افغانستان دارای خاک، اقلیم، آب و هوایی است که انسان‌ها را شجاع و غیرتمند به بار می‌آورد و هر شهروندش فطرتاً با دشمن می‌ستیزد و متجاوز را تا به سرحد تسلیمی می‌دواند و رها نمی‌کند.
غرورهای عجیب و غریبی در این خاک شکستند و هیولاهای شگفت‌انگیزی در این مرزوبوم بعد از مدتی مستی و شاخ‌زدن‌ها، از پا درافتادند و در باطله‌دانی تاریخ انداخته شدند.
انگلیس‌ها که در جغرافیای حکمروایی شان، آفتاب غروب نمی‌کرد، در افغانستان ستاره‌ی بخت شان غروب کرد و با سرافکنده گی، پیکر پاره پاره و دماغ خونچگان میدان را ترک گفتند.
روس‌ها نیز که با اندیشه‌ی لیننی و قساوت استالینی در این سرزمین قدم نهادند و با تانگ، توپ، طیاره و اسلحه‌ی مدرن برای سرکوبی این ملت قهرمان کوشیدند، اما دیری نگذشت که در چاله‌‌ی نبرد خونین گیر ماندند و در دام جهادگران طاغوت‌شکن افتادند و عاقبت الامر با تحمل تلفات سنگین و ضربات کمرشکن، این خاک و خطه را ترک کردند.
آنان با این شکست تلخ، نه‌تنها که خود آسیب فراوان دیدند، بلکه جماهیر شوروی نیز ازهم پاشید و کشورهای آسیای میانه، تا حدی آزادی خود را به دست آورند.
بعدازآن امریکا و ناتو که طبل سوپرطاقت جهان را می‌کوبیدند، با کمال غرور و با خواب‌های سبز در افغانستان حمله‌ی نظامی کردند، با کروزهای قاره‌‌پیما و بنیان‌برانداز، موشک‌های رهبری‌شده، طیاره‌های مدرن و تانگ‌های بلندپا و فولادین به اشغال افغانستان پرداختند و با شعارهای سرخ و سبز مدت بیست سال به جرم و جنایت دست یازیدند و حتی با استعمال مادر بم‌ها، ملت ما را تهدیصد به مرگ و تسلیمی کردند.
اما این ملت خداجو و فولادین، این هیولای جهانی را نیز شکست دادند و پلنگ تیزدندان ظلم و ناروایی‌اش را با ساطور جهاد و شجاعت ریزه ریزه کردند و در زباله‌دانی تاریخ افکندند.
خداوند کریم برای ملت افغانستان، در کنار دیگر نعمت‌ها، نعمت غیرت و شجاعت را ارزانی نموده است و این ملت در مقابل هیچ‌زورگو و مستکبری، سر فرود نمی‌آورند و غیرت افغانی و آموزهای اسلامی شان اجازه نمیدهد که به پای زورگویان سر خم کنند و میدان را به نفع دشمنان رها نمایند.
از همین رو، این ملت قهرمان در هرمیدان اگر تمام هست‌وبود خود را از دست داده اند، بازهم سر به پای دشمن خم نکرده، تاریخ، آزادی و استقلال را به نفع خود رقم زده اند.
بنابراین سنّت، باید هیچ‌کشور و ملتی به داشته‌های مادی، اسلحه‌ی پیشرفته و وسایل مدرن خود ننازند و اگر با مردم افغانستان درافتادند، بدون شک بر می‌افتند و میدان را می‌بازند.
متأسفانه، ما دراین روزها شاهدِ قدبلندک و تهدیدات برخی از کشورهایی استیم که پوقانه‌وار از باد کبر و غرور پُر استند و نااندیشانه بر افغانستان می‌تازند و فکر می‌کنند که با یک حمله، افغانستان را می‌بلعند.
اما نمی‌دانند، افغانستان، لقمهی خارداری است که گلوی ابرقدرت‌های متجاوز را پاره کرده است و این ملت قهرمان با نعره های تکبیر و مشت‌های آهنین، مغزهای سوپرطاقت‌های جهان را متلاشی نموده اند.
انگلیس، روس و امریکا که از اثر ضربات مرگبار مجاهدین این سرزمین، اعصاب خود را از دست داده اند، هنوز مغزهای شان، به‌جا نیامده و هریک در میزهای گرد سیاسی و نظامی، یاوه‌گویی می‌کنند و با ارتعاش و لرزه، نام افغانستان را به زبان می‌آورند.
پس کشورهایی که خیال خام تجاوز را بر سر می‌پرورانند، باید از همین حالا فکر فردای خود را بکنند که در آینده، اشک ندامت و پنجه‌های حسرت بر سر و رو زدن، چاره‌ساز شان نخواهد بود.
حامد تاتار
