کوتاه نگرشی برچیستی شعر وجایگاه آن

شاداب

هرآواز ،حرکت واشاره ا یکه میتواند وسیله افهام و تفهیم به طرف مقابل گردد به نحوی زبان گفته میشود چه تصویری باشد چه شنیداری و…

درنهایت امر انسانها با زبانی که وسیله افهام وتفهیم است میتوانند حلال مشکل کنند در این میان پدیده دومی تحت عنوان شعر به غرض رساندن هدف ویا منظور به دیگران جا گیر شده ومقبول خاطر همگانی در میان بشریت از گڌشته های دور به اینسو ویا هم از آغاز زندگی بشر عرض وجود نموده است فشرده در این نبشته روی چگونگی ، چیستی و ویڗه گی های شعر بازبان گفتاری بحث مینماییم همانطوریکه در ادوار مختلف تاریخ بشریت ادبا ، نویسنده گان وشعرا به منظور وضاحت در باره جایگاه شعر خواستند تعاریف گونه گون به اساس دیدگاه وسلیقه خویش در باره شعر مطرح نمودند این سلسله و روند به نحوی ادامه داشته اما تا اکنون تعریفی که برای همه قابل قبول بوده باشد وجود ندارد این میرساند که جایگاه شعر آنقدر بلند ورساست که تا اکنون بشر در زندگی خویش به موفقیت های دور از تصور دست یازیده اما نتوانسته اند برای شعر تعریف کلی که مورد  قبو ل همگان قرار گیرد ارایه نمایند.

عده ای را باور بر این است که شعر وسیله انعکاس زیبایی ها وخوشگزرانی است که هرگز چنین نیست شعر با زبان ملیح وشیرین عاطفی وهنر مندانه در عرصه های مختلف زندگی اجتماعی وسوق وسو دهی انسانها وجوامع در مقابل طامات وپلشتی ها ادای دین و مسولیت مینماید .

نکته دیگری که از ویژگی های شعر است مراعات نمودن ایجاز وتشبیهات باکلمات وواژه های دلپزیر هدف ومقصد را مطرحه نمودن است که خواننده ویا طرف مقابل را به سوی خود میکشاند.

پس میتوان گفت شعر پدیده پزیرفته شده وجدا ناپزیر باانسان است که میتواند از راه کوتاه در سوق وسو دهی جامعه وزندگی بشر نقش برازنده خود را داشته و دارا باشد.

از این رو است که شعر برازنده گی خود را عالمانه در محدوده اجتماع داشته است.

آثار باز مانده از بزرگان ادب وشاعران متقدم مصداق مدعای ماست هر برگی از آثار شعرای بزرگ را ؛چون:حافظ رح ،حضرت مولانای بلخی ،سعدی علیه رحمه وحضرت ابوالمعانی ودیگران را باتعمق رونمایی نماییم همه وهمه روی اخلاق، ادب وهمدیگر پزیری که برگرفته شده از احکام وهدایات الهی است بحث گردیده، همچنان در نبشته ها واشعار بزرگان روی توحید وحقانیت الهی سخن های نغز وناب باحلاوت در زبان شعر شکل گرفته است .

در کل شاعران وبزرگان ادب بازبان ملیح جامعه را به یکتا پرستی الله ج ودوری از اعمال زشت وشنیع که سبب ناهنجاری ها ونابرابری ها می شود، دعوت وتشویق نموده با زبان شیرین وخوش رویی توانسته اند درب خانه ها وجوامع را بر روی خویش باز نگهدارند که این یک واقعیت انکار ناپزیر است در هرگوشه وکنار در هربیشه وخانه ایکه انسان ها زندگی میکنند دیباچه ای از بزرگان ومتقدمین شعر ره کشیده ودوشادوش باانسانها زندگی میکنند.