در آبادی مملکت، باید منتظر هیچ‌کشوری نباشیم!
در جهان، اکثر ملل و جوامعی‌که وجود دارند، خود برای آبادی کشور خود تلاش می‌ورزند و منتظر هیچ‌کشور دیگری نیستند و سعی می‌کنند که بدون کشیدنِ درد محتاجی، وطن و سرزمین خود را آباد کنند و زیر بار منت دیگران نروند.
در جهان، اکثر ملل و جوامعی‌که وجود دارند، خود برای آبادی کشور خود تلاش می‌ورزند و منتظر هیچ‌کشور دیگری نیستند و سعی می‌کنند که بدون کشیدنِ درد محتاجی، وطن و سرزمین خود را آباد کنند و زیر بار منت دیگران نروند.
تنها برخی از ملت‌ها و جوامع هستند که تنبلی اختیار کرده اند و این تنبلی و سهل‌انگاری بالآخره منجر به عقب‌ماندگی شان شده است و از این ناحیه همواره رنج می‌برند و زجرِ فقر و بیچارگی می‌کشند.
متٲسفانه در میان جوامع بشری، جوامع اسلامی بیشتر در غفلت و تنبلی به سر می‌برند و افیون تنبلی و تن‌پروری، آنان را از انکشاف و پیشرفت باز داشته است و محتاج جهان کفر و خصوصاً نیازمند غرب و امریکا گردانده است.
امروز ممالک و سرزمین های اسلامی، غالباً آباد نیستند و اگر برخی کشورهای اسلامی به آبادی دست یافته اند، آنان نیز از نعمت استقلال چندانی برخوردار نیستند وهمواره بار منت و ذلت می‌کشند.
این کشورها؛ اقتصاد، سیاست و حتی امور نظامی شان وابسته به قدرت‌های جهانی است و نمی توانند بدون مشوره‌ی آنان، کار موثری را در جهان انجام بدهند.
امروز که در فلسطین و غزه جنگ تمام‌عیاری برای نابودی ملت مسلمان فلسطین از طرف امریکا و اسرائیل به راه انداخته شده است، هیچ کشور اسلامی صدا بلند نمی‌کند و به ویژه جهان عرب در این خصوص هیچ واکنشی ندارند و با کمال وقاحت، منتظر و چشم‌بِین امریکا و غرب استند.
اصل موضوع این است که باید ملت افغانستان با نیروی توکل ذات واجب الوجود و اتکا به بازوی توانای خود حرکت کنند و به خاطر آبادی کشور که خانه‌ی مشترک همه اقوام ساکن در کشور است، باید منتظر هیچ‌کشوری نباشند و خود در این راستا ابتکار عمل کنند و وطن خویش را آباد بسازند.
چون خارجی‌ها، بیگانه استند و هیچ‌بیگانه‌ای به خاطر افغانستان، خود را زحمت نمی‌دهد، برای عمران و آبادی خانهوکاشانهی ما، تلاش نمی‌کند و اگر بکند هم، بدون غرض نخواهد بود.
چون در بیست سال اشغال افغانستان توسط امریکا و ناتو و همچنان در قبل‌ها توسط روس و انگلیس، همه میدانیم که افغانستان نه‌تنها آباد نشد، بلکه زیربنا، اساس و بنیاد خود را از دست داد و از سیستم تعلیم و تحصیل گرفته تا تعمیر و آبادی همه به باد نیستی رفت.
این متجاوزان، یک روپیه هم به خاطر خدا و دستگیری مردم افغانستان نداده اند و نمی‌دهند.
آنان در مقابل هر روپیه‌ی خود، مطالبات و فرمایش‌هایی دارند و می‌خواهند اهداف شوم و شیطانی خویش را در بدل هر پول خود، در کشورها و به ویژه در سرزمین‌های اسلامی، پیاده نمایند.
امریکا مِن‌حیث یک ابرقدرت جهانی از روزی‌که در افغانستان گام گذاشت، به‌جز ویرانی و تباهی دیگر ارمغانی نداشت و در تخریب، انهدام و نابودی افغانستان، روی انگلیس و روس را سیاه کرد.
امریکایی‌ها یک‌مقدار پولی را که با خود در افغانستان آوردند، آن را نثار یک‌‌مشت دزدان و استفاده‌جویان حرفوی کردند و بالآخره به نحوی آن پول‌ها را از افغانستان توسط همکاران داخلی خود بیرون نمودند و دوباره در بانک‌های امریکا، جهان غرب و کشورهای بیگانه واریز شدند که تمام مفاد آن پول‌ها، امروز به جیب بیگانه‌گان می‌ریزند و خارجی‌ها ازآن استفاد‌ه‌ی اعظمی می‌برند.
اگر امریکا قصد آبادی و پیشرفت افغانستان را میداشت باید در قدم نخست به نظر و دیدگاه ملت افغانستان ارج می‌گذاشت و خانهوکاشانهی این ملت مظلوم را با بمب‌های خوشه‌ای و چندتُنی ویران نمی‌کرد و همچنان باید در چگونگی به مصرف رساندن آن پول‌ها با ملت افغانستان مشوره می‌کرد و ملت در آن سهیم می‌شد که اصلاً نشد.
این تجربه‌ها به ما آموختند که دیگر باید متکی به بیگانگان نباشیم و خود، من‌حیث یک ملت آگاه و بیدار دست‌به‌کار شویم و این ملک را از منجلاب مشکلات و بدبختی بیرون آوریم.
درست است که امروز ایجاب می‌کند با کشورها روابط حسنه و دیپلماسی داشته باشیم، روابط تجاری و اقتصادی ما با جهان و کشورها برقرار باشد و به هیچ صورت حالت افغانستان، تقاضای تقابل با جهان و کشورها را نمی‌کند.
اما، ملت ما هم باید از خود برنامه‌هایی داشته باشند و قدر توان و طاقت برای آبادی وشکوفایی کشور خود تلاش کنند و در کنار نظام اسلامی که امنیت و آرامش بهتری را به ارمغان آورده است، باید بی‌ایستند و در تمام موارد، همکار و همگام حکومت مشروع، ملی و نظام اسلامی خود باشند.
اگر ملت افغانستان، در این مورد چشم‌بین و منتظر دیگران نباشند و خود ابتکار عمل را به دست بگیرند، به زودترین فرصت، افغانستانِ آباد و شکوفا خواهیم داشت و ملت ما به قله‌های سعادت، رفاه و آسایش خواهند رسید و در آینده‌ی نزدیک، صاحبِ افغانستانِ مرفّه، مقتدر و متمدنی خواهیم بود.
ان‌شاءالله العظیم.
احمدشاه ابدالی
