تلاش سازمان ملل برای برقراری پل ارتباط میان افغانستان وجهان
مارکس پوتزل، معاون نماینده خاص سرمنشی سازمان ملل متحد در افغانستان، میگوید که دفتر این سازمان در کابل تلاش دارد که بین افغانستان و جهان پلهای ارتباطی بسازد. پوتزل همچنان گفته است، محدودیتهایی که مانع مشارکت زنان در اجتماع میشوند باید هرچه زودتر برداشته شوند.
مارکس پوتزل، معاون نماینده خاص سرمنشی سازمان ملل متحد در افغانستان، میگوید که دفتر این سازمان در کابل تلاش دارد که بین افغانستان و جهان پلهای ارتباطی بسازد. پوتزل همچنان گفته است، محدودیتهایی که مانع مشارکت زنان در اجتماع میشوند باید هرچه زودتر برداشته شوند.
مارک پوتزل، معاون دفتر نمایندگی سازمان ملل متحد در افغانستان(یوناما) در اظهارات جدید خود گفته است که این سازمان تلاش دارد میان افغانستان و جهان پلهای ارتباطی برقرار سازد.
این مقام ارشد سازمان ملل متحد، همچنان از ادامه محدودیتها بر زنان و دختران افغان ابراز نگرانی کرده و خواهان رفع فوری این محدودیتها شده است.
اما پرسش اینجاست که آیا نمایندگی سازمان ملل متحد درکابل میتواند منحیث پل ارتباطی میان امارت اسلامی و جهان عمل کند یاخیر؟ آیا این سازمان تاکنون در قضایای افغانستان نقش فعال داشته است یاخیر؟
در پاسخ به این سوالات، بلال کریمی معاون سخنگوی امارت اسلامی چنین میگوید:”بلی، یوناما میتواند که میان امارت اسلامی و جامعه جهانی ارتباط خوب را ایجاد کند. اما امارت اسلامی امورات داخلی افغانستان را براساس منافع علیای کشور و ارزشهای اسلامی تنظیم میکند. ما از تلاشهای یوناما برای برقراری روابط بین افغانستان و جهان استقبال میکنیم.”
از سویی هم احمدعلی جعفری، مبصر سیاسی درمورد این گونه نظر دارد:”با توجه به وضع محدویتهای کاری زنان در دفاتر سازمان ملل متحد، یوناما توانسته است نقش مهمی را در مدیریت و هماهنگ ساختن کمکهای بشری برای مردم افغانستان ایفا کند. بناءًاین سازمان تا حد زیادی تلاش نموده تا بهگونهی میان افغانستان و جهان ارتباط برقرار سازد.”
اما محمد هاشم قیام، مبصر دیگر سیاسی در این مورد دید متفاوتی دارد.
او میگوید درست است که کمکهای جامعه جهانی ازسوی یوناما بهگونۀ بهتر آن سازماندهی ومدیریت شده، اما بعضی از فعالیتهای سیاسی این سازمان در افغانستان مؤثریتی نداشته است.
“یوناما در رفع محدودیتهای تحصیلی و کاری زنان و قناعت دادن مقامهای امارت اسلامی موفق نبوده است.”
گفتنی است که مبصرین سیاسی محدودیتهای وضع شده بر تعلیم ، تحصیل وکارزنان را از اساسیترین موانع تعامل و ارتباط سیاسی بین افغانستان جهان میخوانند.