تلاش یک دانشمند افغان تبار برای بازگرداندن حس واقعی به دست مصنوعی
بازگرداندن حسی واقعی به اندام های مصنوعی افراد معلول کاری است که داکتر سلیمان شکور و تیمش در انستیتیوت تکنالوژی فدرال لوزان در سویس مدت هاست درگیر آن هستند.
بازگرداندن حسی واقعی به اندام های مصنوعی افراد معلول کاری است که داکتر سلیمان شکور و تیمش در انستیتیوت تکنالوژی فدرال لوزان در سویس مدت هاست درگیر آن هستند. تمرکز جدید آنها، بازگرداندن حس دما است. داکتر سلیمان شکور، دانشمند ارشد انجنیری عصب در انستیتیوت پژوهشی لوزان به بخش دری صدای امریکا توضیح داد که با قراردادن الکترود های حرارتی بر روی انگشتان و بخشی از پوست بازوی باقیمانده افرادی که قطع عضو شده‌اند، احساس گرمی یا سردی را به عضو مصنوعی باز می گردانند.
حسگر ها که استفاده از آن نیاز به کاشت یا جراحی ندارد به این افراد کمک می کند تا گرمای دیگران را احساس کنند و این از جنبه های مهم اجتماعی این تکنالوژی است. این داکتر افغان تبار که نتایج این تحقیق را در مجله «ساینس» منتشر کرده می گوید: «چیزی که افراد در دست مصنوعی خود احساس می کنند بسیار شبیه به چیزی است که توسط دست سالم خود احساس می کنند.»
برای این مطالعه، داکتر شکور و تیمش، دستگاهی موسوم به مینی تچ (Minitouch) ساخته اند که بازخورد حرارتی را انتقال می دهد و به طور خاص برای ترکیب با دستگاه های پوشیدنی مانند پروتز ساخته شده است. مینی تچ از یک حسگر
نازک و پوشیدنی تشکیل شده است که می تواند روی انگشت مصنوعی فرد معلول قرار گیرد. این حسگر اطلاعات حرارتی در مورد جسم لمس شده را تشخیص می دهد. اگر جسم فلزی باشد، به طور طبیعی گرما یا سرمای بیشتری نسبت به یک جسم پلاستیکی منتقل می کند. سپس حسگری که با پوست بازوی باقی مانده فرد در تماس است، گرم یا سرد می شود و مشخصات دمای جسمی را که انگشت لمس کرده منتقل می کند. حدود ۲۷ فرد که اعضای بدن شان قطع شده بود، در آزمایش های این تیم شرکت کردند و ۱۷ نفر آنها آن را موفقیت آمیز توصیف کردند. آنها هم چنین گزارش داده‌اند که توانسته‌اند بین پلاستیک، شیشه و مس تفاوت قایل شوند.
سلیمان شکور، متولد افغانستان است ولی در کودکی از کابل مهاجرت کرده است. او در سویس ، ایتالیا و امریکا تحصیل کرده است. داکتر شکور می‌گوید انجنیران در افغانستان از امکانات کافی برای ایجاد فن‌آوری‌هایی از این دست برخوردار نیستند. او افزود: «امیدواریم بتوانیم این فن‌آوری را به صورتی آسان، ساده و ارزان تهیه کنیم و آن را در اختیار همه افرادی که به آن نیاز دارند در افغانستان و دیگر کشورهای دنیا قرار دهیم.» سلیمان شکور می گوید، قصد دارند این تکنالوژی را در مقیاس بزرگتر به آزمایش بگذارند و سپس برای دریافت مجوز های بین‌المللی تقاضا دهند.
