مهاجرین و سیاست کینه توزانه پاکستان

اخراج مهاجرین افغان از پاکستان نه تنها که خلاف معیار های جهانی است بل روند اخراج روند عادی نبوده بل با آزار و اذیت مهاجرین همراه بوده است.

مبصر آژانس باختر مینگارد؛ زمانی که بخشی از مردم کشور در جنگ با اشغالگران قشون سرخ به پاکستان مهاجر شدند، به آن کشور به عنوان سرزمین انصار نگاه می شد که با دلگرمی از مهاجرین افغان استقبال شد، دید وسیع فعال و مثبت در مورد افغانان مهاجر وجود داشت، بخشی زیادی از مردم پاکستان مهاجرین افغان را مجاهدینی می گفتند که نه تنها در دفاع از کشور خود قرار گرفته اند بل سپر شده اند تا مانع رسیدن اشغالگران قشون سرخ به آب های گرم شوند یعنی شجاعانه از پاکستان هم دفاع کردند.

مگرامروز وضعیت تغییر کرده است، نظامیان پاکستانی در وجود حکومت موقت آن کشور، طرح اخراج مهاجرین افغان را ریختند و دارند آن را عملی میکنند، مردم کشور ادعای مالکیت بر سرزمین دیگران را ندارند، دیر یا زود مهاجرین افغان باید به کشور شان بر می گشتند، مگر در این جا نحوه برخورد با مهاجرین، روند اخراج و برخورد آزار دهنده پولیس و نهاد های دیگر پاکستان با مهاجرین افغان درد دهنده است که همکاری چندین ساله آن کشور با مهاجرین افغان را مکدر کرد نه تنها دل بسیاری افغانان را رنجانید بل شمار زیادی از پاکستانیان هم نحوه برخورد حکومت شان با مهاجرین افغان را کین توزانه خواندند و نسبت به آن ایراد گرفتند و از عواقب آن هشدار دادند.

حکومت موقت پاکستان در اخراج مهاجرین افغان نه تنها عجولانه برخورد کرد بل اتهام های را بر این مهاجرین وارد کرد، از دست داشتن آنان در وقایع تروریستی گرفته تا ناهنجاری های دیگری که جامعه پاکستان شاهد آن است.

همه گفته ها جز اتهام و بهتان چیز دیگری نبود که نتیجه آن مایوسی مردم کشور از پاکستان بوده می تواند.

عملکرد پاکستان در خصوص مهاجرین افغان تا اندازه اذیت کننده است که یک عضو ارشد امارت اسلامی گفته است « پاکستان به عنوان کشور میزبان مهاجرین افغان، تمامی عمل‌کردهای خوب‌اش را به دشمنی مبدل ساخته است.» او همچنان اخراج مهاجرین افغان از پاکستان را خلاف قوانین ملی و جهانی دانسته است.

اخراج افغانان مهاجر توام با ضرب الاجل،خوبی هایی را که پاکستان در طول چند دهه با افغانان کرده بود یک سره هیچ کرد وپاکستان را به گذشته زشت که در برابر افغانستان داشت برگشتاند.

روند اخراج مهاجرین افغان تنها یک دستور اخراج نبود، رویت های که عودت کنندگان بیان داشته اند تلخ و زشت است، شمار زیادی از اخراج شدگان مدعی اند که پولیس پاکستان و نهادهای دیگر آن کشور، هر ظلمی را که بلد بودند، بر مهاجرین روا داشتند.

از چور وچپاول منازل شان گرفته تا لت و کوب و زندانی کردن اعضای خانواده ها، روایت های درد دهنده است که عودت کنندگان آن را بیان کرده اند.

روند برگشت مهاجرین از هر کشوری به زادگاه شان یک امر طبیعی است که بالاخره باید انجام شود.

با به قدرت رسیدن دو باره امارت اسلامی در افغانستان و پایان چندین سال جنگ، فرصت برگشت مهاجرین بیشتر و بهتر شده بود.

امروز صلح عملاً به کشور برگشته است. امارت اسلامی در حال تحکیم نظام است که انتهای آن آرامش کلی در کشور است. امروز عملاً هیچ نیروی سیاسی خارجی یا داخلی وجود ندارد که بتواند مخل امنیت در کشور باشد، فضا از هر لحاظ برای برگشت مهاجرین مساعد است.

امارت اسلامی در نظر دارد که برگشت مهاجرین باید سنحیده و برنامه ریزی شده باشد، همراه با سهولت انجام شود، مقام های پاکستانی با اقدام عجولانه شان کوشیدند که با سیل از اخراج شدگان، امارت اسلامی را در یک تنگنا قرار دهند، مگر با انبوهی مشکلات، عودت کنندگان در کشور پذیرایی شدند و این جواب کوبنده در برابر یک توطئه است.

وقت آن است که مسئله مهاجرت، اقتصاد و تجارت و ترانزیت و همکاری های مفید دیگر در سایه منافع سیاسی دنبال نشوند، باید به عنوان منافع مشترک دیده شوند، باتاسف پاکستان به چنین یک تعریف نه رسیده است و می کوشد از اقتصاد ومهاجرت و ترانزیت استفاده ابزاری کند، مفکوره که انتهای آن به ترکستان است.