اسرائیل، چگونه به دنیا آمد؟

وزیر وقت بریتانیای کبیر (لردبالور) طی بیانیه‌ای در نوامبر سال ۱۸۱۷میلادی، حمایت خود را از فکر تشکیل یک دولت یهودی درسرزمین‌های فلسطین اعلام می‌کند و به دنبال آن در سال۱۹۲۳ میلادی، جامعه ملل قیمومیت فلسطین را به دولت انگلیس واگذار می‌نماید و ازآن تاریخ به بعد مهاجرت و جاگزینی یهودیان به فلسطین، افزایش می‌یابد.

در واقع جنگ اول جهانی که شکست و تجزیه امپراطور عثمانی را در پی داشت، سرنوشت فلسطین

را نیز دچار تحول و دگرگونی کرد.

انگلیس‌ها جای ترکان عثمانی را گرفتند که بلافاصله فعالیت رهبران اسرائیلی با پشتیبانی دولت انگلیس

در راستای دولت اسرائیل در فلسطین، به‌شدت آغاز می‌شود.

لازم به تذکر است که آخرین تشکیلات دولتی یهودیان خاور میانه درسال شصتم قبل از میلاد به دست دولت رومیان متلاشی می‌شود، یهودیان سرزمین فلسطین

را ترک گفته به کشورهای اروپایی متوطن شده و تابعیت اخذ می‌دارند.

سرزمین فلسطین امروز که اسرائیلی‌ها بخش اعظم آن را در اشغال خود دارند در سال ۶۳۶ میلادی به تصرف مسلمانان درآمده و مردمان آن همه به دین اسلام رو آوردند و از آن تاریخ به بعد به استثنای یک‌ مدت کوتاه، بقیه تا سال ۱۲۶۰ تحت قلمروحکومت اموی‌ها و عباسی‌ها قرار داشت و از سال ۱۲۶۰ الی سال۱۵۱۶ از طرف امپراطوری عثمانی تحت فرمانروائی ممالک مصر اداره می‌شد.

حکومت برتانیه با استفاده از شیوه‌های مختلف در جهت تحقق اهداف استعماری خود در تبانی با رهبران اسرائیلی توانست درسال۱۹۳۹ در آستانه‌ی جنگ جهانی دوم، یهودیان را به طور آرام چون خزنده و ملخ به تعداد چهار لک و چهل و شش هزار نفر برساند.که نسبت به ده سال قبل، سه برابر تخمین زده می‌شود.

در پایان جنگ دوم جهانی تعداد آن‌ها قریب به شش لک نفر رسید که تقریبا ۴۰فیصد کل جمعیت فلسطین را تشکیل می‌داد و از طرفی هم در فاصله دوجنگ اول و دوم جهانی تعداد یهودیانی که از اروپا به آمریکا رفته بودند، در آنجا تابعیت گرفته بودند بیشتر از تعداد یهودانی بودند که در فلسطین جمع شده بودند .

با اصرار ایالات متحده آمریکا متکی به بیانیه‌ی تاریخی ۱۹۱۷ وزارت امور خارجه دولت انگلیس در قبال منطقه خاور میانه در نوامبر ۱۹۴۷ سازمان ملل متحد به تقسیم سرزمین واحد فلسطین به دو قسمت مسلمان‌نشین و یهودی نشین رای داد.

در این طرح (❪تفرقه‌انداز و حکومت کن)❫ استعمار انگلیس

و امریکا ۵۷ فیصد خاک فلسطین را تحت قلمرو اسرائیل، ۴۳فیصد از اراضی باقی‌مانده را جزء قلمرو

مردم بومی عرب فلسطین به رسمیت شناختند.

در حالی‌که جمعیت مسلمانان نسبت به اصل منطقه به مراتب بالاتر و بیشتر بود.

در این شرایط، خاور میانه از جمله سرزمین فلسطین جزء قلمرو امپراطور انگلیس به شمار می‌رفت و تشکیلات نظامی یهودیان که در جریان جنگ جهانی دوم و بعد از آن، از حمایت همه‌جانبه انگلیس برخوردار بود، قویاً جای نیروهای انگلیسی را پُر ساخت، اما فلسطینی‌ها که تا آن‌وقت کدام تشکیلات نظامی نداشتند، جامعه‌ی عرب هم به خواب خرگوشی رفته بود، به هجوم غافل‌گیرانه‌ی اسرائیلی‌ها روبرو شدند. باوصفی‌که تعداد شان زیاد بود، بازهم مجبور شدند خانه‌های شان را ترک کنند، چون شکست خورده بودند به کشورهای عربی آواره شدند.

بالآخره حکومت اسرائیل به طور رسمی در 14می سال1948، با خروج آخرین سربازان انگلیسی از فلسطین، پا به عرصه‌ی وجود در سطح بین‌المللی گذاشت

و با این توطیه و دسیسه بریتانیای کبیر، دولت اسرائیل ایجاد گردید و جهان عرب در یک عمل انجام‌شده قرار گرفتند.

اگرچه کشورهای عربی از به رسمیت شناختن حکومت اسرائیل سرباز زدند و هنوز چند هفته‌ای نگذشته بود که جنگ بزرگی تحت عنوان جنگ (اعراب و اسرائیل) به وقوع پیوست، که نسبت ضعف مدیریت و عدم هماهنگی نظامی و اطلاع‌رسانی اسرار نظامی به جانب مقابل، منجر به شکست اعراب گردید که حتی ساحات بیشتری از مرزهای قبلی را چون بلندی های جولان، صحرای سینا در حدود ۶۰۰۰ کیلومتر ساحات را از دست دادند و صحرای سینا در بدل به رسمیت شناخته‌شدن اسرائیل، توسط مصر مسترد گردید، اما بلندی‌های جولان و قسمت‌های از سرزمین اشغالی فلسطین، هنوز در قبضه‌ی اسرائیل غاصب و رژیم خون‌خوار صهیونیست، می‌باشد.

شاه ملا دین پرور