دادن پول نیست . گاهی وسیله ای که نیاز نداریدش است برای براورده کردن نیاز های فقرا و جستجوی حال بتیمان ضروری باشد. کمک به دیگران کاری پسندیده است که در ادبیات تعلیمی، دین و فرهنگ ما به آن توصیه های زیاد شده است و درباره فواید معنوی آن بسیار سخن گفته‌اند. علم نیز اثبات کرده است که کمک کردن فوایدی کاملاً محسوس و قابل‌اندازه‌گیری برای وجود ما دارد.
سخاوتمندی و یاری با دیگران واقعاَ برای سلامت قلب مفید است. طبق تحقیقات، کمک به دیگران باعث کاهش فشار خون می‌شود. اثر این کاهش به اندازه مصرف غذاهای سالم و ورزش‌کردن است. شخص ایثارگر آنچه را که خود به آن نیاز دارد، به دیگری می‌بخشد، روح پاکی پیدا می‌کند که سرچشمه استجابت دعاست و بالطبع درخواست‌های او برای گشایش روزی به هدف اجابت نزدیک می‌شود.
وقتی واژه کمک به نیازمندان و مشکل گشایی را می‌شنویم، شاید بیشتر، کمک مالی در ذهن‌مان تداعی شود، اما کمک در راه خداوند، تنها منحصر به توان مالی نیست، بلکه کمک ازطریق علم و دانش، وخیرخواهی و خلاصه هرچیزی که خداوند به انسان روزی داده و هر اندازه که در توانش باشد، باید از آن برای کمک به دیگران استفاده کند. این نکته را نباید فراموش کرد که کمک به دیگران را تا آنجا که ممکن می‌باشد خوب است که به صورت پنهانی انجام شود مگر در جایی که بیان آن باعث انگیزه دهی به دیگران شود.
نیاز انسان به غذا، مهم ترین عامل بقا و صحت آدمی به شمار می آید. از این رو، انسان مجبور است برای به دست آوردن غذا و برطرف ساختن گرسنگی بکوشد. تغذیه صحیح و متعادل، نه تنها پدیده رشد را میسر می سازد و به تندرستی و طول عمر می انجامد، بلکه با تأثیر بر روی اعصاب و روان، سبب رشد فکر و نیروی روان می گردد. گرسنگی نه تنها باعث كوتاهی عمرانسان می گردد بلكه خسارات جبران ناپذیری به آرامش و رفاه مردم وارد می سازد. این پدیده نیاز به عملیات عاجلی دارد كه تنها تهیه غذا نبوده، بلكه ریشه یابی علل گسترش گرسنگی، پایداری و تداوم آن است. آگاهی مردم درباره عوامل گرسنگی، كمبود و عدم امنیت غذایی به عنوان اولین قدم ماندگار در میان مردم می باشد. غذای سالم و حلال، هدیه ای بهشتی است که خداوند برای بندگان خود ارزانی فرموده است. مؤمنان راستین، آن را وسیله ای برای شکر گزاری و عبودیت بیشتر می دانند. هر لقمه که از آن می خورند، به یاد محرومان و گرسنگان نیز هستند.
امااشخاصي وجود داردكه به بهانه بزرگداشت، فاتحه ويا برگزاري روز چهل، بامصارف گزاف دررستورانت هاي مفشن وزيبا محافلي را برگزارمي نمايند. درآن به گونه سيالي ورقابت فقط اشخاصي دعوت مي گردندكه ۸۰ درصدآنان حداقل موترشخصي داشته ويامتمول باشند. درچنين محافل اشخاصي كه واقعاً به يك شكم نان محتاج اند هرگز فرصت اشتراك داده نمي شود. بدين ترتيب چشمان بی رمق گرسنگان دراین دور و بر، به دستان زراندوز و بدن های به زانو افتيده ی برگزار کنندگان محافل مي ماندکه چیزی حصول نمی گردد. ناله های بیدادگر فقر، همچنان دركوچه وپسكوچه هاي شهرقد بلندك مي نمايد و يا دررستورانت های بلورین شهرکابل به خاطر برگزاري محفل عروسيها، به خروارها، غذای متنوع طبخ گردیده که سوم حصۀ آن به صورت کامل صرف نمی گردد. آنهم اشخاصی ازان بهره مند می گردندکه اکثراً خود ازپرخوری شکم به زانو افکنده اند، اما گرسنگان مستحق را به آن محافل راهی نیست. اندكي توجه درين باره ، همدردی با گرسنگانی است که از ابتدایی ترین حق زندگی محروم اند و در این محرومیت، دستان نا توان شان از دامان زندگی کوتاه می شود. قدر غذا، این نعمت آغازین خلقت را بدانیم و با مصرف درست و عدم اسراف، با گرسنگان همدردی کنیم. هنگام دور ریختن غذا به این بیندیشیم که این غذا می تواند حداقل گرسنه ای را برای یک روز هم که شده از گرسنگی و مرگ نجات می دهد، از مصرف بی جای آن بپرهیزیم.
درحالي كه گوشه های شهرمادرباطلاق هولناک و ویرانگر فقر و گرسنگی فرو رفته توگویی نوحۀ از حسرت یک تکه نان ازهرکناربه گوش می رسد. دور نمای دل انگیز و زیبای شهر و آسمان خراش های غول آسا، منظره ای از پیشرفت شهرنشینی هموطنان مدرن ما را به تصویر می کشد؛ اما در پای این آپارتمانهای سر به فلک کشیده، برخی از گرسنگانی، لغزیده اندکه توان فرار از چنگ مرگ را ندارند. اندكي تعمق درين مورد؛ هوشداری برای بیداری وجدان های به خواب رفته و شکم های پوسیده و برآمده است که به خود آیند و صدها همنوع خودرا از چنگال این هیولای هولناک نجات بخشند.
