معاذ
جریان‌هایی که در دو دهه در افغانستان حاکم بودند، تا توانستند خون ملت را مکیدند و جیب‌های شان را از منابع سرشار این وطن پر ساختند و در اخیر ملت مظلوم و بی‌دفاع را رها کردند و در آغوش باداران و حامیان اصلی خویش پناه بردند.
این‌ها بودند که همواره مردم را بخاطر منفعت‌های شخصی خویش به کام مرگ می‌کشانیدند.
ملت همیشه، قربانی سیاست‌های غلط و نادرست این جریان ها شده‌اند و این‌ها برای تعریف منافع شان، هر جنگ و جدالی را در افغانستان روا دیدند و برای رسیدن به‌آن، ملت را چوب سوخت قرار داده و فدای آرزوها و امیال خود ساختند.
در چهاردهه جنگ در افغانستان، صدها هزار نفر فقط به خاطر خصومت‌های شخصی این فرعونیان قربانی شدند، هزاران خانواده، مهاجر و بی‌وطن گردیدند و وطن به‌میدان رقابت و جنگ‌های نیابتی تبدیل شد و هر جاسوس، مزدور و تربیت‌شده‌گان بیگانه، برای نفوذ بیش‌تری باداران خود می‌جنگیدند و در این میان، بیش‌ترین ضربه را مردم می‌دیدند، یا کشته می‌شدند، یا مهاجر و بی‌وطن گشته، دردهای فراق وطن را فریاد می‌زدند.
امروز الحمدلله وطن از دست همه مافیاها و نیروهای نیابتی نجات داده شده است، مزدوران و غلامان به‌آغوش باداران شان پناه برده‌اند، مردم از شر و مکر آنان رها گردیده و در یک فضای امن و با ثبات زندگی می‌کنند.
اما با آن هم دیده می‌شود که همان مهره‌های سوخته، مفسد و بی‌کاره، با راه‌اندازیی تبلیغات و پروپاگندها، مردم ساده‌لوح و بی‌چاره را به جاده مرگ و تباهی سوق می دهند.
با سردادن مقاومت‌های دروغین، عده‌ای را در بعض نقاط به‌شورش وا می‌دارند و با القاب فریبنده‌ی چون قهرمان، امیر، قوماندان و فرمانده، آن‌ها را قربانی اهداف خود می‌سازند.
این‌ها هیچ‌گاهی برای حقوق ملت نجنگیده اند و هیچ‌گاهی هم نخواهند جنگید.
خود شان در به‌ترین کشورها با به‌ترین امکانات زندگی می‌کنند، اما مردم ساده لوح و ناآگاه را به‌کشتن می‌دهند.
چقدر ظالم هستند این جنایت‌کاران که هیچ رحم و ترحمی ندارند.
در روزهای پسین چندین تن از فریب‌خوردگان همین آقایان، در دره اندراب به دست نیروهای امارت اسلامی افغانستان کشته شدند و آیا کسی بود که از آن‌ها حمایت می‌کردند و یا این‌که آن‌ها فقط چوب سوخت بودند؟
با کشته شدن این افراد، فقط چند پیام فیس‌بوکی از فرانسه و تاجیکستان، ایران و پاکستان رسید و قضیه تمام
شد.
این‌ها فقط برای پول گرفتن از شبکه‌های استخباراتی خارج، مردم را به‌کشتن می‌دهند و هیچ‌گونه دل‌سوزی و دل‌رحمی با این ملت ندارند.
مردم افغانستان باید هوشیارانه عمل کنند و دیگر فریب مقاومت‌های قلابی و سیاست‌های غلط این‌ها را نخورند.
جبهه‌های دروغین بنام‌های مقاومت و فلان و فلان هیچ پایگاه مردمی ندارند و هدفی جز دنبال کردن برنامه‌های استخبارات کشورهای مستکبر نمی‌داشته باشند.
این‌ها در بیست‌سال حضور و اشغال امریکا در افغانستان، خاموش بودند،هیچ مقاومتی وجود نداشت و حتی در کنار لشکر متجاوز کفری قرار گرفتند.
اکنون که افغانستان آزاد شده است، این جبهه‌های بی‌پایگاه مردمی، به‌دستور و دیکته بیگانگان به‌دنبال ایجاد نا امنی استند.
تاریخ ازاین‌ها نفرت دارد و ازاین‌ها به‌نام نوکران و مزدوران اجنبی، یاد خواهد کرد، آزادی و امنیت خواست ملت بود که به آن دست یافته اند و از آن پاسداری می کنند.
