سران گروه جی-۷ بدانند که اتهام بستن کاری را به جایی نمی‌رساند

تحلیل سیاسی

سران گروه هفت نشست سالانه شان را در شهر هیروشیما جاپان جایی‌که اولین بمب اتومی امریکا را در سینه جا داد با صدور بیانیه یی  پایان دادند.

این نشست بیشتر از تحولات اروپای شرقی‹ جنگ روسیه واوکراین› متأثر بود، با آنهم سران گروه جی -۷ روی پاره‌یی از مسایل دیگر جهانی به خصوص آن مسایل که بیشتر نیات ومنافع امریکا را پوشش داده است بحث کردند ودر اخیر همچون نشست های گذشته، بیانیه یی صادر کردند.

در بندهای از این  بیانیه در باره  افغانستان هم گفته هایی وجود دارد که با اتهام ها،توصیه ها وسفارش هایی به آدرس امارت اسلامی در افغانستان  به همراه است که بیشتر بی اساس و تکراری اند.

رهبران این هفت کشور جهان در بیانیه پایانی اجلاس شان، به تعبیر خود شان وضعیت افغانستان را از لحاظ انسانی و اقتصادی وخیم خوانده اند، از ادامه حضور گروه های هراس افگن در افغانستان اظهار نگرانی کرده اند و از امارت اسلامی خواسته اند به تعهدات خود در زمینه مبارزه با تروریزم پابند باشد و اطمینان دهند  که خاک افغانستان برای تهدید یا حمله در برابر کشور  دیگری به کار نمیرود، گروه های تروریستی در افغانستان تأمین مالی نمیشوند، اقدامات تروریستی در این کشور صورت نمیگیرد وبه گروه های تروریستی  پناه و آموزش داده نمیشود.

رهبران هفت کشور بزرگ صنعتی همچنان  خواستار حکومت فراگیر در افغانستان شده و از حکومت سرپرست خواستاربهبود حقوق بشری شدند و تأکید داشته اند که  امارت اسلامی باید به ایجاد حکومت فراگیر تمکین کند و برای مشارکت همه افغانان در قدرت، گفتگوی ملی برگزار نماید.

همچنان از امارت اسلامی خواسته شده است که به قطعنامه ۲۶۸۱ سال ۲۰۲۳ میلادی و منشور سازمان ملل متحد از جمله ماده هشت آن احترام گذاشته و از فعالیت‌های بدون محدودیت سازمان ملل در افغانستان اطمینان حاصل کنند.

اگر متن ومحتوای این بیانیه موشگافی شود، حرف تازه‌یی در  آن دیده نمیشود، به جز از تکرار اتهام های بی مورد و بی اساس، فرضیه‌سازی ها، شایعه پراگنی وانحراف  اذهان عامه از مسایل اساسی به مسایل حاشیه یی، چیزی دیگری در آن سراغ شده نمی تواند در حالی که امارت اسلامی قبلاً در باره‌ی هر اتهامی وضاحت داده است.

سران این گروه به زعم و تعبیر خودشان وضعیت انسانی در افغانستان را نگران کننده خوانده اند، این در حالیست، امنیتی که امروز در افغانستان  وجود دارد وضعیت زندگی در افغانستان بهتر از هر زمان دیگر است ومصونیت فردی وگروهی وجود دارد ومردم در سایه قانون زندگی خود را سپری میکنند و اگر حرف از وخیم شدن وضعیت اقتصادی مردم است، این مشکل زاده‌ی راهکار دشمنانه شماری معینی از کشور ها است که دارایی های ملی افغانستان را منجمد کرده اند، کمک های بشری را رنگ وبوی سیاسی داده اند، نهاد های جهانی را وا داشته اند که پروژه های عمرانی در افغانستان را متوقف کنند تا مردم در تنگنای اقتصادی قرار گیرند و به این ترتیب امارت اسلامی نزد مردم وزن ببازد واعتبار خود را از دست دهد، در حالی که امارت اسلامی با راهکار شایسته اقتصادی قادر به مهار این توطیه شده است ونظام موجود توانسته است به سوی خود کفایی اقتصادی پیش رود .

حرف دیگر در نشست پایانی اجلاس گروه ۷  ، ادامه حضور گروه های هراس افگن در افغانستان است، حرف وادعایی که اساس وبنیاد ندارد و در بیانیه سران گروه۷ هیچ سند و مدرکی هم ارائه نشده است، تنها برای توجیه حضور امریکا در منطقه و بسترسازی برای فعالیت های بعدی این کشورها،  اتهامی مبنی بر موجودیت گروه های هراس افگن در افغانستان تکرار شده است که مایه واساس ندارد.

مورد دیگر در بیانیه سران این گروه، بحث  خطر  وتهدید از خاک افغانستان علیه کشور های دیگر است که این گفته ها نیز اتهامی بیش نیست و برای اثبات آن هیچ دلیل ومدرکی پیش نشده است،  امارت اسلامی بار ها اعلام داشته است که این نظام مسئولیت های خود را در قبال همسایه ها، کشور های منطقه وفرا منطقه میداند، نیاز ندارد که دیگران در این خصوص توصیه کنند و راه، را نشان دهند، هیچ گروه هراس افگن در افغانستان حضور ندارد وهیچ گروهی از افغانستان تامین مالی نمیشود و آموزش نمی بیند، اگر سران گروه ۷ و یا کدام کشور دیگر در این خصوص حرفی دارند مستند ومدلل مطرح کنند، فرضیه سازی واتکا به اطلاعات ناقص نمی تواند حرف زبینده به رهبران کشور هایی باشد که شهرت بلندی در جهان دارند.

تأکید دیگر رهبران گروه۷  ایجاد حکومت فراگیر در افغانستان است، نمی دانیم تعریف این آقایان از حکومت فراگیر در افغانستان چیست؟ اگر هدف جابجایی مهره های سوخته  ونمایندگان سفارت خانه‌ها در بدنه نظام باشد، این دیگر در نظام کنونی افغانستان جا ندارد.

سران گروه جی ۷  همچنان بر تطبیق قطعنامه ۲۶۸۱ سال ۲۰۲۳ سازمان ملل تأکید داشته اند که ادامه کار سازمان ملل در افغانستان را بدون محدودیت مطالبه میکند.

امارت اسلامی همیشه از کار  نهاد های بین المللی با توجه به رعایت مسایل شرعی وفرهنگ افغانی حمایت میکند وهیچگونه محدویت را در این خصوص وضع نکرده است.

خواست مردم افغانستان از  سران گروه جی ۷ این است که حرکت دیکته گونه نداشته باشند، واقعیت ها را در افغانستان دنبال کنند ومطابق به آن راهکار تعین کنند، حرف بزنند وتصمیم بگیرند، اتهام بندی ها وفرضیه سازی ها کاری را به جایی نمی‌رساند که باید از  آن دوری کرد.

حرف دیگری که میتواند مایه ی شرمساری برای کشور خاص باشد این است که نشست اخیر گروه ۷ در شهر هیروشیما برگزار شد، این شهر یکی از دوشهر های جاپان است که در سال ۱۹۴۵ با بمب های  اتومی بر آنها حمله شد و در آن ۲۲۰ هزار تن جان باختند، هیروشیما یک سند زنده از  یک جنایت زننده است که بشر هرگز آن را فراموش نمیکند، آنانی که عامل این جنایت بودند باید اعتراف به  شرمساری شان کنند ودیگر در پی  تعرض به انسان های دیگر  دور از جغرافیای شان نباشند.