کم‌بود سردخانه در غزنی باغ‌داران را به مشکل روبه‌رو کرده است
شماری از باغ‌داران در غزنی، می‌گویند که کم‌بود سردخانه‌های معیاری در این ولایت، سبب شده که محصولات شان را با بهای ناچیز به فروش برسانند.
شماری از باغ‌داران در غزنی، می‌گویند که کم‌بود سردخانه‌های معیاری در این ولایت، سبب شده که محصولات شان را با بهای ناچیز به فروش برسانند.
شاه‌رضا، باغ‌دار در روستای «ده‌نهال» ولسوالی خواجه‌عمری در شمال غزنی، می‌گوید که به دلیل کم‌بود سردخانه، همه‌ساله ناچار می‌شود که محصولات باغش را به بازار عرضه نکند و آن را در باغ، به بهای ارزان‌تر بفروشد.
او می‌افزاید: «وقتی که میوه می‌رسد، در باغ می‌فروشم؛ به خاطری که امکانات جمع‌آوری را ندارم. اگر جمع‌آوری کنم، نگه‌داری نمی‌شود. ناچارم محصولات خود را با بهای ناچیز بفروشم؛ چون: سردخانه کم است و در زمین‌های شخصی مردم ساخته شده که عام‌المنفعه نیست.»
شاه‌رضا که تنها از طریق باغ‌داری نیازهای روزمره‌ی زندگی‌اش را فراهم می‌کند، می‌گوید که اگر در این ولایت سردخانه‌های معیاری ساخته شود، باغ‌داران می‌توانند محصولات شان را تا یک سال دیگر نیز نگه‌داری کنند. او، می‌افزاید که باغ‌داران در غزنی، چندین بار از ریاست زراعت، آبیاری و مالداری این ولایت، خواستار ساخت سردخانه در غزنی شده اند؛ اما به گفته‌ی شاه‌رضا، این ریاست هر بار پاسخ رد داده است. «چندین باری که ما به دولت مراجعه کردیم، می‌گویند کم‌بودی و مشکلات بودجه است و دولت امکانات برای عموم مردم به انداره‌ای که سردخانه جور کند، ندارد. خود ما هم آن قدر توان نداریم که پیسه جمع‌آوری کنیم و یک سردخانه جور کنیم.»
تاجران سبزی و میوه‌ی تازه در غزنی، می‌گویند که آن‌ها نیز به دلیل کم‌بود سردخانه متضرر میشوند. به گفته‌ی این تاجران، بیش‌تر محصولات کشاورزی، پس از برداشت برای نگه‌داری در سردخانه‌ها، به پاکستان صادر و سپس در هنگام نیاز، با بهای چند برابر دوباره به افغانستان وارد میشوند.
دوست‌محمد، تاجر در غزنی، می‌گوید: «نبود سردخانه یک مشکل خیلی بزرگ برای تاجران و هم باغ‌داران است. مثلاً سیب یا دیگر میوه‌ها را که به پاکستان روان می‌کنیم، در سردخانه‌های پاکستان نگه‌داری میشوند و دوباره به قیمت خیلی خوب به افغانستان آورده می‌شود. اصل فایده را پاکستان می‌خورد.»
هم‌چنین، خریداران در غزنی، می‌گویند که کم‌بود سردخانه‌های معیاری، سبب می‌شود تا بهای سبزی و میوه‌ی تازه در بازار ثابت نباشد. غلام‌محمد، خریدار، می‌گوید: «اگر سیب در فصلش کیلوی ۳۰ افغانی باشد، در زمان دیگر شاید تا ۶۰ افغانی برسد؛ چون: سردخانه نیست که میوه‌ها نگه‌داری شود و به همین خاطر، قیمتش ثابت نیست و خیلی بالا می‌رود.»
عبدالکریم یاری، کارشناس امور کشاورزی، نبود سردخانه‌های معیاری در غزنی را یک چالش بزرگ سرراه باغ‌داران و تاجران می‌داند. او، از حکومت و مؤسسه‌های کمک‌کننده می‌خواهد تا به این مشکل رسیدگی کنند. آقای یاری، می‌گوید: «سردخانه‌ها در مجموع در بلندبردن اقتصاد یک کشور نقش مهم دارد. نه تنها برای میوه‌ی تازه؛ بل برای فرسوده‌نشدن میوه‌ی خشک هم مهم است.»
با این حال، زکریا هوتک، مدیر عمومی باغ‌داری ریاست زراعت، آبیاری و مالداری غزنی، به سلام‌وطندار می‌گوید که پیشنهاد ساخت سردخانه در این ولایت، به مسئولان پیشنهاد ارائه شده و اکنون، منتظر پذیرش و دستور برای آغاز کار آن اند.
او می‌افزاید: «ریاست زراعت، پروپوزل اعمار یک سردخانه‌ی معیاری را به وزارت زراعت، مقام ولایت، رییسان و مسئولان حکومتی پیش‌کش کرده تا یک سردخانه‌ی معیاری برای نگه‌داری سبزی و میوه‌ها احداث شود. امیدواریم که حکومت در سال آینده یک سردخانه معیاری به خاطر ذخیره و بسته‌بندی محصولات، برای دهقانان اعمار کند.»
نبود سردخانه‌های بزرگ و معیاری در افغانستان، از دیرباز به این سو، سبب شده که کشاورزان و تاجران، میوه‌ها و دیگر فرآورده‌های کشاورزی را به بهای ارزان به بیرون صادر و سپس، همان کالاها را با بهای گزاف وارد کنند.
