۵ روش برای افزایش اعتماد به نفس کودکان

۱-  علاقه خود را به فرزندتان ابراز کنید.

یکی از نیازهای اساسی همه کودکان، نیاز به توجه ومحبت است. اهمیت این نیاز برای آنان شبیه نیاز به غذا و آب است. همان طور که کودک در صورت نداشتن تغذیه مناسب دچار مشکل می شود، عدم توجه و محبت نیز می تواند اثرات منفی جدی بر کودک وارد سازد. تا حدی که برخی از کودکانی که مورد بی توجهی قرار می گیرند، رشد جسمی و ذهنی آنان متوقف شده و حتی می میرند.

ابراز عشق و محبت، یکی از مهمترین عوامل شکل دهنده اعتماد به نفس درکودکان است. قطعاً شما فرزندتان را دوست دارید و حاضرید به خاطر او هر کاری انجام دهید. اما مهم آن است که فرزندتان متوجه عشق وعلاقه شما به خودش بشود.

به فرزندتان بگویید که او را خیلی دوست دارید و از این که پدر یا مادر او هستید، چقدر خوشحالید.

گاهی در طول روز با رفتارهایی مثل بغل کردن، بوسیدن، نوازش کردن و … علاقه خود را به او نشان دهید (البته برخی از کودکان از تماس بدنی خوششان نمی آید که در این صورت، از این روش استفاده نکنید).

شب ها به او شب بخیر بگویید و او را ببوسید.

گاهی برای فرزندتان کارت پستال یا هدیه های کوچک پست کنید و یا آن را در جایی که به آن برخورد خواهد کرد (مثلاً روی تختش) قرار دهید.

گاهی بدون اطلاع فرزندتان و بدون مناسبت برای او هدیه بخرید و به او بگویید به این دلیل برایش هدیه خریده اید که او را خیلی دوست دارید.

زمانی که در خانه نیستید، مثل زمان هایی که سر کار هستید و یا به مسافرت رفته اید، به فرزندتان زنگ بزنید و با او گفتگو کنید.

درباره اتفاقات مدرسه و این که چطور روزش را گذرانده است، با او صحبت کنید. در حین تعریف کردن او، بدون هیچ گونه قضاوتی فقط گوش دهید. می توانید این کار را در زمان صرف غذا انجام دهید.

لیست از کارهای مورد علاقه فرزندتان تهیه کنید (مثل پارک رفتن، رفتن به سینما، دوچرخه سواری ، بازی کامپیوتری و …) و برنامه ای تنظیم کنید که هفته ای یک بار، یکی از این کارها را با یکدیگر انجام دهید.

قبل از تولد فرزند

برخی از والدین فکر می کنند که محبت و توجه به کودک یعنی  اجازه دهیم او هر کاری را که دوست دارد انجام دهد. ولی اگر به فرزندتان چنین اجازه ای بدهید، او لوس خواهد شد.

توجه داشته باشید که محبت کردن به کودک با اعمال قانون و تنبیه تفاوت دارد. شما می توانید فرزند خود را دوست داشته باشید. اما از شیوه های تربیتی مثل تشویق و تنبیه نیز استفاده کنید. مهم آن است که هیچ گاه از حربه محبت برای تنبیه کودک خود استفاده نکنید. یعنی هیچ وقت به او نگویید اگر فلان کار را انجام دادی، دیگر دوستت ندارم یا اگر آن کار را انجام دادی دوستت دارم. اما می توانید به او بگویید اگر اسباب بازی ات را شکستی، اجازه نداری کارتون ببینی. به عبارت دیگر در تنبیه صحیح، شما به فرزند خود می گویید که من از کاری که انجام دادی ناراحت هستم، اما خودت را همیشه دوست خواهم داشت. این موضوع در کتاب ۲۷ روش صحیح تنبیه کودکان، به شکل کاملتری توضیح داده شده است.

مشاوره با روانشناس کودک

۲- فرزندتان را بدون قید و شرط دوست داشته باشید.

همه کودکان نیاز به محبت و جلب توجه دارند. نیاز به توجه و محبت برای کودکان مثل نیاز به غذا است. اگر شما گرسنه باشید و  به جز یک نان بیات، برای خوردن، چیزی نداشته باشید، همان نان بیات را خواهید خورد و حتی برای شما بسیار خوشمزه خواهد بود. والدین نیز اگر به کودک توجه و محبت نکنند و فقط با او بدرفتاری نمایند، او بدرفتاری را به بی توجهی ترجیح می دهد. بنابراین فراموش نکنید که فرزند شما نیاز به توجه و محبت شما دارد.

متاسفانه برخی از والدین از این نیاز کودک به عنوان روشی برای کنترل رفتار او استفاده می کنند. به این معنی که  چون می دانند فرزندشان به محبت آنها نیاز دارد، بنابراین هر وقت که فرزندشان مطابق میل آنها رفتار کند، او را دوست داشته و به او محبت می کنند و چون کودک نیاز شدیدی به محبت دارد، حاضر است هرکاری که پدر و مادرش از او می خواهند انجام دهد تا محبت آنها را به دست آورد. درست است که با انجام این کار والدین می توانند رفتار فرزندشان را کنترل کنند، اما آثار منفی جدی در اعتماد به نفس کودک و احساس امنیت وی ایجاد می کنند. این کودکان در بزرگسالی به دنبال تایید دیگران هستند و علایق خود را کنار می گذارند و هویت متزلزلی خواهند داشت.

با توجه توضیحات فوق، سه دسته والدین وجود دارند.

الف- والدینی که به فرزند خود توجه نمی کنند و یا فقط به او توجه منفی(مثل کتک زدن) نشان می دهند. این گونه والدین طوری رفتار می کنند که انگار فرزند آنها وجود ندارد و حتی موجود اضافی است. تحقیقات نشان داده است که ممکن است فرزندان چنین والدینی در بزرگسالی خودآزار یا دیگر آزار شوند.

ب- والدینی که به کودک خود توجه مشروط می کنند. یعنی وقتی کودک طبق خواسته آنها عمل کرد، او را دوست دارند یا به او محبت می کنند. تحقیقات نشان داده است فرزندان چنین والدینی در بزرگسالی به دنبال تایید دیگران هستند و از اعتماد به نفس پایینی برخوردار می باشند.

ادامه دارد