دانش و تلاش؛ دوعامل عمدهی آبادی کشور
دیروز ملت قهرمان افغانستان به خاطر به دست آوردن گوهر آزادی و استقلال، جهاد و مبارزهی نفسگیر کردند و امروز باید برای آبادی وطن، آستین برزنند و این کشوری که با خون هزاران شهید گلگونکفن و مجاهد پاکباز آزاد شده است را، آباد سازند.
دیروز ملت قهرمان افغانستان به خاطر به دست آوردن گوهر آزادی و استقلال، جهاد و مبارزهی نفسگیر کردند و امروز باید برای آبادی وطن، آستین برزنند و این کشوری که با خون هزاران شهید گلگونکفن و مجاهد پاکباز آزاد شده است را، آباد سازند.
دیروز که نیروهای چهل کشور متجاوز در این سرزمین هجوم آورده بودند، بر مرد و زن کشور جهاد مسلحانه فرض عین بود و آزادی میهن از چنگال کثیف اشغالگران نیز فریضه ای بود، ادا میشد که خوشبختانه شد.
اما امروز آبادی کشور نیز ضروری است و بر مرد و زن کشور لازم است که در جهاد سازندگی سهم بگیرند و این سرزمین بربادرفته را آباد، شکوفا و شکوهمند سازند.
پدران و نیاکان ما در درازنای تاریخ و خصوصا در قرنهای پسین توانستند که؛ انگلیس، روس، امریکا و ناتو را شکست بدهند و دماغ متکبرانهی هر متجاوز را در خاک ذلت و زبونی بمالند.
حالا بر نسل امروز نیز لازم است که ازاین دستاوردهای بزرگ تاریخی، حفاظت و پاسداری درست نمایند و برای آبادی کشور تلاش شبانه روزی به خرج دهند.
بدون شک، یگانه راهی که کشور را به شاهراه آبادی وصل میکند؛ دانش و تلاش مردم این سرزمین است.
اگر ملت؛ دانش، تلاش و ابتکار داشته باشند، امر طبیعی و حتمیست که مملکت آباد میشود و ملک و ملت به قلههای سعادت و نیکبختی میرسند.
اگر ملت از کاروان علم و دانش عقب بمانند و تلاش و کوششی هم برای آبادی کشور وجود نداشته باشد، آشکار است که کشور از همه سعادتها محروم میماند و یک ملت فقیر و باردوش جامعهی جهانی و کشورها برای همیشه خواهند بود.
تاریخ، گواهی میدهد؛ کشورهایی که جنگهای سختوطاقتفرسا و حتی جنگهای خونین جهانی را تجربه و سپری کردند، بازهم با همت بلند، حکمت، دانش و تلاش مردم و ملت خود به بزرگراه آبادی رسیدند و امروز در جهان، طبل قدرتِ اقتصادی، سیاسی و نظامی میزنند.
ما نیز میتوانیم بااستفاده ازاین ابزارها و الگوگیری ازآن کشورها، ملک خود را آباد سازیم و با اسلحهی علم، دانش و حکمت و همچنان همت و تلاش خود میتوانیم راه های پیشرفت و ترقی را بپیماییم و به قلههای رفیعِ رفاه و آسایش مشرّف شویم.
این همه بستگی به همت ما افغانها دارد و همت، بصیرت، تدبیر و تصمیم ما میتوانند ما را از حضیض فقر و بیچارگی بلند کنند و علم و دانش ما، میتواند سبب نجات از چنگال بدبختی و عقبماندگی شود.
پس، بر هرفرد ملت ما لازم است که برای رشد اقتصاد و بالندگی تمام شئون و شعبات امور کشور تلاش ورزند و به هر قیمتیکه تمام شود، باید این ملک را به کاروان آبادی و شکوفایی وصل کنیم، آیندهی بهتری را برای وطن و سرزمین خویش رقم بزنیم و این ملک و ملت را از منجلابِ فلاکت، بدبختی و بیچارگی نجات بدهیم