افغانستان گورستان امپراتور‌های سرخ‌وسیاه

شاداب

تاریخ زرین کشور گواه حملات بی شرمانه ابرقدرت‌ها بر این سرزمین مجاهد پرور بوده است، گاهی این تجاوزات شعبده بازانه در لباس دوستی آمیخته بامکرو تزویر وگاهی هم بی شرمانه به بهانه های این وآن . اشغالگران خوشبختانه چنان درسی از سوی ملت آزاده افغان گرفته اندکه تا اکنون این درس فراموش شان نشده بل که این عقده در دلهای شان به دانه سرطان مبدل گردیده است واکنون توسط غلامان وآبشخوران خویش به نحوی از انحا شور افگنی می‌نمایند.

آنچه که ؛چون آفتاب روشن وهویداست پس از جنگ دوم جهانی وقتیکه نهضت های آزادی خواهی در شرق زمین قد برافراشتند وانگلیس ها در هند برتانوی سلطه خود را درخطر دید و در سه‌جبهه‌ی جنگ در مقابل افغان‌ها شکست خورد، گلیم سلطه جویی‌اش در شرق به اتمام رسید. سه بار حملات انگلیس‌ها در کشور آزادی‌خواه و مجاهد پرور ما به شکست مواجه گردیده که شرح جزئیات آن از حوصله‌مندی نبشته هذا به دور است.

شوروی وقت دست بکار شد و یک تعداد افراد سست‌ضمیر را در این کشور تربیه نمود تا باشد به حیث غلامان خویش از ایشان استفاده نماید که چنان هم شد و با نیرو های سرخ خود به کشور عزیز ما افغانستان بی‌شرمانه حمله کرد، البته قوای سرخ روس که با وسایل و تجهیزات مدرن جنگی ملبس بودند تاخت و تاز را در سرزمین آزاده افغان شروع کردند. ملت آزاده افغان با آنکه از حیث نظامی به جز بیل و کلند چیز دیگری نداشتند بامناعت و وجاهت  در مقابل نیروهای سرخ شوروی وقت ایستاد گی کردند. سال‌ها روسان وحامیان شان از هیچ گونه ظلم وبیداد بالای مردم ما دریغ نورزیدند، اما قامت رسای مجاهدان سربکف افغان زیر بار هیچ فشاری خم نشد. طی چهارده سال در این جنگ ملت آزاده افغان بیشتر از یک‌ونیم ملیون شهید ومعلول داد وگورستان های جمعی از شهدا در هرگوشه وطن باقی ماند و روز تا روز قوت ایمان وحب وطن‌ بر شهامت مجاهدان سربکف می افزود و پا های متجاوزان سست ولرزان  شده میرفت. پس از چهارده سال جنگ روس ونظام دست‌نشانده شان سر تسلیم نهادند و قوای سرخ شوروی وقت به تاریخ ۲۶ دلو سرافکنده وشرمسار فرار را برقرار ترجیح داده، افغانستان را ترک کردند. این درس هیچگاه فراموش شان نخواهد شد

شاعر چه زیبا گفته است:

از سنگ روزگار سر پرغرور ما

صدبار خونچکان شد و یک بار خم نشد