اسرائیل و غزه؛ چند سخن کوتاه

نوشته: مطیع الله تائب

-آنچه را از7 اکتبر تا امروز در غزه واسرائیل می بینیم، بخشی از “دردنامه ی فلسطین” است که صفحات نخستش با رسیدن گام های سنگین استعمار انگلیس به خاک فلسطین در 1917 عملاٌ رقم خورد. جنگ با هجوم حماس بر قرارگاه های نظامی اسرائیل وشهرک های یهودی نشین اطراف غزه آغاز نیافته، بلکه آنچه در 7 اکتبر رخ داد نتیجه بیش از یک قرن ظلم وبیعدالتی در حق مردم فلسطین است، به ویژه 17 سال محاصره ی ظالمانه ی غزه، وادامه ی شهرک سازی یهودی ها در سرزمین های باقی مانده ی فلسطینی ها در کرانه ی غربی، وادامه ی بی حرمتی های شان به مسجد اقصی ومقدسات مسلمان ها در قدس بدون هیچ اعتنایی به قطعنامه های ملل متحد و موافقتنامه ی صلح اوسلو. آنهایی که میخواهند به گونه ی رویداد امروزی فلسطین را از ریشه های تاریخی آن جدا کرده وروایتی دم بریده ای به مردم تقدیم کنند در حقیقت دارند ” روایت اسرائیل” را زمزمه میکنند.. دانسته ویا نا دانسته.

-آنگونه که مرحوم عبدالوهاب المسیری مفکر ودانشمند مشهور مصری گفته بود، بقای اسرائیل به دو عامل بنیادی وابسته است که هر دو بیرونی اند: نخست پشتیبانی بی مرز آمریکا از اسرائیل، ودوم نبود بی پایان عربها ( کشور های عربی ) در این معادله. امروز هم همان معادله صدق میکند آمریکا از بایدن گرفته تا وزیر های دفاع وخارجه اش واز کانگرس گرفته تا همه رسانه های مطرح امریکایی، همه وهمه با اسرائیل اند، ودولت های عربی هم به جز از استثنا های محدود وکمرنگ، یگانه کار شان تقبیح ” هر دو طرف کشمکش است”، بلکه برخی ها با چشم سفیدی برای اسرائیل اشک می ریزانند وروایت تل آویو را صبح وشام گردان میکنند.

-اسرائیل زخم خورده برای اعاده ی حیثیت خود این سه هفته است غزه را بمبارد میکند ودر این راستا تا حال هیچ ارزشی را که ” غرب انسان محور ” همیشه آنرا به رخ ما میکشد مراعات نکرده است. از بیش از 7هزار شهید غزه بیش از 5هزار ان کودکان وزنان اند. حجم این بربریت دارد آهسته آهسته اروپایی ها را به صدا آورده است، اما آنها هم در مقابل سرکشی اسرائیل و چشم پوشی پدر خوانده ی آمریکایی اش همیشه به آواز پست وبا کلمات حساب شده حرف زده اند. آنهایی که ( به ویژه اروپایی ها ) از روز نخست چک سفید ” حق دفاع از نفس” را برای اسرائیل امضا نمودند، حالا در حرج اند که با این همه کودک وزن فلسطینی کشته شده وزخمی چه کنند، وبربریت اسرائیل را چگونه توجیه نمایند. این جنگ هر روز نفاق ودو رویی غرب و شعار های دروغین اش را به رخ جهان میکشد، و این همه یک بام ودو هوایی بودن شان را عریان میسازد.

4-پرسشی که از همه بیشتر فعلاٌ مطرح است این است که اسرائیل چه وقت وچگونه به حمله ی زمینی خود به غزه آغاز خواهد کرد. این پرسش به همان قوت که در اسرائیل مطرح است، در دهلیز های سیاست ورسانه های امریکا وغرب هم مطرح است . وبه همان اندازه در غزه و جنوب لبنان و تهران هم مطرح است. آمریکایی ها سخن از این دارند که ارتش اسرائیل نباید عجله کند وبگذارد که با کوشش های دپلوماتیک گروگان ها آزاد شوند وچیزی از کمک های ضروری به مردم غزه برسد، وبعداٌ به حمله ی زمینی صورت گیرد. اما اسرائیلی ها به ویژه گروه های تندرو که بخشی از حکومت نتنیاهو را میسازند عجله دارند وفشار دارند که هر چه زود تر غزه را  دوباره اشغال نموده وحماس و دگر گروه های مسلح را برای همیش از بین برد. آنها شاید برای خالی نمودن غزه از ساکنانش هم برنامه های داشته باشند که گاه وناگاه از زبان برخی های شان رک وراست بیرون میشود. حماس میگوید برای مقابله با گزینه ی حمله ی زمینی اسرائیل آمادگی کامل دارد.

-اسرائیل شاید نقشه ی چگونه وارد شدن به غزه را ترسیم کرده باشد، اما آیا نقشه ی چگونه برون شدن از غزه را هم آماده کرده اند یا خیر؟ آیا آمادگی یک جنگ دراز مدت را دارد؟ در صورت داخل شدن فاکتور های دگری در جنگ، مانند شعله ور شدن رویارویی ها در کرانه ی غربی و جنگ با حزب الله لبنان، اسرائیل تا چه اندازه میتواند از عهده ی مدیریت دامنه دار شدن جنگ برآید؟ آیا امریکایی ها وغربی ها در صورت وسیع شدن  دایره ی جنگ آمادگی دارند تا در همچو معادله ای درگیر شوند؟ اگر ایرانی ها ، روسها وچینایی ها به گونه ی در این جنگ طرف واقع شدند، منطقه با چه وضعیتی روبرو خواهد شد؟ حتا اگر اسرائیل در آخر کار حماس وجهاد اسلامی وبقیه ی گروه های مسلح را از بین بردند ویا از غزه برون راندند، آیا به “حل دو دولت” تمکین خواهند کرد؟

-دراز مدت شدن جنگ در غزه، وبالا رفتن هزینه ی مردم ملکی ضربه ی سختی به کوشش های واشنگتن برای عادی سازی روابط کشور های عربی به ویژه عربستان سعودی با اسرائیل، خواهد زد. این جنگ همچنان ضربه ی سختی خواهد بود به ” حل دو دولت” که جهان روی آن تاکید دارد. این دو نکته برای سیاستگذاران واشنگتن پر هزینه خواهد بود. آمریکایی ها هر چند با همه قوت وشدت با اسرائیل ایستاده اند، اما این دو موضوع برای شان پر هزینه تمام خواهد شد، وکوشش آنها این است که اسرائیل اهداف جنگ خود را در غزه بدون اینکه جنگ به منطقه سرایت کند، با کم ترین تلفات ملکی بدست آورد، اما این خواهش آمریکا تا چه اندازه ممکن به نظر میرسد؟ پافشاری ارتش اسرائیل برای یکسره نمودن کار حماس واشغال دوباره ی غزه به هرقیمت از یکسو، وآمادگی حماس وغزه از سوی دیگر، حکایت از یک جنگ دراز مدت دارد، حالا اگر فاکتور های دیگری هم بر این معادله افزون شود، پیچیده شدن اوضاع ناگزیر خواهد شد، وکابوسی که واشنگتن از آن میخواهد بگریزد از میان آوار غزه سر بلند خواهد کرد.-نکته ی اخیر: سال 1982 اسرائیل یک عملیات گسترده ی نظامی را بر ضد جنگجویان سازمان آزادی بخش فلسطین در لبنان براه انداخت.. 88 روز بیروت را در محاصره گرفت وهر روز مانند غزه بمباران کرد. در آخر کار فلسطینی ها که در سرزمین خود نمیجنگیدند مجبور شدند از بیروت ومناطق جنوب لبنان بیرون شوند. اما آیا مقاومت فلسطینی ها از بین رفت؟ نه، بلکه چند سال بعد انتفاضه ی نخست آغاز یافت وگروه های نیرومند تر مقاومت فلسطینی وارد کار زار شدند. آمریکایی هایی که برای کمک اسرائیلی ها در لبنان آماده بودند با منفجر شدن قرارگاه شان در بیروت در اکتبر 1983 از منطقه بیرون رفتند. اسرائیلی ها شاید با قتل عام کودکان، زنان و ریختن خون بیگناهان با بمباران های هوایی شان دست آورد هایی داشته باشند، اما هرگز ملتی را که برای سرزمین شان وحق شان میجنگند شکست نخواهند داد.