نقش علما در جهاد و استقلال کشور
افغانستان سزمینیست که قرنها مسلمانان در آن زندگی کرده است و ملت این سرزمین پیوسته الهام دستایرِ اسلام، آزادی و استقلال را از علمای کرام گرفته اند و به جهاد و مبارزه عملاً پرداخته اند.
افغانستان سزمینیست که قرنها مسلمانان در آن زندگی کرده است و ملت این سرزمین پیوسته الهام دستایرِ اسلام، آزادی و استقلال را از علمای کرام گرفته اند و به جهاد و مبارزه عملاً پرداخته اند.
در تمام تهاجمات بیگانه و اشغالگریها که به دقت نگریسته شود، نقش علما برجسته بوده و تاریخ بر فداکاری آنان گواهی میدهد.
در دورههای جنگ افغان ـ انگلیس، نقش ملا مشک عالم، حضرتصاحبان و دیگر علمای کشور برجسته بوده و مِنحیث مفتی، پیشگام و رهبر جهاد، نقش ایفا کرده اند.
در دورهی جهاد علیه تجاوز روس و قشون سرخ شوروی نیز علما بودند که فتوا دادند و ملت مجاهد و شهیدپرور افغانستان آغاز به جهاد کردند.
در این دوره مولوی محمدنبی محمدی، مولوی محمدیونس خالص، مولوی جلال الدین حقانی، مولوی نصرالله منصور، مولوی رحیم الله زرمتی، مولوی جلیل الله مولوی زاده، مولوی محمدقل شریعتی، و صدها عالم دینی و دانشمندان مسلمان در این جهاد نقش برازندهیی داشتند و در صف و سنگر جهاد و حتی در سطح رهبری، ایفای وظایف و مبارزهی خالصانه کردند.
اما دردا و دریغا که مطبوعات وقت، بنابر ذوق و سلیقههایی که داشتند برای بازتاب کارنامههای جهادی علما کمتر توجه کردند و بیشتر به تشهیر کسانی پرداختند که با خارجیها در تماس بودند و از بیرون دستور کار خود را میگرفتند.
در بیست سال پسین که افغانستان توسط امریکا و ناتو اشغال گردیده بود، در قبال آنان علما، حرف نخست را زدند و با یک جنگ نابرابر آمادهی قربانی شدند و حتی جانهای عزیز خود را توسط حملات استشهادی، فدایی راه جهاد و مبارزهی استقلالطلبانهی اسلامی نمودند.
بدون شک در این جنگ خونین و حملات سنگین امریکا و ناتو اگر علمای دینی نمیبودند، قضیهی افغانستان ختم بود و افغانستان را یکمشت وطنفروش به کام اژدهای خطرناک جهانی، سپرده بودند.
علما و طلبای مدارس دینی بودند که از روز نخست تا روز فتح و پیروزی، کفن بر تن کردند و با حملات شهادتطلبانه، کمر دشمنان اشغالگر را شکستاندند و از خاک پاک خویش بیرون کردند.
ما باید مدیون خدمات علمای دینی خود باشیم و به مقام شامخ این طبقهی فداکار و خدمتگار راستین جامعه ارج بگذاریم.
چون علما اگر نمیبودند؛ کسی معنای اسلام، جهاد، آزادی و استقلال واقعی را نمیفهمید و در این راه، فداکاریهایی هم صورت نمیگرفت.
اما، علما بودند که خود رهسپار سنگرهای داغ جهاد شدند و هریک با درک مسئولیت ملی، اسلامی و وجدانی ایثار و فداکاری نمودند و استقلال واقعی کشور را رقم زدند.