سیاسی

جزایر قدرت به منافع کشور نبودند

طی دو دهه اخیر بحران سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در کشور به اوج خود رسیده بود، بی ثباتی و جزایر قدرت دخیل در نظام گماشته شده و حاکم در کشور روز تا روز در پی منافع گروهی تنظیمی و سمتی خویش بودند. در تداوم کشمکش ها، بارگران این خود کامگی ها را ملت بدوش می کشید.

استوار
طی دو دهه اخیر بحران سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در کشور به اوج خود رسیده بود، بی ثباتی و جزایر قدرت دخیل در نظام گماشته شده و حاکم در کشور روز تا روز در پی منافع گروهی تنظیمی و سمتی خویش بودند. در تداوم کشمکش ها، بارگران این خود کامگی ها را ملت بدوش می کشید.
در هر کوچه و پس کوچه یک رهبر حکمروایی داشت اگر غلو نکرده باشیم در هر ولایت کشور یک گروه دعوای پادشاهی و حکمروایی میکرد واقعیت این است که ملت در پرتگاه نابودی دست و پنجه نرم
می کرد.
و این گروه ها در پی به دست آوردن قدرت و تقسیم قدرت در جدال بودند غصب اماکن دولتی و شخصی از طرف همین زورمندان و قلدران پیوسته ادامه داشت. دولت پوشالی گماشته شده ضعیف که حتا از تأمین امنیت ارگ ریاست جمهوری و عزل و نصب یک والی ولایت عاجز بود با چند تن افراد عیاش و خود کامه در اطراف رئیس جمهور نام نهاد غرق عیش و نوش بودند تقرر و تبدیل فراتر از قوانین نافذه کشور به اساس سلیقه و امیال صورت میگرفت هر کشور اجنبی در نظام گماشته شده و یا نفر خود را داشت در غیر آن کمک شان بر روی نظام قطع میگردید با درنظرداشت پلشتی های موجود در دو مرحله تحت عنوان انتخابات میان داکتر اشرف غنی و داکتر عبدالله عبدالله با استفاده از مال و مکنت دولتی که در حقیقت امر سرمایه ملت و مردم افغانستان بود به غرض کسب قدرت سخن به جایی کشید که در دو کاخ اعلان یک کشور دو پادشاه همزمان صورت گرفت، حیثیت و وقار کشور را به استهزا گرفتند. تا اینکه با دیکته بیگانگان شخص اول و دوم مشخص میگردید، در واقع این رهبران پوشالی خود رفتند و هزاران درد را به ودیعه گذاشتند، در زمان انتخابات به منظور رسیدن به قدرت به واسطه پول و نام قوم و سمت میان ملت واحد و یکپارچه افغانستان تفرقه ایجاد میکردند و اکنون هم دست از بالای مردم فقیر و درد دیده ما بر نمی دارند و با استدلال های پوچ و میان تهی مکارانه سخن از وطندوستی و مردم دوستی به زبان میآوردند. ملت نجیب افغانستان نیات شوم و عملکرد ظالمانه شان را به هیچ وقت فراموش نمیکند. دیگر شما نزد مردم اعتبار و جایگاهی ندارید. خواست مردم افغانستان از امارت اسلامی این است که دیگر این فراریان خاین به وطن و مردم را اجازه داخل شدن به وطن را ندهد چه رسد به اینکه در کار و وظیفه استخدام شوند. جامعه جهانی نیز گوش به صدای این شعبده بازان وطن فروش ندهند زیرا آزموده را آزمودن خطاست.
امارت اسلامی را حمایت کنند و به رسمیت بشناسند تا باشد در تبانی همکاری فرزندان صدیق و آگاه دوباره این وطن را آباد سازیم و دست شوم افراد مغرض را از این وطن کوتاه نموده و بر زخم های این سرزمین مرهم گذاری نماییم.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *