جامعه جهانی باید به فکر کمک های راهبردی به مردم افغانستان باشد

کمک های جهانی به افغانستان باید زیر بنایی باشد تا در کوتاه مدت و دراز مدت اثر داشته باشد.

نشست همآهنگی میان امارت اسلامی افغانستان و نهاد های مربوط به سازمان ملل در کابل برگزار شد که هدف آن تطبیق استراتیژی ‹کمک های بشری› آن سازمان است.

این در حالی است که افغانستان در سال های اخیر بیشتر دچار مشکلات اقتصادی گردیده و نیاز است که جامعه جهانی دور از تحولات سیاسی این کشور را کمک کند.

در طول دو سال که از استقرار دو باره امارت اسلامی می‌گذرد حجم کمک های جهانی به افغانستان به شدت کاهش یافته است و دلایل آن توجه بیشتر جامعه جهانی به تحولات اوکراین و نقاط داغ دیگر جهان است، در کنار آن کشور های کمک کننده به جای ارائه کمک ها بیشتر به نقد عملکرد امارت اسلامی در افغانستان پرداخته اند و با دید و تعبیر که خود از این نظام دارند، چگونگی کمک ها به افغانستان را تعریف می‌کنند حتی آن را با شروط همراه ساخته اند.

از طرف دیگر کمک های جامعه جهانی در طول دو سال گذشته به افغانستان در یک محدوده بوده است یعنی با تعبیر عوام، کمک ها بخور و نمیر بوده است و نتوانسته است دردی را دوا کند.

امارت اسلامی افغانستان برای فایق شدن بر مشکلات اقتصادی در کشور برنامه و دیدگاه خود را دارد، و با تدابیر متنوع توانسته است که از بار مشکلات بکاهد، یکی از این راهکار ها تمرکز بر منابع عایداتی است که توانسته است باعث اشتغال یابی در کشور شود، با اینهم مشکلات باقی است زیرا جامعه جهانی در تمویل واجرای برنامه های اقتصادی کمک شاید و باید با نظام موجود در کشور نکرده است، منجمد ماندن دارایی افغانستان وتحریم های دیگر، مانع اصلی در تحقق برنامه های اقتصادی و راهبردی امارت اسلامی است، اگر دارایی های ملی افغانستان از انجماد خارج شود و تحریم ظالمانه دیگر بر این کشور رفع شود، یقیناً نظام موجود خواهد توانست که دیگر افغانستان نيازمند به کمک جامعه جهانی نباشد، حداقل نیازمندی های اولی را در کشور برآورده خواهد کرد.

حرف دیگر این است که کمک جامعه جهانی به افغانستان مقطعی و در یک سطح معین و محدود است، در حالی که افغانستان نیاز به برنامه های زیر بنایی دارد که در آن اشتغال زایی حرف اول است و احیاء اقتصاد افغانستان بعنوان یک راهبرد مدنظر باشد، قرار دادن یک بوجی آرد و یا یک بوتل پنج کیلویی روغن با مقداری لوبیا و نمک، کمک نیست تنها راه برای زنده ماندن است، در عین حال این‌گونه برخورد و یا این‌گونه کمک‌ها می‌تواند یک جیره بندی باشد که از دید مردم افغانستان برای توانمندی اقتصادی آنان راهکار بوده نمی‌تواند.

روی همین دلایل است که سرپرست وزارت امور خارجه امارت اسلامی در نشست اخیر در آن وزارت تأکید کرد و گفت: «امارت اسلامی می‌خواهد کمک‌ های آینده به افغانستان طوری مدیریت شود که مفاد دوامدار آن به مردم برسد»

هدف از مفاد دوامدار تطبیق برنامه‌های اشتغال‎زایی در کشوراست، امارت اسلامی توان راه اندازی و مدیریت این نوع برنامه ها را دارد تنها به کمک اندکی از جامعه جهانی نیاز است تا این‌گونه برنامه، راه تطبیق را در پیش گیرد، این نوع کمک، ختم انجماد دارایی های افغانستان و برطرف نمودن تحریم ها در برابر امارت اسلامی است، و بعد هم ایجاد برنامه های زیر بنایی که مردم را در دراز مدت برای رسیدن به خود کفایی اقتصادی کمک می‌کند، جامعه جهانی باید در قبال افغانستان دور از سلیقه های سیاسی فکر کند و به فکر کمک های راهبردی به مردم افغانستان باشد.                        باختر